Anneler ağladığında...

Bu ahlaksız, kirli, kanlı ve acılı ortamları yaratanlar ve sürdürenler, her damla gözyaşının sebebidir...

Ve en azından bir damla size düşer...

Bir damla bana...

*

Güzel bir dünya için hiçbir talebimiz olmadı:

Hukuk...

Demokrasi...

Çağdaşlık...

Bağımsızlık...

Medeniyet...

Ne bu soytarılaştırılmış demokrasiye bir tepki, ne hukuk talebi, ne bağımsızlık derdi, ne çağdaşlık isteği...

Bir millet vardı sadece; kadere razı..

Sessiz, yönsüz...

*

Bağımsızlıkta; duygularını Kurtlar Vadisi’ne kaptırmış, Polat Alemdar’la gururlanan bir toplum...

Hukuk; iş bitirici avukatların elinde olan bir şeydi her zaman...

Medeniyet; bir cep telefonu ile bir Japon arabasının arasındaydı...

Demokrasi; bir torba nohut ile yarım ton kömüre endekslendiğini görmedik mi?..

Çağdaşlık:

Bu toplum tarafından seçilmiş devlet adamlarının aile fotoğraflarına baktığınız zaman... Ve gözümüz Arabistan’a benzeyen sokaklara takıldığında, anlarsınız, bu hangi çağdır?..

*

Böyle bir toplumun hak ettiği yerdir burası...

Burada analar ağlar...

Ve hak edilen devletin ve devlet adamlarının, kara yazgı karşısında aciz, beceriksiz, yetersiz kalışının sonucudur o gözyaşları...

Eğer yedi devlete karşı savaşmış ve kazanmış bir ulus, bir avuç eşkıya ile başa çıkamıyor, çocuklarını veriyorsa...

Basiretsiz, bağımlı, kişiliksiz politikaların ve o politikalara yol veren milletindir suç-günah...

Hepimizin payı vardır o gözyaşlarında...

En azından bir damla size düşer...

Bir damla bana...