Zoe Saldana: 'Emilia Perez' filmi benim için bir rüyaydı

◊ Cannes’daki prömiyerde ben de vardım. Filmin gösteriminden sonra 9 dakika alkışlanmak nasıl bir histi?

- O dakikalarda ne düşündüğümü bilmiyorum. Gerçekten şaşkına dönmüş hissediyordum. Şaşkınlığım, tüm doğru nedenlerin bir araya olmasından dolayıydı. Çok zaman ve çaba harcadığımız bu projenin seyirciler tarafından iyi karşılanmasını umuyorduk. En azından “umarım insanlar nefret etmez” diyorduk. Ama beklentilerimi aştı. Seyircinin filmi karşılaması muhteşemdi. Akıntıya karşı yüzdüğümüzü biliyorduk.

◊ Neden akıntıya karşı yüzüyordunuz?

- Oyuncu kadrosu ve senaryosu bakımından... Ayrıca bir Jacques Audiard filmiydi. Yönetmen beni görmek istediğinde “Film, cinsiyet değiştirmek isteyen bir narkotik liderini anlatan müzikal. Sen de ona yardım eden avukatı oynayacaksın” dedi. Bu hikâyeye şaşırırken “Ah, bir de İspanyolca ve filmi Meksika’da çekeceğiz” diye de ekledi.

Çılgıncaydı. Dolayısıyla Cannes’da olmak ve filmin herkesi etkilemesi çok önemliydi. İzleyen herkesin hikâyeyi ve performansları beğenmesi beden dışı bir deneyimdi. Ruhum o anda bedenimden çıktı, binayı terk etti ve sonra bana geri geldi.

KENDİME ÇOK SERT DAVRANIYORUM

◊ Filmi ilk kez izlerken kafanızda Rita karakteri olmayı bıraktığınız anlar oldu mu?

- Hayır. Bir sanatçı olarak asla tatmin olmuyorum. Kendime gerçekten çok sert davranıyorum. O kadar eleştirel bir gözle izliyorum ki bu yüzden yaptığım işi herkesten önce izlemeyi seviyorum. Böylelikle izlerken yaşadığım çılgınlığı bir mahremiyet içinde ve kimseye göstermeden atlatabiliyorum. Sonrasında da kırmızı halıya hazır oluyorum. Ama bu kez farklıydı.

Kendimi, izlerken orada ve anda olmaya zorladım. Sürekli eleştirel izleme modumdan çıkmaya çalıştım. Hikâye çok etkileyiciydi. Kadro çok iyiydi ve izlerken şarkıları dinliyordum. Ardından o filmin içinde olduğumu unuttum. Bu yüzden gerçekten çok mutlu oldum.

Bu hissi de bir süre yaşadım. Kendime karşı yumuşak davranmayalı uzun zaman olmuştu. Bu bile benim için çok özeldi. Çünkü bir şeyin tadını çıkarmak istiyordum. “Kendine karşı bu kadar katı olma Zoe” diyordum. Çünkü bir gün kafama girerseniz anında oradan çıkmak istersiniz.

◊ Bu film fiziksel olarak da öteye geçmenizi istiyor. Şarkı söyleme, dans koreografisi… Tüm bunlara hazırlanmak nasıldı?

- Evet, bu bir müzikal. Yönetmenimiz geçişlerimiz konusunda çok titizdi. Tüm şarkılar ve koreografi kusursuz olmak zorundaydı. Film için her şeyi öğrendim ve hepsini bir araya getirdiğimde kendimi Rita’ymışım gibi hissettim.

Sanki vücudum düşüncelerimden ayrılmıştı. Rita’nın aklından geçenleri açıkça ortaya koyuyormuşum gibi hissettim. Şarkıların sözlerine gerçekten dikkat ettim. Çünkü sözler Rita’nın düşünme şeklinin karakteristik bir örneğiydi.

HİÇBİR ANI VE İŞİ HAFİFE ALMIYORUM

◊ “Avatar” kariyerinizin dönüm noktası oldu…

- Kesinlikle. Küçük yerlerden büyük prodüksiyona geçiş yaptım. Bu yabancı gezegenden gelen bir prenses tüm dünyaya ulaştı. Bu film sebebiyle de dünyayı dolaştım. İnsanlar tarafından fotoğraflarım çekildi. Tanışabileceğimi hiç düşünemediğim yapımcılar ve yönetmenlerle toplantılar yaptım. Roller teklif edildi. Eskiden bunlar için savaşmam gerekti.

Hâlâ rollerim için gerçekten çok çalışıyorum. Bu film için çalışan, seçmelere katılan, o rolü almak için içimdeki yangını yeniden alevlendiren ve kendimi ortaya koyan bendim.

Bunun insanların duyması gereken önemli bir mesaj olduğunu düşünüyorum. Tüm zamanların en çok hasılat yapan filmi “Avatar”ın başrol oyucusu hiçbir anı ve işi hafife almıyor.

BU FİLMİ ADETA MANİFESTLEDİM

◊ 2.9 milyar doları aşan gişe hasılatı ile “Avatar” hâlâ en yüksek hasılat yapan film. Bazen o filmde rol aldığınızı hatırlayıp şaşırıyor musunuz?

- O yolculuk için minnettarım. Fırsatlar bana çok erken yaşlarda geldi. Queens’li küçük bir kız, James Cameron filminde rol alabildi. O film sayesinde çok iyi bir kariyere çıkabildim. Bunları planlasaydım, asla olmazdı. Her fırsatı değerlendirdim. Kilitlenmemiş gibi görünen her kapıyı açtım. İçeri girdim ve “İşte buradayım” dedim. 10 yıl sonra yaptığım işlerin faydalarından tekrar tekrar faydalanıyorum. “Avatar” gibi çok başarılı olan filmlerin sayısı az. Bu zaman alan bir şey. Beni çok mutlu eden bir kariyer ama hâlâ bir sanatçı olarak gelişmek istiyorum. Hâlâ yapmak istediğim o kadar çok şey var ki… Ayrıca artık 45’inde orta yaşlı bir kadınım. Biz kadınlar kendimizi inanılmaz derecede sabote ederiz. O yüzden hemen şu kaygı ortaya çıkıyor, “Aman tanrım, zamanım doldu.” Ama ben hayal kurmayı bırakamıyorum. Sanat yapmaya devam etmek istiyorum çünkü eğer yapmazsam yapabileceğim başka ne var bilmiyorum.Açıkçası “Emilia Perez” benim için bir rüyaydı. Ama oldu. Ajansım bana “Ne yapmak istiyorsun” diye sorduğunda “İspanyolca bir şeyler yapmak istiyorum” diyordum. Sonra birdenbire bu film geldi. Yönetmenimizle Zoom aracılığıyla tanıştım. İnanabiliyor musun? Bütün bunların nedeni benim olmasını istemem ve manifestlememdi. Yüksek sesle istemem di. Büyük projelerin bir parçasıydım ama böyle işler için de biraz gözden kaçırıldığımı hissediyordum. Kendimi durağanlaşmış ve üzgün de hissediyordum ama bu konuda hiçbir şey yapmıyordum. Bu filmle istediğim fırsatın geldiğini düşündüm. “Emilia Perez”le gerçekten gurur duyuyorum.