‘Vampir’ diktatör

◊ Filmi neden siyah beyaz çekmeyi tercih ettiniz?

- Her zaman siyah beyaz bir film yapmak istemiştim. Bunun paralel bir gerçeklik yarattığını düşünüyorum. Korkuyu politik fikirlerle birleştiren ve kanlı bir diktatörü tasvir eden böyle bir film için, bunun iyi bir araç olduğunu düşündüm. Özellikle de filmin sahip olduğu komedi ve hiciv tonu göz önüne alındığında... Yani evet, siyah beyaz olması bence çok mantıklıydı.

◊ Vampirler günümüzde “kan emen canavarlar” olarak görülüyor. Siz onları bu filmde bilinenden daha farklı yorumladınız.

- Birisi uzun yıllar boyunca sistematik insan hakları ihlalleri yaptığında ve asla gerekli adaleti sağlamadığında, o kişi birçokları için uzun yıllar boyunca bir ülkenin bilinci ve ruhu üzerinde uçan kara bir melek olabilir. Bu sadece filmin kalbi. Adaletin olmayışı, cezasızlık yaratır. Bu cezasızlık cehennem gibi bir figüre dönüşebilir. Bu kadar basit bir düşünce zincirine sahip olduğumuzda bir vampirden bahsettiğimizi anladık.

ÇOK GÜÇLÜ VE VAHŞİ BİR KAPİTALİZM GETİRDİ

◊ El Conde’da birçok tarihi olay betimleniyor. Bunlar ne kadar doğru?

- Pek çok unsur var. Çoğu gerçek ama hikâyeyi anlatabilmek için gerçek olmayan bazı şeyleri birleştiriyoruz. Tüm küçük ayrıntılar, mağdurlar, insan haklarına yönelik suçlamalar, hepsi gerçek.

◊ Açgözlülüğün gücünden bahsedebilir misiniz?

- Bence bu Pinochet’nin en karanlık ve en büyük miraslarından biri. Çok güçlü ve vahşi bir kapitalizm getirdi. O vahşi kapitalizm muhtemelen o gittikten sonra da bizimle kaldı. Yani anlatıcının dediği gibi, öldürmenin, insan hakları ihlalinin ötesinde Kont’un bizi açgözlülük kahramanlarına dönüştüren gerçek mirası buydu. Bugün açgözlülüğün toplumumuzun kan dolaşımına karıştığını düşünüyorum. Ve bu iyi bir şey değil. Açgözlülük sadece parayla ilgili değil, aynı zamanda bencillikle de ilgili. Toplumda hiç kimseye şefkat göstermemektir. Evet, bu en karanlık miraslardan biri ve baş edilmesi çok ama çok zor.

Kitaplardan ilham alıyorum

◊ Sizce sanat, toplumu ve siyaseti etkileyebilir mi?

- Evet, etkileyeceğini düşünüyorum ama çok doğrudan değil. Bir filmin tepki yaratacak bir şey kadar etkili olduğunu düşünmüyorum. Ama orta ve uzun vadede elbette etkiliyor.

◊ Kitaplara düşkünlüğünüzle biliniyorsunuz. Kitaplar sizin için ne kadar önemli?

- Üç nedenden dolayı çok önemlidir. Sadece benim yazdığım kadar harika bir dünya yaratabilen insanlardan çok fazla ilham aldığım yer kitaplardır. Hayal gücümü kesinlikle büyüleyici bir şekilde genişletebilirler. İkincisi ise çalışmalarım için her zaman iyi bir kaynak olması. Bu, çalışmamı anlatısal fikirlerle genişletmem için bir araç. İlham almak için takip edebileceğim farklı tarzların olması her zaman doğrudur. Ve üçüncüsü, çünkü öyle uyuyorum, uyuyabiliyorum. Bir kitabım var, yıllar geçtikçe benim için uykumu bulmanın en iyi yolu onu okumak oldu.

İNSANLARI KIŞKIRTMAK İÇİN FİLM YAPMIYORUM

◊ Hikâye anlatım tarzınızda, birçok dünya liderininin komik yönleriyle insanları kışkırtmayı mı yoksa eğlenmeyi mi amaçlıyorsunuz? Motivasyonunuz nedir?

- Ben sadece izleyicide bir tür yansıma yaratmak isteyen filmler yapıyorum. Belki bu dehşetleri, çok acı verici görüntüleri ve anları açığa çıkarmak, hiciv koduyla anlatıldığı için izleyicide tuhaf bir tepki yaratabilir. Bu da ilginç bir düşünce zinciri oluşturur. Ama kendimi sadece kışkırtmak için film yapan biri olarak görmüyorum. Ben provokatör değilim, bu arada bunun kötü bir şey olduğunu düşünmüyorum ama bu ben değilim. Gerçek, dürüst, saf ve tehlikeli olduğunu düşündüğüm malzemeleri alıp kendi algımla, politik ve çok insani bir yaklaşımla beyazperdeye taşıyorum. Yani, umarım.

◊ Bu filmle izleyiciye ne vermek istediniz?

- İzleyene ahlaki bir sorun yaşatmış oluyoruz ve bunu çözmesini istiyoruz. Eğer gülerseniz ve sonra güldüğünüz için kendinizi tuhaf hissederseniz, o zaman film çok ilginç bir etkileşim yaratıyor demektir. Önemli olan sadece bir filmin ne yaptığı değil, aynı zamanda onunla nasıl etkileşime girdiğinizdir. Bu da sinemada çok güzel bir şey... Pinochet’nin kişiliği, suçları ve ona karşı beslediğimiz kötülük algısı konusunda hiçbir belirsizlik yok. Yaptığımız şey onu destekleyen seslerin konuşmasına izin vermek... Konuştuklarında ilginç bir etkileşim oluyor. Gülümseyerek mi gülüyorsun? Gülüyor ve sonrasında bu yüzden gergin mi hissediyorsunuz? Bu tedirginliğin sinemada çok değerli olduğunu düşünüyorum.