Antenlerimi çıkarıyorum ve gözlemliyorum

◊ Bir filme şarkı yazarken ilham almak için neler gerekiyor?

- Hayat. Sadece hayat. Ben gözlemciyim. Gözlemliyorum, antenlerimi çıkarıyorum ve almam gereken her şeyi almak için bekliyorum. İlhamın bir kısmı çok aktif olmaktan geliyor, diğer tarafı da tamamen geriye yaslanıp rahat bir şekilde sinyal almayı bekleyen kısımdan geliyor. Bu film için de her zamanki yolumu takip ettim. Filmi izledim ve Bayard Rustin’den tamamen ilham aldım ve etkilendim. Ve sonra sustum. Oturdum ve bekledim... Sonra sesleri ve akorları duymaya başladım. Piyanonun başına oturdum. Ne hissediyorum? Anlamaya çalıştım ve çalmaya başladım.

◊ Bu filmde şarkınızı yönlendiren belirli bir görsel veya yazılı unsur var mıydı?

- Görsel unsur pek yoktu. Yönetmen George C. Wolfe ile derinlemesine görüşmeden önce eski arkadaşım Rustin’i oynayan aktör Colman Domingo ile konuştum. Colman’a “Bana söylemek istediğin bir şey varsa söyle, bu adamı sen oynadın” dedim. “İşiyle var olan bir adamdı” dedi. Ve onun bu sözü bana gerçekten yardımcı oldu. Şarkıda «Özgürlüğe giden yolda o yere ulaşmak için yapılacak çok iş var” dedim.

ENSTRÜMANLAR ZAMANIN ÖTESİNDE YANİ ZAMANSIZLAR

◊ Yönetmen George Wolfe’un şarkı için size ne tür yönlendirmeleri oldu?

- George gerçekten ilginç ve tamamen her şeyle ilgilenen bir yönetmen. Ne istediğine dair fikri var. Sözler ve müzik üzerine çok derin sohbetler yaptık. George’un son derece kararlı olduğu bir şey vardı ve o da trombonun sesiydi. Trombon bir karakter, bir duygu sesiydi.

◊ Şarkıyı dinlediğimizde 60’lar ama aynı zamanda da şimdi. Demek istediğim hem o döneme hem de bugüne ait… Şarkıyı yaparken zaman dilimini aklınızda bulundurdunuz mu?

- Yani eğer benim müziğimi biliyorsanız biliyorsunuzdur. Tüm enstrümanları kendim çalıyorum ve ellerimle çalmayı seviyorum. Ve bu nedenle, zaten vintage diyebileceğiniz bir ses elde ediyorum. Ancak enstrümanlar zamanın ötesinde yani zamansızlar öyle değil mi? Bas bastır, davul davuldur, gitar da gitardır. Bu sesler zamansız. Şarkının köklerinin gospel’e, ritminin blues’a dayanmasını istedim. Şarkı kilise müziği, R&B, blues ve rock’n roll’un güzel bir karışımı oldu.

◊ Bir film için şarkı yazmak ile normal sürecinizde şarkı yazmak ne kadar farklı? Film size daha fazla özgürlük mü veriyor yoksa tam tersi mi?

- Normalde müzik yaptığımda sadece istediğim gibi müzik yaparım. Bu konuyu kimseyle konuşmam. Film için yazarken bir filmle karşı karşıyasın. Bir yönetmenle karşı karşıyasın... Buna alışkın değilim. Benim için eğiticiydi.

George (yönetmen) her hecenin üzerinden geçiyor. Yazarken kelimeleri sunuyorsunuz. Yönetmen “bu kelimeden hoşlanmadım” diyor. Ben öyle düşünmüyorum ve harika olduğunu düşünüyorum diyelim. Ama yönetmen “Hayır, bu kelime duymak istediğim şey değil” deyince iş bitiyor... Ve bu tarz çalışmak benim için çok farklı bir şeydi. Hiç böyle bir şey yaşamamıştım. Ve çok şey öğrendim.

HÂLÂ BU GEZEGENDE BİRLİKTE YAŞAMAYI ÖĞRENEMEDİK

◊ Eski Lenny Kravitz’den bu yana bakış açınız ne yönde değişti?

- İlk albümüm “Let Love Rule”u düşünüyorum. 89’da çıktı. Eğer bana 89’da dünyanın bugün nasıl olacağını düşündüğümü sorsaydın, çok daha iyi bir yerde olacağımızı düşünürdüm. Daha fazlasını öğreneceğimizi, anlaşmazlıkları şiddet olmadan çözmeyi öğreneceğimizi düşünürdüm...

Ne yaşarsak yaşayalım ne kadar akıllı olursak olalım ne kadar gelişirsek gelişelim ne kadar teknoloji yaratırsak yaratalım hâlâ bu gezegende insan olarak birlikte yaşamanın temel prensiplerini öğrenememiş olmamız beni şaşırtıyor. Hepimizin aynı kaynaktan geldiğinin farkına varmalıyız. Hepimiz aynı yaratıcının eseriyiz. Hepimiz kardeşiz.

◊ İnsanların bu filme olan katkınızdan neler almasını umut ediyorsunuz?

- Kabul etmek.... İnsanların sizden farklı olmalarına izin verin ama yine de birlik içinde olabilelim. Ben sen değilim. Sen ben değilsin. Sen kendi hayatını yaşa. Ben hayatımı yaşayayım. Hepimiz farklıyız ve güzel olan da bu zaten. Herkes bir başkasını kontrol etmek istiyor. Hayır kontrol etmeye çalışma.

Savaş kahramanı amcamın adını taşıyorum

◊ Filmin kahramanı Rustin’e ne kadar aşinaydınız? Neler biliyordunuz onun hakkında?

- Yüzde yüz dürüst olacağım. Bayard Rustin’i bilmiyordum. Adını duyduğum insanlardan biri değildi. Bilmediğim için tamamen şaşırdım zaten. Onun hikâyesi gizlenmiş gibi ana akımda yer almadı. Bilmediğim için daha da büyük bir sorumluluk hissettim çünkü hikâyesi çok önemli. Birinin bu kadar anıtsal bir şey yapıp onun kim ve ne olduğuna dair hikâyesinin anlatılmaması gerçekten talihsiz bir durum. Bana adını veren amcamla biz de aynı şeyi yaşadık.

◊ Nasıl yani?

- O bir savaş kahramanıydı ve Obama görevdeyken Kongre Onur Madalyası’nı aldı çünkü tüm birliğini amcam kurtarmış. O bir kahramandı. Farklı olduğu için, kabul edilmediği için hakkını alamadı. Ailemiz de bunu yaşadı. Adı Leonard Martin Kravitz. Bu yüzden bana onun adı verildi ve ben 19 ya da 20 yaşındayken öldü.