Mevsimler değişirken, birbirlerini bitmez bir döngü ile kovalarken, ‘Şimdi sıra bende. Sen biraz dur bir köşede, ben ilgilenirim bizzat dünya ile’ türünden bir gizli sessiz anlaşmaları var mıdır sizce?
Bence evrendeki her şey birbirleri ile lisanüstü, sezgi derini bir anlaşma içinde.
Sonbahar ne der kış’a teslim ederken dağları, tepeleri, içindeki avuç avuç insanları ile tozlu iç kiri bol şehirleri?
Sabrederken bir sonraki mevsim, sakince nasıl hazırlanır işlerine. Planlar, programlar, ne zaman kopacak fırtınalar, kimler nasıl kurban edilecek aniden dalgaların koynuna, hangi çiçek açacak yeniden bir kaya dibinde ya da hangi hayvan türü biz bitti desek de nasıl ortaya çıkacak aniden bir kuytu köşede?
Kış nasıl teslim edecek bu yarım küreyi ılık ilkbahara?
‘Ben bittim, sen devam et’ derken, nasıl da diziliyor varoluşun o sınır almaz denklemi kusursuzca?
Hatasız mı?
Yoksa...
Hatalar bile sistemim bir anlamlı parçası mı?
Gözümü kapayınca, denklemleri görebiliyorum.
Dizilmişler ardı ardına mor koridorlarda.
Durmadan akıyorlar
Oyunun devredileceği ana doğru
Terazi hayli hassas, oyuncular hayli acemi
Tek bilinçli denklemin kendisi.
Sıra bozmadan ilerliyor
insanlar ve mevsimler
İnsanlar ve yıldızlar
İnsanlar ve dalgalar
İnsanlar ve içindeki bin kişilikli olmuşlar.
Denklemden çıkmak yok.
Çıkan, hızla geri dönüyor oyuna.
Ama, yeniden başa.
Kızmabiraderdeki gibi sen yandın
Haydi yeniden başla!
Omuzlarımızdaki yük bu yeni yaşamdan değil
Ağırlığı sayamadım, çok derin yıllara ait.
Birikmiş borç haylice üzerimizde
Ödeme günü gelince bir rahatlama olacak eminim tüm evrende
Kış devrediyorsa dünyayı korkusuzca bahara
Gelecek nasıl olsa yeniden aynı yerde aynı ana
Ben de eminim diyorum kendimden.
Yürüyoruz hep birlikte evrenle el ele
Dertler, bilinmezler ceplerde
Katıldık bir kez bu döngüye
Konuşmak gerek sessiz lisansız sezgi ile
Her şeyle.
* * *
İDDİA: Bedenimizdeki her hücre, her kuark, her elektron, başka boyuttaki moleküllerle gizli bir kütle çekimsel ilinti içinde olabilir.
SAVUNAN: California Üniversitesi’nden Nima Arkani Hamed (Fizik ASİSTANI) 1998.
NOT: Her birimiz her an binlerce farklı duygular içinde boğuşuyoruz. Her ne ise çalkantımız. Denklemin vazgeçilmez bir parçasıyız. Bizim kendi küçük eksenimizde ürettiğimiz her düşünce dalgası yukarıda bahsettiğim fizik bölümü asistanının iddiası gibi, evrende bir şeylerle birleşiyorsa eğer sanırım daha fazla umut taşımaya ve daha fazla pozitif düşünce akımı yollamaya cidden çok ihtiyacımız var.