Yalınayak Koleji

Bu “çılgın projeyi” hayata geçiren ise soylu bir Hint ailesinden gelen, Hindistan ve İngiltere’nin en pahalı okullarını bitiren sonra da ailesini komaya sokarak 1972 yılında Hindistan’ın en fakir köyüne yerleşen Bunker Roy isimli bir yeni yetme.
Köye yerleşir yerleşmez köyün ileri gelenleri etrafına toplanıyor. “Evladım senin burada ne işin var, bize söylemediğin bir sorunun mu var?” Hayır, diyor Bunker Roy ve ekliyor, “Ben burada yoksullar için bir üniversite kuracağım. Ve bu okulda sadece yoksulların günlük hayatta işine yarayacak bilgiler öğretilecek.”
Yaşlılar Roy’a derin ve anlamlı nasihatlerde bulunuyorlar. Bakıyorlar ki, genç adam vazgeçecek gibi değil, içlerinden birisi şu istekte bulunuyor:
“O zaman, lütfen kuracağın okula diplomalı ve kalifiye birini getirme.”
Bu yüzden bugün, Yalınayak Koleji dünyada master ya da doktora diplomanız varsa öğretmen ya da öğrenci olarak kabul edilmeyeceğiniz tek üniversite. Burada eğitim görebilmeniz için en önemli şart üniversiteden ayrılmış ya kovulmuş olmanız.
Ellerinizle ve haysiyetinizle çalışmak zorundasınız. Topluma sunacağınız bir yeteneğiniz olduğunu göstermek zorundasınız.
İşte böyle bir oluşumla kurulan Yalınayak Koleji (Yurt dışında kolej eğitimi bizim üniversite eğitimimize denk) “profesyonel” kelimesinin tanımını yeniden yapıyor.

Yerde yemek yeyerde çalış-yerde uyu!

Yalınayak Koleji’ne göre profesyonel; yetenek, güven ve inancın bir birleşimi.
Dünyanın neresinde yaşarsanız yaşayın eğer sıfırı tüketmiş bir profesyonelseniz bu köye gelip yeniden mücadele etmeyi öğreniyorsunuz. Mahatma Gandhi gibi yerde yemek yiyor, yerde çalışıyor ve yerde uyuyorsunuz. Üstelik ayda kazanacağınız tüm para sadece 100 dolar. Ama öğrendiğiniz hayat tecrübesi paha biçilemez. Öğrencinin öğretmen, öğretmenin de öğrenci olduğu tek üniversite. Ve diploma da vermeyen dünyadaki tek üniversite.
Yalınayak Koleji bugün yoksullar için eğitim veren ve yitik bir toplumu neredeyse baştan yaratan dünyanın tek üniversitesi.

Üstelik, bu kadar da değil.

1972 yılında sadece tek göz bir barakada başlayan eğitim, bugün öğrenci ve öğretmenlerin yaptıkları inşaatlardan oluşan binalarda devam ediyor.
Bu binalar 2011 yılında Dünyanın en önemli Mimarlık Ödülü Ağa Han’ın aday listesinde finale kalmayı başardı.
Tüm binalar öğrencilerin ve öğretmenlerin kurdukları güneş enerjisi panelleri ile aydınlanıyor. Hindistan genelinde 7 bin öğrencisi, 150 adet okulu var. Hiç bir topluluğun mensubu olmayan, hiç bir dinin, mezhebin propagandasını yapmayan, sadece öğretmek ve öğretirken de öğrenmek üzerine kurulu okullar.
Öğrenciler gündüz keçi gütmek, tarlada çalışmak gibi geçimlerini sağlayacak işlerde çalışırken; akşamları Yalınayak Koleji’nde önce vatandaşlık, demokrasi, tarım, hayvancılık; ilerleyen yıllarda ise becerilerine göre mimarlık, mühendislik gibi alanlarda eğitim görüyor.
Evet Hindistan hala fakir. Ama Bunker Roy’un 1972’de kurduğu Yalınayak Koleji, Hindistan halkı için artık bir umut ışığı.
Çünkü, artık asıl çılgın projenin yol, köprü, baraj, kanal yapmak değil, okul yapmaktan, öğrenmekten ve daha çok öğrenmekten geçtiğini biliyorlar.
Artık, yaşamak için balık satın almak değil, balık tutmasını öğrenmek zorunda olduklarının farkındalar.
Bizim ihtiyacımız olan da bu değil mi?