Sussam olmuyor, susmasam olmaz

BUGÜN denizden bahsetmek gelmiyor benim içimden.
Kıyılardan. Güneşten. Denizin içinde pır pır eden levrekten.
Kolluğunu takmış ufaklıktan. Ege mezesinden.
Ateş gelip tam ortamıza düştü. Seninle benim, Zahter ile Hacer’in, Seyid’le Mustafa’nın ortasından geçti şarapnel parçası.
Bayram harçlığı avuçtan düştü. Dil sustu. Zaman durdu. Bayram bitti.
Antep baklavası ağızda dağıldı da zehir oldu.
Saat 19.38.
9 ölü. 69 yaralı.
Biri kadın, dört tanesi çocuk.
1.5 yaşında, 4 yaşında, 11 yaşında, 12 yaşında.
Nokta.
69 yaralıdan dördü ağır yaralı, yoğun bakımda.
Patlama hayatın en hızlı aktığı noktada.
Antepli midir bombayı yerleştiren?
Veya Antep’te yaşamış mıdır hiç?
En kalabalık caddeyi, en yoğun saati nasıl bilir insan?
Yaşasa, tanısa, o güzel Antep’in bir tanecik caddesinde yürüse, bir tek esnafı ile selam alıp verse, kumandaya basan eli bir an olsun titremez mi? Bunu yapan insan mı?
Sağduyu sağ yanımızda duruyor şimdi. Sakin ol diyor.
Böğrümüze yumruk, yaramıza tuz basıyor sağduyu.
Soldan soldan gelense; acı, öfke ve hiddet!
Kabara kabara gelip, bendimizi çiğneyip aşıyor.
Yine de sağdaki meleği dinlemekten başka yol yok.
Bu ülkeyi kaosa, savaşa, Ortadoğu çukurunun göbeğine sürüklemekse amaç, bu ekmeğin üzerine yağ sürmemek gerek.
Hep birlikte koştuk kan vermeye.
Kollarını Antep için uzattı Kürt’ü, Çerkez’i, Laz’ı, Türk’ü, Alevi’si.
Bizim memleketimiz burası. Gideceğimiz başka hiç bir yer yok.
Biz yüzyıllardır burada, bu toprağın üzerinde, bir arada yaşıyoruz.
Bu satırları yazdığım saatlerde binlerce Gaziantepli evlatlarını uğurladı.
Sağduyuyla. Sükûnetle. 70 milyon tek yürek oldu.
Çünkü hepimiz Antepliyiz.
Çünkü ateş nereye düşerse biz oralıyız.

* Twitter’da okuyup çok etkilendiğim, İstanbul’da yaşayan Antepli Melisa Çalışkan’ın olay gecesi haykırışı... Hepimiz için: “Ben Antep Kürdüyüm, doğduğum toprak gazidir. Bu vatan hainleri tüm Kürtlere mal olmamalı. Ben Türk bayrağının çocuğuyum. Gaziantep oyuna gelme!”