Kendini DALYAN’ın ev sahibi sanma!

Güney Ege yolculuğumun son durağındayım. Köyceğiz Gölü’nden yola çıkıp Akdeniz’e akan doğal kanalın koynunda yeni bir günü selamlıyor Dalyan.
Yıllar önce bir Bayram sabahı Marmaris’ten günü birlik tekne ile gelip her turist gibi çamura bulanıp hiç haz etmediğim Dalyan.
Şimdiyse bir geceliğine gelip ayrılamadığım, huzuruna doyamadığım, denizinden çıkamadığım, Kral Mezarları’na karşı bir dublecik parlattığım Dalyan.
Hoş bulduk. Sefa getirdin.
Dalyan’a Köyceğiz üzerinden keyifli bir yolculukla 40-45 dakikada varıyorum. Bugün, Güney Ege yolculuğunun 12’nci; erkek arkadaşımın beni ihmal ediyorsun, başıma omuz olmuyorsun, oturduğun yerden plaj yazıyorsun diye terk edişinin 7’nci günü! Dört bin kilometre yol yapmışım ve yorgunluktan ölüyorum. Artık valizimi bile “açmaz” haldeyim. Altlardan altlardan temizleri çekip çıkarıyorum. Valiz çıfıt çarşısı. Fotoğraf makinesini sırtlanıyorum. Sonra yallah keşfe.
Ekincik koyunda depoyu bitirmişim ben. Son enerjim o kıvrıla kıvrıla giden yolda Köyceğiz Gölü’ne akıp gitmiş. Akşamüzeri vardığım Dalyan’da 1 gece kalıp sabah erken saatlerde evime dönemeye niyetliyim. Ama Dalyan’ın huzuru, kaldığım minicik motelin nefis bahçesi beni bundan alıkoyuyor. Evet, o an karar veriyorum Dalyan; Allah’ın bu ülkeye lütuflarından biri. Ve sahibi biz değiliz, Caretta’lar.

Dalyan Deltası
Anlatması zor. Yaşamak gerek. Hayatımda ilk kez, kaldığım motelin minik tahta iskelesinden bir dolmuş yüzerek gelip alıyor beni. 10 metre uzunluğunda bir taka. Gidiş-dönüş 10 lira. Güney’e doğru sazlıklar içinde ilerliyoruz. Sazlıkların dibine yer yer atılmış pet şişeler de olmasa kendimi Yağmur Ormanları’nda sanacağım. Neyse ki, doğa düşmanı halkım beni kendime getiriyor. Denize doğru (İZTUZU) yaklaştıkça bir meltem, yüzümü okşayıp geçiyor. Az sonra balıkların kaçmasını önleyen ahşap iki kulübenin arasına yapılmış bir kapıdan geçiyoruz. Kumsala varmamıza yakın sol yanda yan yana dizilmiş tekneler. Nedir diye soruyorum kaptana. Yolcular mavi yengeç yiyip Caretta besliyorlarmış. Başı o kadar kalabalık ki, hey Allah’ım diyorum çatlatacaklar hayvanı. Nitekim aynı günlerde Hürriyet EGE’den geliyor haber: http://www.hurriyet.com.tr/ege/21208458.asp

İztuzu Kumsalı’nın zaferi
Doğa harikası İztuzu Kumsalı, Radar tepesinin eteğinden Dalyan Boğazı’na kadar yaklaşık 6 kilometre uzunluğunda. Caretta’ların (ben keratalar adını takmış bulunuyorum) yumurtalarını bırakabilmelerine çok uygun olan ince kumlu bu plajın Batı tarafına teknelerle, Doğu tarafına ise karayoluyla ulaşılıyor. Dalyan Deltası’ndaki tatlı su ile denizin tuzlu suyu bir noktada birbirine karışıyor. İki uçta 2 ayrı plaj tesisi var. Tekne ile gidilen taraftakinin adı Dalyanağzı Plajı. Karayolundan gidilen ise İztuzu Plajı. Her 2 plajı da Dalyan Belediyesi işletiyor. Bu nedenle fiyatları ucuz. 1980’lerde betonlaşması ve imara açılması için göz dikilen yerlerden biri de Dalyan olmuş. Büyük otellere yer tahsisleri bile yapılmış. Hatta Almanlarla ortaklık yapan densiz bir büyük otel markası, kumun üzerine 35 metre derinlikte beton-demir kazıklar bile çakmış. Neyse ki, tüm dünyanın çevrecileri ayaklanmış ve Dalyan, yani bizim kerataların en önemli üreme alanı İztuzu Kumsalı kurtulmuş!

Kral (Kaya) Mezarlıkları
Kaunosluların hayranlık uyandıran muhteşem eserleri kaya mezarlarının en bilinenleri, Dalyan’ın hemen karşısındaki sarp kayalardaki tapınak cepheli mezarlar. Sarp kayalara binlerce yıl önce oydukları bu mezar odalarını bugün bile hala hangi teknikle yaptıkları çözülemiyor. (Ben Mısır’daki piramitler gibi bunları da uzaylıların yaptığını düşünen o tuhaf insanlardanım, evet). Mezar odalarını oymakla kalmamış bir de mezarlığın çevresini kayadan bağımsız olacak şekilde oyarak, mezarı tapınak haline getirmişler. Sol bölümdekilere yürüyerek çıkılabiliyor. Seneler önce içler acısı haldeydiler şimdi bayağı bir bakım yapılmış. Geceleri aydınlatıldığı için eğer nehir kenarında bir pansiyonda kalıyorsanız inanılmaz bir manzarası var. (Mezarlara bakarak manzara keyfi yapmak kaç puan bilemedim ama resmen etkileyici manzara.)

Nerede kalınır?
Happy Caretta Motel: Ben burada kaldım. Küçük, mütevazi bir cennet. Ev sahipleri aydın, içten, güler yüzlü bir aile. Bahçe yüzyıllık servilerin gölgesinde, serin ve huzurlu bir aile oteli. Bütün gün oturup geçen motorların hipnotize edici pat patını dinleyerek mutlu olunacak bir yer. İskelesinden olta sallamak ya da su kaplumbağaları rahat verirse nehirde yüzmek serbest. Akşam kalabalığından ve disko gürültüsünden uzak ama merkeze bisikletle 5, yürüyerek 10 dakika. Odalar basit ama işlevsel. Banyoları tertemiz. Kahvaltıda sundukları pek çok şey kendi üretimleri. İki kişilik standart odaya kahvaltı dahil 170 TL ödedim. Eylül ayında da fiyatlar aynı. Kişi başı 45 TL’ye muhteşem akşam yemeği mönüsü çıkarıyorlar. Yemek için dışarıdan da gelen çok. Şinitzelleri efsane. Happy Caretta dışında Beyaz Gül Motel ve Dalyan Resort’ta bana twitter üzerinden gelen otel tavsiyeleri arasında.
www.happycaretta.com - Tel: +90 (252) 284 21 09 -

Dalyan’da Jeep Safari
Son yılların en heyecanlı Dalyan aktivitesi. Dalyan, Batı Torosların Akdeniz’le buluştuğu bölgede bulunduğundan ötürü, etrafı dağlar, ormanlar, göller, çaylar ve koylarla çevrili. Sabah erken saatlerde başlayan safariler için çok çeşitli güzergahlar var. Güzergahta, köyler, minik şelaleler, Yuvarlak Çay, Akköprü rafting alanı ve Radar tepesinden İztuzu ve Dalyan’ı kuşbakışı izleyebilme imkanı var. Bu turları düzenleyen profesyonel şirketlerden biri ekstrem sporlar şirketi “Extathlon”. İstanbul ve Fethiye ofislerinden bilgi alabilirsiniz.
www.extathlon.com