Ne çok biliyoruz…

Sessizlik mi? Hem de dünyanın sessizliği… Ohhh… Ne huzur… Düşünmesi bile yetti… Siz de düşünün lütfen… Gözlerinizi yumun ve dünyada yaşayan tüm insanların bilinçlendiğini varsayın... Ne fantezi ama… İçimden kahkaha atmak geldi. İnsanın olduğu yerde huzur olur mu, emin değilim… Çevresi için huzuru sağlamaya çalıştığında bile önce kendi huzurunu sonra da tüm dünyanın tadını kaçırabilmekte mahir bir canlı çeşidi olduğumuzu hepimiz biliyor olmalıyız. Geçenlerde İngilizcede “Ultracrepidarian” diye bir kelime duydum. Telaffuzu biraz zor ama içinde yaşadığımız toplumu 'tek kelime'yle net ve kolay anlatıyor… Bilenler anlamıştır mutlaka… Bilmeyenler manasını merak etti… Farkındayım ama biraz beyin jimnastiği yapalım ne dersiniz? Bilmediğimiz konularda yorum yapmayı seviyoruz nasılsa… Ne olabilir ki? “Bu kelime bir sihir içeriyor olabilir, eğer okursak farklı bir şeye dönüşebiliriz..” gibi komplo teorileri oluşturulabilir mesela.. “Yazara bak! İngilizce bildiğini ima edip bize hava basıyor…” diyenler olur… “Ben bunu biliyorum canım. Bu teknik ve mühendislik içeren bir terim.  Açıklardım da havamda değilim…” yaklaşımında bulunacak “Snop” tipler de çıkar. Çevrenize bir bakın önce… Çıplak gözle baktığınızda bile rahatça görülebilecek kolaylıkta bir insan cinsini anlatıyor. Bunlardan her yerde var. İşyerinde, mahallede, televizyonda… Tarzları, özgüvenleri, kendinden emin söz ve davranışlarına alıştık… Her neyse uzatmadan kelimenin anlamını yazıyorum… “Bilgisi olmadığı bir konu hakkında ahkâm kesen, o konu hakkında fikir ve tavsiye veren kişi.” Tanıdık geldi mi?

SEMAHAT HOCA VE PATİLE

Sanat Tarihi hocası Semahat Sanaç’ın “Patile” (Tereyağı, kuru soğan ve acı çökelekle hazırlanan Elazığ usulü gözlemeye verilen isim) açmaya başlamasının üzerinden 21 yıl geçmiş. Annesinin yolunda ilerlemeye karar veren kızı Serra Sanaç da ikinci Patile’yi Çayyolu Ahmet Taner Kışlalı Caddesi'ne açarak “Anne Yemekleri” geleneğini sürdürüyor. Anne Patile’nin ilk göz ağrısı Birlik Mahallesi 435. Cadde'de bulunan dükkâna fırsat buldukça uğruyorum. Semahat hocam ve değerli eşi Ressam Bedrettin Sanaç’la leziz atıştırmalıklar eşliğinde keyifli sohbetler ediyoruz. Yaprak ciğer yaptıklarını bilmiyordum.. Son uğradığımda tadına bakmak istedim… Çok iyi ayıklanmış, şahane terbiye edilmiş ve kıvamında pişirilmişti…

Yanına talebe göre patates ya da kremalı makarna konuyor. Lavaşa sarıp bol soğanla yedim. Salona tereyağı kokusu yayılınca tok karına iştahım yine açıldı…“Su Böreği” taze çıktı dediler… Bedri Beyle iki dilimi paylaştık… Nefisti.. Sipariş üzerine pişiyormuş… Neyse ki Ramazan dolayısıyla daha sık olabilir dedi Semahat Hocam…. Ekibiyle poz vermesini istedim… Kırmadı ekibi de, kalbi de, pişen her şeyin lezzeti de çok büyük… Uğrayın…

BULGUR EKMEĞİ, SÜTLÜ EKMEK, RAMAZAN PİDESİ

“Ramazan geldi, hoş geldi, sofralara bereket getirdi…” şeklinde çocukluğumdan kalan tekerlemeler hatırlıyorum… Ritüelinin, kültürünün ve ahlâki değerlerin öncelendiği Ramazan günlerini yaşamayalı çok oldu.. Ramazan ayının anlamından çok şey kaybetmesine rağmen bu geleneği yaşatmaya çalışan kimi yer ve insanların varlığı yüreklere su serpiyor…. Sancak Mahallesi 512. Sokaktaki “06 Miran Taş fırın” Geleneksel Ramazan pidesini hazırlarken eski Ramazanları hatırlatıyor. İsmet usta ile eşi Nebahat Hanımın birlikte çalıştıkları fırındaki havaya bayılıyorum… Güney doğu şehirlerine has Ramazan sofralarının vazgeçilmezi pide ve diğer ekmek çeşitlerinin tezgâhına dizildiği fırına girdiğinizde Ramazan ayında olduğunuzu hatırlıyorsunuz… Lahmacun için iç getirenler, pide için kaşar veya kıyma hazırlığı yapanlar… Tepsiye dizdiği tavuk ya da et parçalarını taş fırında tava olsun diye getirenlerin yüzüne yansıyan iştahı gördükçe… Değilseniz bile oruç tutasınız geliyor… Bir yanda içinde köftelik bulgur, soğan, biber salçası ve baharatlar bulunan “Bulgur ekmeği” diğer yanda sütle yoğrulup pişirilen “Sütlü ekmek...” “Yağlı ekmek...” Tırnaklı Pide, Çakıl ekmek, Diyarbakır çöreği ve sayamadığım çeşit çeşit ekmek. Vesaire… Ramazan havasına gidin…