Üsküdar Amerikan Lisesi

Türkiye’deki en eski özel okullardan biri olan Üsküdar Amerikan Lisesi (ÜAL) 1876 yılında, Bahçecik’te, Amerikan Board Heyeti tarafından kurulmuştur. Okul, sonraları, Bahçecik'ten Adapazarı’na nakil olmuş ve 1. Dünya Savaşı’na kadar orada eğitim vermiştir. 1920’lerin başında ise Bağlarbaşı’ndaki şimdiki mekânına taşınarak, genç Türkiye Cumhuriyeti ile birlikte, çağdaş Türkiye’nin genç kızlarını yetiştirmeye başlamıştır.
Yönetimi, 1990’larda, kâr amacı gütmeyen bir kuruluş olan Sağlık ve Eğitim Vakfı (SEV) tarafından devralınan ÜAL’nde 1990 yılından itibaren karma eğitime geçilmiştir. Sekiz yıllık zorunlu eğitim yasasının çıkarılması sonucunda da Özel Üsküdar SEV İlköğretim Okulu kurulmuş ve eğitime başlamıştır.
23 Haziran’da Özel Üsküdar SEV İlköğretim Okulu’nun, ÜAL kampüsünde gerçekleşen, mezuniyet törenine katıldım. Her anının emek verilerek özenle planlanmış olduğu kolaylıkla fark edilebilen tören benim için, belki de herkes için olduğundan, daha da anlamlıydı. Orası, yaşamımın ilk en güzel yıllarını geçirdiğim yerdi. Çocukluktan genç kızlığa orada geçmiş, sevgili eşimi o yıllarda tanımış, beni ben yapan özelliklerimin çoğunu orada kazanmıştım. O gün ise, gözümün bebeği, çok sevgili yeğenim mezun olan yüzoniki pırıl pırıl genç arasındaydı.

Öğrencilik yıllarımda engelim olmadığı gibi, engelli olmak ve engelle yaşamak konusunda  herhangi bir fikrim de yoktu. Bu nedenle ne okulumuzun bahçesine ne de binalarına, şimdiki gibi, engelli gözü ile bakmamıştım. O vakitler hepimiz gideceği yere yürüyerek değil koşarak varan, merdivenleri teker teker değil üçer beşer çıkan kişilerdik. Bir gün gelip de konferans salonuna çıkan merdivenleri aşamayacağımız aklımıza bile gelmezdi.

Bugün, bir bedensel engellinin Üsküdar Amerikan Lisesi’nde eğitim görmesinin olanaksız olduğunu anlıyor ve öğrencilik yıllarımda engelli olmadığım için ne kadar şanslı olduğumu görüyorum. İsterdim ki, engeli daha erken yaşlarda ortaya çıkanlar da benim kadar şanslı olabilselerdi. Ama, yazımın başında da belirttiğim gibi, ÜAL çok eski ve köklü bir okul; binalarının çoğu tarihi eser ve üç katlı. Harika bahçe ise ne yazık ki setli. Sizin de bildiğiniz gibi, tarihi eser niteliği taşıyan binalarda herhangi bir değişiklik yapmak mümkün değil. Olanaksızlık aslında bu durumdan kaynaklanıyor. İleride, yeni binalar yapılması durumunda, bedensel engellilere de fırsat verileceğine inanıyorum. Diğer arkadaşlarım gibi engelsiz olarak mezun olduğum bu okul, bana, daha sonraki yıllarda sahip olacağım engeli kabullenme ve onunla yaşayabilme gücü kazandırdı. Müteşekkirim...

Engellerinizi hissettirmeyecek engelsiz bir yaÅŸam dileÄŸi ile,

Â