Özür

Kızım 10 Haziran Cuma günü oldukça önemli bir ameliyat geçirdi. Koç Üniversitesi Hastanesi’nde gerçekleştirilen operasyonla sağ kürek kemiği kaburga kemiklerine sabitlendi. İnşallah üç-beş ay içinde sağ kolunu daha rahat kullanabilecek.

Ameliyat çok başarılı geçti. Ancak hastalığımızdan kaynaklanan hareketsizlik nedeniyle akciğerde sıvı birikti. Dün, yine narkoz altında gerçekleşen, küçük bir operasyonla göğsüne kateter takıldı ve sıvı boşalmaya başladı; ama hem kemik hem de akciğer kaynaklı ağrıları oldukça yoğun. Bir anne olarak, evlâdının acıları karşısında durabilmek çok zor. Sanırım bu yüzden benim de tüm dengem bozuldu. Gece gündüz yanında kalıp onunla kendim ilgilenebilseydim eğer, içim belki biraz daha rahat olabilirdi.

Perşembe günü (yani dün) yazımı yazabilmek için evde kaldım. Ancak ne yazık ki ne aklım ne de elim kolum çalıştı. Engelli bir anne olmanın en zor yanının, ihtiyacı olduğunda evladının yanında bulunamamak olduğunu bir kez daha anladım. Sizlere sonraki yazılarımda bu ameliyat ile ilgili daha detaylı bilgi vereceğim. Bugün hak ettiğiniz bir yazı ile karşınıza çıkamadığım için lütfen beni affedin.

Engellerimizi hissettirmeyecek engelsiz bir yaşam dileği ile…