Mercan…

Mercan benim hayatıma iki yıl önce girdi.

Türkmenistan’dan annesi ile birlikte geldiğinde ürkek bir kız çocuğu bulmuştum karşımda.

O güne değin 31 yaşına gelip de içindeki çocuğu hiç değiştirmeden saklayabilmiş ve o çocukluk masumiyetini kaybetmemiş başka birine rastlamamıştım.

Hiçbir şey bilmeyen ancak iyi niyeti her halinden belli olan bu çocuk beni çok etkilemişti.

Annesi 10 gün sonra Mercan’ı benimle bırakıp ülkesine geri döndü. 

Gerekli oturma ve çalışma izinleri için başvurduktan sonra Mercan’ı eğitmeye başladık. 

İlk bir ay sürekli ağladı. 

Onu bazen kucaklayıcı ve sevecen bazen de nasihat veren bir anne gibi sarmaladım. 

Zamanla ikimiz de birbirimizi benimsedik ve çok sevdik. 

Bana her türlü nasıl yardım edilebileceğini mükemmel bir şekilde öğrendi. 

Hemen her toplantıda bana eşlik eder oldu. 

Evde ise kusursuz bir ev hanımı olduğunu söyleyebilirim. 

Tarif ettiğim bütün yemekleri son derece lezzetli bir şekilde pişiriyordu. 

Tüm bunlara karşın hala o saf çocuk masumiyetini koruyabilmeyi de başarıyordu. 

Mercan hastanede geçirdiğim 17 gün boyunca yanımdan hiç ayrılmadı. 

Yoğun bakımda kaldığım 4 günlük süre içinde bile eve gidip dinlenmeye razı gelmedi. 

Yoğun bakımdan çıktıktan sonraki süreçte gece gündüz başımdan hiç ayrılmadı ve kısa zamanda doktorların ve diğer hastane görevlilerinin sevgisini ve güvenini kazanmayı başardı.

Mercan olmasaydı hastane sürecini bu kadar kolay atlatabilir miydim bilmiyorum.

Ancak yine bu süreçte bana ve Mercan’a destek veren hemşireler Gizem Dilan Ergül, Gülçin İşler, Özer Varlık, Gökçe Neşe Kılıç, Melike Özyurt, Hidayet Şancı, Gizem Bayrakçı, Onur Dalkıran, Özge Ay, Hatice Coşkun, Gizem Yağmur Vızvız, Büşra Köse, Tansu Bingazi ve hastabakıcılar Erdal Adıyaman, Hatice Keskin, Yusuf Alas, Hasan Doğan, Döndü Çelik, Ramazan Satın, Yaşar Güven’in yardımlarını da yadsımamam gerekir.

Hepsine bana verdikleri emek için yürekten teşekkür ediyorum.

Ayrıca gerek hastane sürecinde gerekse hastane sonrasında raporlarım ve reçetelerim konusunda yardımcı olan tıbbi sekreter Emine Şeker’e de çok teşekkür ediyorum.

13 gündür evdeyim. 

Mercan ve diğer yardımcım ablası Gevher bana çok iyi bakıyorlar. 

Ben ameliyat olalı tam bir ay oldu. 

Çocuk ruhuna karşın bana bir anne şefkatiyle bakan güzel gözlü kızımın güler yüzünün hiç solmamasını diliyorum. 

O benim şansım, umarım o da benim için aynı şeyleri düşünüyordur. 

Mercan’a da kocaman bir teşekkür gönderiyorum.

Engellerimizi hissettirmeyecek engelsiz bir yaşam dileği ile…