Cüzdanla vicdan arasında kalmak

Kimsenin hayvanları sevmek, yedirmek ve su vermek gibi bir zorunluluğu yoktur. Bu çok vicdani ve insani bir husustur.

Ama hayvana verdiği zarar ile insana verdiği zararı eşit görmeyen birinin, insanlıktan nasibini almadığına inanırım.

Geçen gün yaşanan bir olayı sizinle paylaşmak istiyorum. Bir şoför, devlet hastanesinin bahçesinde yavru bir kedinin ayağını eziyor ve hayvanı o şekilde bırakıp gidiyor. Üstelik bu insan, ambulans şoförü…

Yavru kedi ayağı yaralı bir vaziyette bahçede. Bir vatandaş olaya tanık oluyor, hayvanı o şekilde bırakmaya gönlü razı olmuyor. Olay akşam saatlerinde gerçekleştiğinden belediye bünyesindeki veterinerler kapalı. Bu sebeple vatandaş, yavru kediyi özel veterinere götürerek tedavisini yaptırmak durumunda kalıyor.

Veterinerler, sokak hayvanları için indirim uygulasa da tedavi giderleri bir hayli fazla.

İşte” cüzdanla vicdan arasında kalmak” böyle zamanlarda zor. Hayvanı o şekilde bırakıp gitse, vicdanı rahat etmeyecek. Veterinere götürse -ki çoğu ilçede veteriner olmadığını belirtmek isterim- ücretini ödeyememe korkusu var.

Veterinerlerin çoğu ücretsiz olarak sokak hayvanlarına bakmayı kabul etmiyor. Haksız da değiller.

Ne olacak peki? Ya da olması gereken nedir? Bu konuda ciddi olarak düşünülüp çözüm üretilmesi gerektiğine inanıyorum.

Belediyelerin hayvanlar için sığınak yapması veya onlar için beslenecekleri alanlar tahsis etmesi yeterli değil. Özellikle İstanbul gibi metropollerde hayvanların zarar görme ihtimali çok yüksek.

Duyarlı vatandaşların olması da bu sorunu çözmüyor maalesef.

Bu sebeple devlet kurumlarının tedaviye muhtaç hayvanlar için hastane ve bakım evi yapmaları çok önemli.

Onlar bize emanet ve haklarını korumak bizim görevimiz. İnsanların hayvanlara iyi muamele etmesini temenni etmenin ötesinde bir şeyler yapmamız gerek.

Bu sorunu Hayvan Hakları Evrensel Bildirgesi’ndeki iki maddeyi uygulayabilirsek çözebileceğimize inanıyorum. Bu sayede “insan” olabilmenin mutluluğu ve onurunu hissedebiliriz.

* Bütün hayvanlar yaşam önünde eşit doğarlar ve aynı var olma hakkına sahiptirler. (Madde 1)

* Hayvanları koruma ve savunma kuralları, hükümet düzeyinde temsil olunmalıdır. Hayvan hakları da insan hakları gibi yasayla korunmalıdır. (Madde 14)