Pazartesi mektupları

Hani şu prostatçı doktor Halim Hattat'tan söz ediyorum. Epey zamandır bu dertten müzradip, gözüm teknolojik gelişmelerde beklemekteyken (üstelik aktif olarak tıp mesleğinin hala içindeyken), bu hayırlı gelişme haberinin senin gibi kel alaka birinden gelmesi beni pek sevindirdi. Şimdi, bu doktor beyin telefonunu rica ediyorum senden. Bir zahmet bir yazının altına ekleyiver, çünkü seni arayıp bulamamaktan sıkıldım. Bilesin, bu ikinci sünnetimde sana çok dua edeceğim! Ha istersen ve o günlerde İstanbul'da isen künefe hediyesi paketimle seni 5 dakikalık bir ziyarete gelebilirim. Ya da sevgilinle seni bizim Feriye'de yemeğe alabilirim. Neden mi bizim Feriye? Senin TAC'liğinle övündüğün gibi, af buyur biz de Kabataşlı'lığımızla övünüyoruz! (M.Y)

- Hemen veriyorum numarayı: 0212 282.36.46. Künefe fikri iyi değil. Rejimdeyim. Ama Feriye daveti şahane. Kağıtta pastırma yapıyorlardı. Sevgilisiz gelsem olur mu? Prostat konuşmak onu bayabilir. Fikri takip de yapmak isterim. Operasyonun sonuçlarını tartışabiliriz. Sonra paylaşabilir miyim okurlarımla? Bir telefon numarası istedim, pişman etti beni demeyin ama... Ve biliyorum, Kabataşlılar TAC'lileri döver!

EĞLENCELİ ARAŞTIRMA

Cmbridge Üinvresitesinde yapıaln bir araştırmaya göre, bir kleimedkei hafrlrein hnagi sıarda didizlikleri dgeil, ilk ve son hafrlrein dğoru yedre olamlrı öenm tşamıaktadır. Geiresi taammen kamradaşır olsa da ynie de surosnuz olraak okubainlir. Buunn sbeebi isnan benyinin her hafri tek tek dieğl, kemileelri bir bütün oralak omukadısır. (Haldun K.)

- Hey! Çok houmşa gtiti! Rmesen büyücleyi! Her şeyi okuibyadlim. Vrsa böyle eğlneceli bşaka araşmıtılar yaz oulr mu? Otpüm.

İKİNCİ KİTAP

Birinci kitabı okudum. İkinciden ne haber? Yolda mı? Fazla bekletmezsin değil mi? (Burçak T.)

- Tam da bugünlerde onunla uğraşıyorum, saçımı başımı yoluyorum. Bir röportaj kitabı. Bügüne kadar yaptığım yüzlerce röportaj arasından 60 tane seçmeye çalışıyorum. Sen gireceksin kitaba sen girmeyeceksin diye ayrım yapmak sinirimi bozuyor. Ekim de piyasada olacak. Almazsan kafanı kırararım!

NEDEN YALNIZIM

Ben ve benim gibi kadınlar neden yalnız? Neden etrafımızda gördüğümüz çiftler gibi olamıyoruz? Bir adam bulunca da en kısa zamanda kaçırmayı başarıyoruz? Yapmış olduğum araştırmalar sonucunda karşıma çıkan acı tablo şu: Maalesef, tek suçumuz biraz fazla kendimize güvenmekmiş. Kendi ayakları üzerinde durabilen, gerektiğinde fikirlerin açıkça ortaya koyup, polemiklere açık olan kadınlar tercih edilmiyormuş. Ekonomik özgürlük, genel kültür hep handikap oluyormuş meğer... (Sezen G.)

- Neden yalnız olduğunuzu bilmiyorum. Ama gerekçe olarak sunduğunuz şeylerin palavra olduğunu biliyorum! Allahaşkına, sizce evli ya da sevgilisi olan kadınların hepsi koca parası yiyen, pısırık, güvensiz, vur kafasına al ekmeğini mi? Böyle abuk sabuk şeylere itibar etmeyin.

ODUNLARA REHBER

Ya nedendir bilinmez ama ne zaman yazınızı okusam, Sex and the City'deki Carrie Bradshaw'u Türkçe dinliyormuş hissine kapılıyorum! Öyle bir misyon mu edindiniz kuzum? Eğer öyleyse, sevgiyle hareket edebilme güdünüzü, hislerinizi, Santorini'leri vesaireleri daha çok anlatın ki, biz ‘‘odun’’lara bir rehber olun! Öyle değilse, Cem Yılmaz'ın dediği gibi, ‘‘Severek izliyoruz, bir istirhamımız var, hiç değişmeyin böyle kalın!’’ (Ekin C.)

- Her hangi birini misyon edinmedim, benim elimden bu kadarı geliyor. Ama siz daha iyisini yapabilirsiniz. Diliniz yılan gibi -alınmıyorsunuz değil mi- kaleminiz de pek kuvvetli, gelin yer değiştirelim, 7 günde 6 yazı siz yazın. Ben de yazdıklarınız üzerine ahkam keseyim. İyi iş yani! Öptüm canım.

O FOTOĞRAFLAR

Seyahat ekindeki fotoğraflarınızı kim çekiyor bilmiyorum ama onu kaybetmeyin. O fotoğraflarda hareket var. Gidilen her yerde çok amatör mantıkla çekilen şeyler demeyin. Çünkü bana öyle gelmiyor. Neyse işte o kimse, onu kaybetmeyin! (Seymen)

- Hayatta en son istediğim şey! Sevgilim çekiyor. Ve artık çekmeyeceğini söylüyor. Hürriyet'e çalışmaktan ve benim dırdırımdan bıkmış. Ne halt edeceğimi bilmiyorum. Belki bu mail'iniz ona gaz verir!