Engelsiz nakilden haberiniz var mı?

“Öyle işte!” dedi. “Annemi Şile’ye götürdük! Köpekleriyle hasret gidersin diye...”
Annesi ALS hastası. Dünya tatlısı kadın bir yıl içinde eridi, şu an boğazından besleniyor. Ve hayata tutunmaya çalışıyor. Yakın arkadaşım olan kızı da her Allah’ın günü, annesini mutlu edecek yeni bir numara bulmaya çalışıyor. Oğlu gibi sevdiği iki Sivas Kangal köpeği var, dev köpekler şehirdeki eve getirilemediği için, annesini köpeklerin yanına çiftliğe götürüyor.
“İyi de nasıl yaptın?” dedim.
“Engelsiz Nakil’le” dedi. O andan itibaren gazeteci gibi düşünmeye başladım, bu engelsiz nakil de neyin nesi diye merak ettim, araştırdım...

Adınız?
- Aşkın Kırımlı.

Ne iş yapıyorsunuz?
- Engelsiz Nakil şirketinin ortağıyım. Bu işi eşim Nilay’la yapıyoruz. Kendisi 25 yıllık eşim, 5 yıllık ortağım. Aşk hayatımız da iş hayatımız da Allah’a şükür iyi gidiyor. (Gülüyor.)

Engelsiz nakil, “Engellilere Taksi” gibi bir şey mi?
- Evet. Ama biz “engelsiz” demeyi tercih ediyoruz. Çünkü engelleri kaldırıyoruz. Bir de “taksi” demek istemiyoruz. Çünkü “Taksi plakanız yok! Yoksa siz korsan taksi misiniz?” diyorlar. Oysa biz bir turizm şirketiyiz ve insanlara nakil hizmeti veriyoruz. Amacına uygun, özel donanımlı araçlarımız var.

Çok rastlanan bir şey değil. Bu işe nasıl girdiniz?
- Biraz tesadüf oldu. Yağmurlu bir günde, evde, pencereden bakıyordum. Arkadaşımın engelli dayısı geçiyordu tekerlekli sandalyesiyle. Baktım, 5 dakika sonra tekrar geçti. Mutsuz duruyordu. Pencereyi açtım, “Hayrola?” dedim. “Otobüsü kaçırdım” dedi. “Birazdan yine gelir” dedim. “Bizim için günde bir tane var. Saati de değiştirmişler, kalakaldım” dedi. “E taksiye binin” dedim. Güldü, “Siz bile bu havada zor bulursunuz! Beni kimse almaz!” dedi. İşte o anda işin vahametini kavradım. “O zaman içeri gelin, çay içelim” dedim. Konu konuyu açtı, engellilerin bu ülkede yaşadığı sıkıntıları anlattı. Yüzbinlerce sorunları var, bir yerden bir yere nakil de onlar için büyük sıkıntı. Normal bir araca binemiyorlar. Lift ve rampa olması gerekiyor. Birlikte internete girdik, “Yurtdışında bu iş nasıl yapılıyor?”u inceledik. Ve bir ampul yandı o beyefendi sayesinde benim kafamda: “Türkiye’ye neden bu hizmeti ben getirmeyeyim?” Eşimle kolları sıvadık. İtalya’dan lift, İngiltere’den kemer sistemleri getirdik. Birkaç ay sonra da ilk aracımız hazırdı...

Talep nasıl?
- Her geçen gün biraz daha artıyor. Randevu sistemiyle çalışıyoruz. Bütün talepleri karşılayabildiğimiz söylenemez. Sadece engelli olarak da görmemek lazım. Geçici tekerlekli sandalye kullananlar var, kaza geçirenler var, yaşlılar var...

Başka engelsiz ulaşım mevcut mu?
- Büyükşehir ve ilçe belediyeleri böyle bir hizmet veriyor. Üstelik ücretsiz. Karşılıklı birbirimizin kalitesini yükseltiyoruz. Onlar akşamları çalışmıyordu, hafta sonları da. Bizden sonra onlar da başladılar. Fakat tahmin edersiniz ki, bürokrasi çok. Bir düğüne gitmek isteyeni almıyorlar mesela. Biz ise büyük bir boşluk doldurduk...

Almadığınız hasta var mı?
- Ambulansla gitmesi gerektiğine inandığımız hastaları almıyoruz. Hem bizim açımızdan hem hasta açısından risk teşkil eder.

Normal taksiden ne kadar daha pahalı?
- Taksi ile ambulans arası bir yerde. Bu arada Türkiye’nin her yerine götürüyoruz. En çok da havalimanı olmayan yerlere...

HAMİŞ: Daha fazla bilgi için engelsiznakil.com’a bakabilirsiniz.