Bilmediğin suya balıklama atlama!

Bir sürü şey öğrenirsin.
İşte ben o haldeyim.
Omurilik Felçlileri Derneği Başkan Yardımcısı Semra Çetinkaya da, benim için o insanlardan biri.
Onunla tanışana ve birlikte tekerlekli sandalyeyle bu şehri altüst edene kadar, engelli olmanın bu ülkede ne anlama geldiği bilmiyordum.
Zor olduğunu tahmin ediyordum.
Ama bu kadarını hayal bile edemezdim.
Tüm tekerlekli sandalyeyle yaşamak zorunda olanların karşısında saygıyla eğiliyorum.

HAYATA KÜSÜYORSUN

Bu ülkede engelliysen adam gibi sağlık hizmeti alamıyorsun.
Rehabilitasyon
hizmeti de.
Sokağa çıkamıyorsun.
Dolayısıyla depresyondan çıkamıyorsun.
Hayata tutunamıyorsun.
Tek tek saymaya kalksam, bitiremeyeceğim kadar çok sorunla baş etmek zorunda kalıyorsun.
Paran yoksa ve engelliysen, Allah seni kurtarsın, vay haline!
Her koşulda parasızlık kötü ama engelliysen daha da kötü...
Çünkü o tekerlekli sandalye bile dediğin dünya para.
Ve çeşit, çeşit.
Sokakta kullanılacak tekerlekli sandalye başka, evde kullanılacak başka...
Bir de akülüleri var ki sormayın, onların da akülerini sık sık değiştirmek gerekiyor, biri 450 Euro.
Diyelim ki engellisin...
Omurilik felçlisisin ve bakacak kimsen yok.
Paran da yok.

EMİNE’NİN HİKÂYESİ

Ne yapacaksın? Nereye gideceksin?
Semra Çetinkaya’yı tanıyana kadar bu sorunun cevabını ben de bilmiyordum.
Omurilik Felçlileri Derneği’nin Büyükçekmece Gürpınar’da omurilik felçlilerine hizmet vermek üzere bir bakım evi var:
Hüsnü Ayık Özel Bakım Merkezi.
Orada kalanlardan biri Emine.
Emine’nin hikâyesini içim burkularak dinledim. Babası cinnet geçiriyor, av tüfeğiyle annesini vuruyor. Yetmiyor teyzesini vuruyor, kardeşini vuruyor...
Ev, kan gölünü dönüyor.
Bütün bunları gören Emine, beşinci kattaki evlerinden aşağıya ölüme atlıyor.
Ama kadere bakın ki, ölmüyor.
Boyundan aşağısı felç kalıyor, bundan sonraki hayatına omurilik felçlisi olarak devam etmek zorunda kalıyor.
Yaşadığı bunca olumsuzluğa rağmen, Hüsnü Ayık Bakım Merkezi’nde yeniden hayata dönüyor.

FİLM SİTEDE

Omurilik Felçlileri Derneği Başkanı Ramazan Baş da en az Semra Çetinkaya kadar çetin bir savaşçı...
Genç yaşında Kumburgaz’da sığ suya balıklama atladığı için omurilik felçlisi oluyor, boynundan aşağısı tutmuyor.
Ve bu, tekil bir vaka değil, Türkiye’de her yıl 500 kişi bu şekilde sığ suya atlıyor ve yüzde 30’u felç kalıyor.
Derneğin de şu anda bir kampanyası ve bu konuda hazırlanmış olağanüstü güzel bir filmi var, derneğin internet sitesine girip izleyebilirsiniz, çocuklarınıza da izletebilirsiniz.
Derinliğini bilmediğimiz sulara asla balıklama atlamamak gerekiyor.
Çünkü omurilik felci geri dönüşü olan, tedavisi bulunabilmiş bir hastalık değil. Derneğin başka kampanyaları da var:
Akülü tekerlekli sandalye kampanyası, başkalarına bağımlı hareket eden engellilerin özgürce hareket edebilmeleri için 3430’a boş SMS atıp 5 lira yardımda bulunma kampanyası.
Engellilerin hayatına dokunmak, onlara bir parça da olsa yardımcı olabilmek istiyorsak bunu yapmalıyız.
Hepimiz yapmalıyız.
Gördüğüm en faydalı derneklerden biri Omurilik Felçlileri Derneği, Semra Çetinkaya ile başkan Ramazan Baş’ı tebrik ediyorum.