Beçi gogo 2

CENAZE KUŞU ADINI TAKTIM ONA

Yazılarını hep son okumak isterim. Yoksa, diğerlerini okumamı engelliyorsun! Sana yoğun bir ilgi duyduğum kesin. Karşılaşmak ister miydim? Senin gibi kadınlardan oldum olası çekinmişimdir. Hem içimdeki Cyrano, bu derece beğendiğim seninle, oturup bir şişe Malibu tüketmeme bile tamamen karşı. On beş yıl bir avansım ya da çok param olsaydı, O Cyrano'nun hakkında gelebilirdim belki de! Geçen gün teyzemin oğlunun cenazesindeydim. Sanatkar adamdı. Yalnız öldü. Cenazede abisi de vardı. Cenaze kuşu ismini taktım ona. Hazır ve nazırdı oradaydı, bütün cenazelerde olduğu gibi. Caminin karşısındaki parkta bir ağacın altına tünemişti, nasıl desem akbabalar gibi... (Adem D.)

- Geçen gün biri Ece Ayhan'ın cenazesinde sadece 23 kişi olduğunu söyledi. O zamandan beri düşünüyorum, çok mu önemli insanın cenazesinde yüzlerce ya da binlerce kişi olması? Bu mu yani sevginin, özlemin, acının göstergesi? Samimiyetsiz bir cenaze kuşu olmayı ben de eleştirsem de, gerekiyor bazen. Ama ya bizim cenazemize de samimiyetsiz cenaze kuşları gelirse...

HORMON KULLANMAYI KESTİM

Yüreğime su serptiniz! Beş yıldır östrojen hormonu kullanıyorum ve çıkan haberleri de dehşet içinde izliyorum. Aksi gibi, doktorum da yurt dışında sempozyumda, ulaşamadım kendisine. Diğer doktorlardan aldığım değişik yorumlardan sonra da ne yapacağımı bilemeyerek, hormon kullanmayı kendi kendime kestim. 10 gündür kullanmıyordum. Haliyle beni çok etkiledi. Üstüne bir de aşırı sıcaklar gelince, bünyem alt üst oldu. Psikolojik endişelerimi ise hiç sormayın! Geçen haftaki menopoz ve hormon yazınız, hiç değilse beni biraz olsun rahatlattı. Teşekkürler.(Hamide E.)

- Bana değil, Meme Vakfı Başkanı Can Gürbüz'e teşekkür edin. Sizin gibi pek çok insan mail attı. Yine çökecekti bilgisayar. Can Bey'den ne zaman bir şey gelse, ben de yayınlasam böyle oluyor. Ama biliyorsunuz canım feda size! Bu bir şakaydı. Ancak ülkem için canım feda! Aldırmayın bana bugün keyifliyim de, en kısa zamanda sizin de kendinizi iyi hissetmeniz dileğiyle...

DÜNYADA BUNLAR DA VAR DEDİRT BANA

Kendi kendimi protesto ediyordum seni. Bir kaç ay önce sağa sola pozlar verdin diye. Sinirim bozuldu. ‘‘Okumayacağım işte!’’ dedim. Ama bu haftasonu aldım yine gazeteyi elime. Yazdıklarını okudum ve düşündüm: ‘‘Nasıl oluyor da, sağda solda poz verdi diye bu kıza öfkelenme hakkını buluyorum kendimde?’’ Affettim seni! Baksana, yine o arkada kalanları öne çıkarmaya devam et olur mu? Gazetenin o özürlü amiri, ustalar, fetişistler ya da pazar günkü röportajdaki kalbi değişen kız gibi. ‘‘Dünyada bunlar da var, oluyor...’’ dedirtmeye devam et bana. (Can Y.)

- Emriniz olur! Ayrıca haklısınız niye orada burada fotoğraflarım çıksın benim? Böyle şeyler yapmamalıyım. Ama bazen dayanamıyorum, sazan gibi atlıyorum. Söz, daha dikkatli olurum.

SİZİNLE BİR OYUN OYNAYACAĞIZ

Harika bir fikrim var. Aslında pazar akşamı aklıma geldi ama yazmaya karar vermek vaktimi aldı. Fikirlerimin beğenilmemesi, dışarıya belli etmesem de beni üzer. Tamam mı? Nazik davranın yani bana! Harika fikrime gelince, yeni insanlar tanımak yeniler ya insanı, biz de sizinle tanışacağız. Ben bir akşamüstü sizin eve geleceğim. Burası riskli görünebilir ama merak etmeyin tam 2 saat sonra gideceğim. Fazla kalmayacağım yani! Birbirimize cevabı ‘‘Evet’’ ya da ‘‘Hayır’’ olabilecek sorular soracağız. Sadece son 15 dakika sohbet etme hakkımız var. 2 saat dolunca da, siz benim kalmamı isteseniz de gideceğim. Nasıl oyun ama? (Kerem C.)

- Yaratıcılığınızı baltalamak ya da sizi kırmak en son isteyeceğim şey... Ama iyi bir fikir değil bu oyun! Yanlış anlamayın bir başkasıyla oynayabilirsiniz ama benimle değil. Ben 1 saat 45 dakika sadece ‘‘Evet’’ ‘‘Hayır’’ diyemem, mümkün değil, kendimi, içimi tutamam. Zaten böyle tuhaf oyunlar oynamaya başlarsam sevdiklerimi de elimde tutamam. Giderler. Ve biliyor musunuz bu bana çok koyar. Sevgiler...