Alya, Dicle, Mami ve dans tutkusu

Dans edememek.
Edemiyorum!
Ama çaktırmamak için, hızlıca birkaç kadeh içip, dans niyetine sallanıyorum, zıplıyorum...
Bakın, onu yapıyorum.
Amaç, bu işlerden çok da uzak değilmişim havası yaratmak...
Yaratıyorum.
Oysa -içimde büyük acıdır- dans denen güzellikle yakından uzaktan alakam yok.
Galiba ritim duygum da yok.
Kulağım var, sesim şahane ama ritim duygum yok!
Dalga geçiyorum, hiçbiri yok!
Ne yazık ki böyle.
Bu da benim gerçeğim.
Üstelik benim annem balerin, dans hocası...
Böyle bir annenin, böyle bir kızı nasıl olabilir?
Orası, işte tıp ilminin bilinmeyenler bölümüne giriyor!

Kadere bakın ki...
Benim gibi bir “kütük”ün kızının 2013 hayali, çok iyi bir dansçı olabilmek...
Nasıl oluyor demeyin, oluyor!
Alya birkaç aydır dans tutkusuna kapıldı.
Ev ahalisini delirtme noktasında.
İpod’unu ve küçük hoparlörlerini koyduğu yerde dans etmeye başlıyor. Hiç utanması yok. Her yerde edebilir.
Gemide, otel lobisinde, alışveriş merkezinde, havaalanında bilet kontuarında...
Çok sevdiği biri olursa, kulağımı fısıldayıp, “Onun için dans edebilir miyim?” diyor.
Bazen “Yeri mi burası? Delirtme beni!” diyorum, bazen “Hadi tamam ama n’olur çabuk” diyorum.
Ne mutlu ona ki dansı bir hediye olarak görüyor.

Mayart sayesinde oldu.
Alya’nın dans merakı Göktürk’teki bu sanat merkezine gittikten sonra başladı.
İki kız kardeş kurmuş.
Dicle ve Melis Şenay.
Baba mimar, anne öğretmen.
Okul fikri, Dicle’nin başının altından çıkıyor, çünkü o profesyonel dansçı, dans etmediği müzikal de yok.
Ama kurduğu sanat okulu/merkezi, sadece dans üzerine değil.
Sanatın neredeyse her dalı, her alanı mevcut.
Piyano, gitar, bateri, ritim atölyesi, klasik bale, modern dans, Latin, pop dans, hiphop dans, artistik ile ritmik jimnastik vesaire vesaire...
Geniş bir alana yayılı bir yer ve odadan ayrı bir ses yükseliyor.
Haliyle ortalık çocuk kaynıyor.
Çocuklara sertifika imkânı da sağlıyor.
İnanılmaz bir hareketlilik ve inanılmaz bir enerji var orada.
Mali ve idari işlerden Melis sorumlu.
Ama oraya ruhunu veren daha çok Dicle.
Alya da, Dicle ve Sim öğretmenini model aldı.
Haftanın birkaç günü oraya gidiyor.
Yepyeni bir dünyası oldu.
Müzik ve dans hayatına yerleşti.

Hatta geçenlerde okulunda tek başına şov yaptı.
Filme çektim, anneme yolladım.
Birden aradı:
“Ders mi alıyor Alya? Öğretmeni kim? Hangi dans okuluna gidiyor?”
Ben hep anneme, “Keşke senin resitaline çıkabilse” diyordum, pek oralı olmuyordu, çünkü onun öğrencisi değil, o yetiştirmedi ya, bence yetenekli de bulmuyordu...
Ama şimdi demesin mi?
“Fena değil performansı, biraz daha çalışırsa bu sene çıkabilir...”

Dicle’yle hemen ders sayısını arttırdık.
Haftada 6’ya çıkardık.
2013 hedeflerimizden biri Alya’nın hem Mayart’ın hem Mami’nin resitalinde dans edebilmesi.
Yaso’nun, Babaçi’nin ve Haldun Dede’nin de Adana’ya gelip onu izlemesi...
Alya’nın gelecekte dansçı olacağını zannetmiyorum.
Aslına bakarsanız, öyle özel bir yeteneği olduğunu da sanmıyorum.
Ama ben yapamıyorum ya, kızımı dans ederken görmek beni çok mutlu ediyor.
En azından o, ileride, bir kulüpte dans edebilmek için benim gibi birkaç votkaya ihtiyaç duymayacak!

İşte bu da çocukların sevgilisi Dicle öğretmen!