Yetiş Ayşe

TEŞEKKÜR

Çok kıymetli Ayşe Hanımcığım,

Anımsıyor musunuz tam bilmiyorum. Bir süre önce size yazmıştım. Üniversitede okuyan 2 kız öğrencime burs gerekli demiştim.
Şükürler olsun, duyarlı ve yardımsever yurttaşımız aradı, burs vereceğini söyledi. Hatta dün itibariyle ilk burslarını yatırdı. Nasıl anlatsam, nasıl söylesem, nasıl haykırsam, nasıl bağırsam çok mutlu olduğumu?

Hatta evin balkonuna çıktım bu soğukta haykırdım dünyaya, “bütün insanları seviyorum, bütün ağaçları, çiçekleri seviyorum, kuşları seviyorum” diye.

Bu mesajı bile yazarken gözlerimden sevinç damlaları süzülüyor. Hayırsever kardeşime nasıl teşekkür edeceğimi bilemiyorum. Rabbim kazancını ve ömrünü bereketli kılsın. Daha çok versin. Sizi de en kalbi duygularımla selamlıyorum iyi ki varsınız altın kalpli Ayşe Hanımcığım.�
Adil Aka
Demirci Anadolu sağlık Meslek Lisesi Meslek Dersleri
Öğretmeni Demirci-Manisa

CEVAP: Değerli Adil Hocam, siz de iyi ki varsınız. Böyle teşekkür epostaları alınca inanın benim de gözlerim doluyor. Bir işe yaradığımı hissediyorum. Böyle güzel insanların hayır işlemelerine vesile olabildiğim için çok mutlu oluyorum. Öğrencilerinize ve size başarılar diliyorum.

….

BANA DA YETİŞ AYŞE’M

Ayşe’m Ayşe’m Ayşe’m,
Gurbetten dönüşüm Ayşe’m, gül Ayşe’m, gül gül Ayşe’m.

İnsan dinleyince de ne kıskanır di mi Kıraç'ın Ayşe'sini. Allah bize de nasip eder inşallah.
Açtım mailimi yazacağım yazacağım ama neresinden başlayacağım bilmiyorum.

Sevgili Ayşeciğim, içimi ısıtan kadın, doğallığını o kadar çok seviyorum ki... Her şeyi bizimle paylaşmana bayılıyorum.
İçinden geldiği gibi, dolandırmadan, laf kalabalığına girmeden, yormadan, sıkmadan olduğu gibi ama samimi...

Yine öyle sıkıntılıyım ki bugünlerde. Bir ara ben de senin şu şuruptan denedim. İlk yudum biraz yaktı, viski gibi o ilk yudum bile etki etti ama sonradan pek faydası olmadı gibi. Hem tadı da çok kötü, içerken hep seni canlandırıyordum gözümde kafaya dikerken. Ben o kadar içemeyeceğim Ayşeciğim, doktora gittim ben de … 10 gr verdi ama onun da pek faydasını göremiyorum ki. Etki etmiyor bile şimdi.

İlaçtan da medet ummuyor değilim hani. Her şey kendiliğinden düzelse, bir hap sihirli değneğe dönüşse diye bekliyor ama yok. İlla çekeceğiz payımıza düşeni köpekler gibi.
 
Ben de öyle sıkıntılı bir tipim ki sorma, bu ürkeklikle nasıl da paratoner gibi çekiyorum görsen tüm olumsuzlukları. İşim ise bana kendimi kötü hissettiren en büyük etken.

Önceleri … müşteri hizmetlerinde deli gibi çağrı alarak çalıştım, oradan ayrılırken hep daha iyi fırsatların elime geçeceğini düşündüm, çocukluk işe.

Daha sonra da ofis ortamının gerçek yüzüyle tanıştım. Bankada yönetici asistanlığından, şimdi en istemediğim şekilde, küçük bir aile şirketinde sekreterliğe düştüm. Ve ben belki de hayattaki en istemediği durumda çalışmak zorunda kalan bir insanım ve her gün nefretle yaşıyorum. Çünkü aslında buna iş demek de çok anlamsız çünkü yaptığınız bir şey yok ortada.
Aslında herkesin artıklarını ve istemediği işlerini yapmak zorunda kalıyorsunuz, istemeye istemeye yapıyorsunuz ve yine herkesin gözü sizin üzerinizde. Ürettiğiniz, paylaştığınız hiçbir şey yok.

Ne acı di mi? İşte ben de böyle boşlukta kalmaktan nefret ettiğim için kendimi çok ama çok kasıyorum, ortamdan soyutlayıp, sinir küpüne dönüşüyorum.

Sabahları uyanmak istemiyorum Ayşe. Bir görsen saçımı başımı taramayı bıraktım, makyaj desen yok, dişlerimi bile güç bela fırçalar oldum. Akşamları eve gittiğimde kpss çalışmaya çalışıyorum, artık tek çıkar yolum bu.
Ama o sürece kadar senden yardım istiyorum. Bana da yetiş Ayşe lütfen.

Biliyorum seni zor durumda bırakıyorum ama belki sesimi duyarsın ve bana yardım edebilirsin. Bana kimsenin karışmayacağı pcye bilgi girişi yapabileceğim ya da çok aşırı harala gürelenin olmayacağı bir çağrı merkezi de olabilir. Hatta kimsenin olmadığı tek bir ofiste de olabilir. Bir iş imkânı bulabilir misin?

Y.

CEVAP: Sevgili Y. Epostanı yayınlıyorum, okur dostlarımdan sana uygun bir işi olan varsa iletişim kurmanızı sağlayacağım. Başarılar diliyorum.

….

ÇARESIZ

Sevgili Ayşe ARAL, merhaba.

Sizi canı yürekten okuyorum ve çok beğeniyorum yazılarınızı.
Öncelikle Yetiş Ayşe köşesi içinde bizlere ışık tuttuğunuz için çok teşekkür ederim.

Ayşe Hanım ben üniversite mezunu, 31 yaşında, evli bir bayanım. 1 kızım var çok şükür. Ben de eşim de asgari ücretle çalışıyoruz.
Kızım bakıcıda, evimiz kira. 5 aydır bakıcı paramızı ödeyemedik.

Allah bin kere razı olsun, onlar da durumumuzu bildikleri için 1 kere istemediler, “olunca verirsiniz” dediler ve inanır mısınız kızımızın bez ve sütünü bile çoğu zaman onlar karşılıyor.
Herkes burada 350-400TL’den aşağı çocuk bakmazken ben inanın 250TL ödüyorum ama onu da ödeyemedik 5 aydır.

Ama nereye kadar değil mi? İnanın sabahları kızımı bırakmaya giderken ve akşam iş çıkışı almaya giderken ayaklarım geri geri gidiyor, utanıyorum, yüzüm kızarıyor, o güzel insanların yüzüne bakamıyorum, çok mahcubum o insanlara karşı.

Benim annem var, o da bizimle yaşamaya başladı, eşimin başka kardeşi yok çünkü annem de felç geçirdi yeni ve bakıma muhtaç. Ben de eşim de asgari ücretle çalıştığımız için bakım parası da alamıyoruz devletten.

Eşim zaten 600 lira alıyordu yazın, kışın patronu onu da düşürmek istedi 500TL’ye işler azaldı diye eşim de işyerinden ayrılmak zorunda kaldı. Hemen iş bulamadı, Allahtan 2 ay işsiz kaldı ama çok şükür başka bir yer buldu.
Kredi çekmiştik kıt kanaat yatırmaya çalıştık ama kredi kartıma yüklendik. Neyse ki inşallah bu yılın sonuna kredi kartı borcumuzu kapatacağız ama şu an yatıramadığım 2 ay da birikti ve iyice sıkıştım.

Şu an bakıcıya ve kredi kartıma 2500-3000TL ödemeyi yapabilirsek inanın ben de nefes alacağım, kocam da. Çünkü ben çok zorlandım.

Bekârken her şey elimdeydi, hayat kolaydı, ekmek bitmiş, yağ bitmiş ben bilmedim ki meğer gerçek hayat evlenince ve bir çocuğun olunca başlıyormuş.

Benim sizin değerli okuyucularınızdan ricam nefes alabilmemi sağlayacak 2500-3000TL para.
Lütfen Allahın rızası için bana yardım edin. İnanın öyle arabam olsun, evim olsun diye hayallerim vardı ama şu an sadece kızım ve annemi düşünüyorum.

Lütfen Allah rızası için yardımınızı bekliyorum. Allah şimdiden razı olsun.

Yüce Mevla’m sizlere “Alan el değil, veren el olmayı” nasip etsin. Âmin.

Karmakarışık yazdığım için de çok özür dilerim. İnanın duygularım, düşüncelerim o kadar karışık ki bunu bile size nasıl yazabildiğime, nasıl cesaret edebildiğime şaşırıyorum. Ama hayatta hiçbir zaman benim başıma gelmez dememek lazım bunu öğrenmiş bulunmaktayım. Allah bu günlerimizi aratmasın. Bugünlerimize binlerce şükürler olsun. Âmin.

Çaresiz

CEVAP: Sevgili Çaresiz, kendine çaresiz demişsin ama bu hiç de çaresiz bir durum değil, Allah sağlık versin geri kalan her şeyin çaresi var.  Benim canım okur dostlarım da eminim size bu zor gününüzde yardımcı olacaklardır. Öpüyorum.

….

BURS ARIYORUM

Merhaba Ayşe Abla,

Ben yurtdışında üniversite okuyan bir öğrenciyim ve burs arıyorum. Ailem beni ve ablamı üniversitede okutmaya çabalıyor.

Ailem üniversite parasını karşılıyor ama benim onlara yardımcı olabilmem için bursa ihtiyacım var. Miktarını asla önemsemiyorum çünkü ne kadar olursa olsun eminim ailemin yükünü azaltacaktır.

……. Üniversitesi’nde Eczacılık Hazırlık okuyorum ama bu bilgiyi gizli tutarsanız sevinirim.

Saygılarımla

A.

CEVAP: Sevgili A., inşallah benim canım okur dostlarımdan sana ve ablana burs vermek isteyen çıkar. İkinize de başarılar diliyorum. Sevgiler.

….

ACİL YARDIM

Ayşe Hanım merhaba,

6 Şubat 2012 günü köşenizde yayımladığınız “acil maddi yardım” başlıklı yazıya ait iletişim bilgilerini rica ediyorum.

İyi günler ve kolaylıklar diliyorum.
Ali

CEVAP: Ali Bey, bilgileri size ilettim. Desteğinizi hiç esirgemediğiniz için teşekkürler. İyi ki varsınız.

….

EV ALMAK İÇİN 30.000TL’YA İHİTİYACIMIZ VAR

Merhaba Ayşe Ablacığım,
Nasılsın, iyisindir inşallah ablacığım. Senden bir ricam olacak; yazımı tekrar yayınlayabilmen mümkün mü acaba?
İnşallah olur, eğer olursa ablacığım ismim yine olmasın, olur mu?
Kolay gelsin.

Allah’a emanet ol, her şey gönlünce olsun inşallah.

Sevgiler.
F.

Önceki eposta:
 
Merhaba Ayşe Ablacığım,
Nasılsın? Kusura bakma bayağı uzun zamandır yazamadım yoğunluktan ablacığım.

Benim yakınım olan ikiz bebeklerimiz vardı, çok şükür Allah’a büyüdüler, bu ayın sonunda 1 yaşına girecekler inşallah, kulaklık talebi olan kızımız da çok şükür Allah’ıma o da iyi senden ve yardım eden herkesten Allah razı olsun.

Diğer mesele de benim kendim için ablacığım; bilmiyorum belki biraz tuhaf olabilir ama derdimi anlatayım dedim Ayşe Abla’ma umudum olur inşallah.
Ablacığım, benim meselem şöyle, biz eşimle çalışan kişileriz, Allah uzun ömür versin, bir de 3 yaşında kızım var.
Biz kızımız büyümeden ev sahibi olmak istiyoruz çünkü çocuk büyüyünce masraf da çok oluyor, en azından dedik büyüyene kadar ev sahibi olabiliriz, sağlığımız da yerinde ve çalışabiliyorken.
Bilmiyorum, belki tuhaf bir istek olabilir ama yine de yazmak istedim ablacığım, bizim az da olsa bir şeylerimiz var ama maalesef ev peşinatı vermeye denk gelmedi.
Benim ricam acaba bir hayırsever bana yardımcı olabilir mi, bizim eksik olan miktarımız 30,000 TL dedim ya belki saçma bir istek ama bu zamanda kiracılık zor ablam, biz de böyle bir karar aldık ama tabi evdeki hesap çarşıya uymadı maalesef.
İşte benim derdim de böyle ablam, her şey kısmet ablacığım Allah’tan ümit kesilmez diyorum, Allah’ım herkesin yardımcısı olsun inşallah.
Sevgiyle kal ablacığım, eğer yayınlarsanız ablacığım ismimi yazmazsanız sevinirim, kendinize iyi bakın Allah’a emanet olun her şey için çok teşekkür ediyorum ablacığım

F.

CEVAP: Sevgili F., epostanı tekrar yayınladım. Geçen sefer yayınladığımda böyle de talep mi olur diye sana kızanlar bile oldu. Ancak herkes her şeyi isteyebilir, isteyen de yardım edebilir. Ben elimden geldiğince mantıklı her isteğe köşemde yer verip aracılık yapıyorum.