Satıldık

Aman kötü anlama çekmeyin haa.
Yani yer mer, mal mülk demek istediğim.
Yeni arkadaşım- sanırım can dostum olacak- Sema’dan duydum (Çelebi).
“Kızım” dedi, “yazsana bak, köprüler de gitti.”
“Ana” dedim, “nasıl yani?”
Baktım gazeteye, mesaj attım Sema’ya, “köprülerle kalmamış şekerim, yedi otoyol da gitmiş.”
Sonra başladık geyik yapmaya.
Yakında satılmayan ne kalacak diye.
Daha da geyiğini yaptık... Buraya yazılmamak üzere.
Aklıma en son köprü intiharları geldi.
Allah kimseye vermeye...
De.
Bilemedim işte.
Tazminat falan.
Ne diyeyim; soru işaretleri çok.
Tövbe tövbe.

Yuh yuh yuh

Dün evimde oturuyorum, kapı çalındı.
“Adliyeden geldik.”
İki koca adam.
“Yuh” dedim kendime “adliyelik de oldun ya normaldir, borç harç, eski koca...”
Açtık kapıyı devlet işin içine girince.
“Borcunuz var.”
“Evet, var. Eee?”
“Yok, bir adamın adına.”
“Bende adam yok.”
“Üst komşu, üst”
“Ha?”
Benden fatura matura istediler adıma, sonra gittiler.
Ya bugün?
Alerji grip sarmış bütün vücudumu.
Yine geldiler.
Ana bu sefer avukat da var yanlarında.
Açtım kapıyı, bağrındım, kapadım.
Benden sonra avukat bağrındı;
“Polis çağırıyorum, evinize girme hakkımız var” diye, beni taciz etti.
Yine bir “yuh” çektim.
“Komşunun cezasını ben çekiyorum” diye.
Bu nasıl bir ülke?
İki gündür evim nasıl basılır?
Evimi arama hakları nasıl olur?
Arkadaş, nasıl, nasıl, nasıl, nasıl?

Çelik ve Ezgi

Çelik, “Can dostum milat” albümüyle geri geldi, gelmese iki elim yakasında ha olsun, ha olacaktı.
Ezgi, Pera Güzel Sanatlar’da şan eğitmeniydi.
Kızımın sesi farklı çıkıyorsa bunda onun emeği çoktur. O da geldi, albümünün adı, kendi adı gibi Ezgi. Alınız ikisini de.