Ölmem mi lazım?

Ölmem mi lazım diyordu anlaman için beni?
Dün akşam Kayahan’ı dinlerken şarkının ismi içime işledi. Ölmemen lazımdı Kayahan çok ama çok erkendi.
Sevgi adamıydın, bestelerin babasıydın.
Benim ilk göz ağrımın, aşkımın ilk tanıklarındandın. İlk aşkım kocamla sanırım ilk buluşmam falandı, ilk gerçek anlamda anne babamdan izin alıp sokağa çıkmam.
Senin sahneye çıktığın yere yemeğe geldik.
Seni dinledik.
Bir ara sanırım bir şarkıyla bağlantılıydı, hadi dedin şimdi birbirini sevenler öpüşsün bakalım.
Bizim yanımıza geldin.
Mikrofonu uzattın.
İlk göz ağrım yanağıma kocaman bir öpücük kondurdu, fotoğrafçı üçümüzün fotoğrafını çekti.
Hâlâ durur saklarım, şimdi onu çerçeveleteceğim. Nurlar içinde yat.

Fenerbahçe

İnanamıyorum. İnsanlığın geldiği noktaya inanamıyorum.
Bu saldırıyı yapan ya da yapanlardan korkuyorum.
Psikopat, ruh hastası olduklarını düşünmek istiyorum.
Normal akıl sağlığı olanların spor, futbol uğruna bir otobüs dolu insanı katletmek niyetlerini ve girişimlerini kabullenemiyorum.
Neticede Allah korudu büyük geçmişler olsun.
Kahraman sürücümüze de helal olsun.
Başından aldığı yaraya rağmen kontrolü elden bırakmamış.
Ve son olarak elbette söylenecek bir sözüm daha var bu olayda.
Bu çok büyük bir olay ama sanki hiç bir şey olmamışçasına bizde maçlara devam! Lige ara vermek falan yok. Futbolda şiddet geçen aylarda Yunanistan’da da yaşandı.
Yunan Hükümeti lige iki hafta ara verdi.
Tüm futbol takımlarına ve futbol severlere kendinize gelin uyarısı yaptı.

Yine ne oluyor?

Bu dünya üzerinde 24 saat bu kadar canlı her an her şeyin olabileceği, bir anda tüm dengelerin değişebileceği başka bir ülke vallahi yoktur billahi.
Mesela bizim ülkede hiçbir köşe yazarının yazı havuzu olamaz.
Yani sotede hazırda yazı.
Hani bir gün oturup yazayım da üç beş tane hazırda bulunsun bu hafta yapayım ense!
Anca iki tane biri aşk, biri meşk, öyle bulunabilir ki onlar bile değişebilir yani bir şekilde.
Gündem o kadar oynak ki.
Haftanın günleri bile değişebilir ani bir kararla.
Efendim attık pazartesiyle cumanın yerini değiştiriyoruz, hatta artık eylül 41 gün çekecek, kasım 14 gün hiç şaşmam ben!
Her şey olur bizim memlekette.
Öğle vakti dedim ki yazımı, Yetiş Ayşe’mi koyayım Twitter’a.
Ne kadar paylaşırsam o kadar iyi yardım açısından.
Yine ihtiyaç mağduru dost çok.
Aaaaa bir baktım ki giremiyorum!
Sonra Ahmet Hakan’ın yazdığı düştü önüme, hadi gelin şu yasaklanan Twitter’ Twitter’dan koruyalım gibi bir şey.
Ne yine mi yasak?
Facebook da mı?
Hürriyet.com.tr’den okudum elbet.
Ben de yok öyle alengirli programlardan oradan buradan bağlanamıyorum, kaldım dımdızlak.
Neyse açarlar ha akşama ha sabaha. Alıştık artık, şaşmıyor insan...