Geçmiş olsun Sinan Çetin

Bu kadar hastalık geçmişi bulunan, en yakın dostları doktorlar olan ben, hemen duruma uyandım.
Talihsizlik işte, Sinan Bey hastalanmış. Benim teşhisim şu; beyin ön loblarında zedelenme.
Nasıl mı olur; küçük bir çarpma bile yeterli.
Peki beyin ön lobları zedelenince ne olur? Bilinçli düşünememe, ruh hali ve hissiyat bozukluğu gelişir. Tedavi edilebilir. Acil şifalar diliyorum.
Bol temiz hava iyi gelebilir. Tabii öncelikle doktora danışılmalı. Ama boşluk iyi değil, hastalığı artırabilir. Şu sıralar bir Ağaoğlu reklamı olsa, binaların dikileceği araziler idealdir.

Sezenim

Bin senedir görmemiştim ama rüyalarımda neredeyse sürekli görürüm.
Halbuki çocukluğumun en güzel anıları onunla olanlardı, o da zaten o sıralar benden az büyük idi.
Mithat Can’a hamileydi.
Bize geldiğinde sokakta trafik tıkanırdı.
Dayanamadım, aradım. İçim ona ihtiyacım olduğunu söyledi. Hemen mi geri döner insan, şaşakaldım.
Onunla görüşmediğimiz zaman içinde olanları, başımdaki her bir haltı, babamı, amcamı konuştuk.
Üç saat konuştuk. Sanki yine bizim evin koltuğunda oturuyorduk.
Hiç şöyle yap, böyle yap demedi, hiç ayar çekmedi.
Çeksin istedim, “Koyuver hayatı” dedi, “sal”...
“Ne yapmak istiyorsan yap”...
Gözümde gönlümde çok başka yerdeydi, şimdilerde artık onu nerelere koysam bilemiyorum.
Topumuzun Sezen sevgisi az bile bu kadına diyorum.
Seni seviyorum ve Sezen artık hayatımdan çıkamazsın, bu ikili delilik sona ermez.

Hangi bebek?

Annemin bir arkadaşı Amerika’da yaşıyor senenin yarısında. Yılbaşında Türkiye’deydi, geçen hafta da bizde.
Sohbet muhabbet derken başladı anlatmaya, tıkandık kaldık böyle çaresiz bir durum karşısında.
Sitesinde bir karı koca; erkek Amerikalı, kadın Türk.
Kadıncağız beş aylık hamile ikizlerine. Biri kız, diğeri erkek.
Her şey normal giderken kadında yüksek tansiyon baş gösteriyor. Araştırılıyor, karaciğer enzimleri fena.
Bebekler bir şekilde anneyi zehirlemeye başlıyor.
Tabii annemin arkadaşı halk dilinde anlatıyor ben de öyle yazıyorum, uzman değiliz.
Sonuç?
Doktorlar diyorlar ki “Bebeklerden birini almamız gerek, o zaman durumu kontrol altına alabiliriz”...
Anne perişan, baba da... Ama baba daha metanetli duruyormuş. Ve sonra kadın diyor ki “Nasıl seçerim?”
Baba diyor ki “Kız mı, erkek mi?”
Yahu diyorum, hani rahime daha yakın olanı falan seçseler? Annem diyor ki ne alaka, sezaryenle alacaklar.
Ee peki kilo?
50 gram oynuyor belki aralarında.
Yahu neyi konuşuyoruz, nasıl karar verilir ki?
“Hadi” diyor doktorlar, “Üç beş saat karar süreniz yok, zehirleniyorsunuz, siz öleceksiniz.”
Ailede kız mı çoğunlukta, erkek mi ona bakıyorlar, karar alınıyor.
Kimi seçmişler yazmayacağım. Annemin arkadaşı kadıncağızı ziyarete gidiyor.
Ben gördüğümde altı gün olmuştu diyor tek bebeği gideli, o günden beri kimseyle konuşmuyormuş, özel terapi ile destek alıyormuş, baba ise gayet normaldi.
Allah kimsenin başına vermesin, nasıl bir şey ama değil mi?