Format atmak lazım...

Kaç zamandır ülkemin hali, virüs dadanmış bir bilgisayar gibi... 
İdare ederim diyorsun, e-postalar falan gidip geliyor, dosyalar silinmedi şükür diyorsun. Dayan, dayan, biraz daha sabır diyorsun... Ama bakıyorsun ki virüs gün geçtikçe yayılıyor... Ve sonunda bilgisayarcıya gidip format attırma, bilgisayarı sıfırlama zamanı geliyor...
Hay bu virüsü yollayana diyorsun, neyi tıkladım, hangi linke yanlışlıkla bastım da geldi bunlar başıma diyorsun...
Bulmaya çalışıyorsun adam gibi bir bilgisayarcı, bulduğunu sanıyorsun birini...
Eve dönüyorsun huzurla. Bu adam çözer şimdi sıkıntıyı diyorsun...
İki gün geçmiyor, virüs yine sana dadanıyor.
Sevdiğine dadanıyor, komşuna dadanıyor, kardeşine, anana babana, hatta hiç tanımadıklarına bile...
Ay yeter be diyorsun içinde hem kızgınlık, hem üzüntü hem de sıkıntıyla...
Atıyorsun bilgisayarı bir yere. Atmak da değil, fırlatıyorsun...
Televizyonun kumandasını eline alıp, bari ben bir süre pause düğmesine basayım diyorsun.
Böylece her şey durur bir süre, görmem duymam hissetmem...
Kumanda da bozuk evladım, anam babam!
Virüs değil ama piller akmış çoktan.
Yeni kumanda alma girişimin de sonuç getirmeyecek sana asla. Hamur kötü olunca, piller akacak daima.
Devir bu devir...
Diyardan gitmeyeceğine göre bu deveyi güdeceksin.
Fikir suçları, tutuklanmalar, katledilmeler, eve dönemeyen askerler, iyi halden sokakta gezinen tacavüzcüler...
Yaz yaz bitmeyecek daha niceleri...
Sen ister pause’la, ister format at.
Bunlar daha çok ama çok devam eder.