Bir başarı öyküsü: Şehmuz...

Yer misiniz?
Ben denizden çıkan her şeyi yiyen tiplerdenim ama midye sevmeseniz bile sırf bu başarı öyküsü için okuyun bu yazımı. Ayrıca midye dışında her türlü deniz mahsulü de var.
Adı Şehmuz. Tam toprağımın insanı, olduğu gibi.
Bilenler bilir Bodrum’daki Şehmuz’u.
Doğal bir adam, hiç şımarmamış.
O kocaman kalbini koymuş bu işe.
Yanıma geldi, “Ya otursana Şehmuz” dedim. Ben rakı içerken o demli bir çay söyledi kendine.
“Anlatsana” dedim, başladı anlatmaya.
Mardinli Şehmuz...                                                                                                                                                                                                                       �17 yaşında ayrılıyor Mardin’den, sonra ver elini İzmir...
Dikkatini çekiyor kendi tabiriyle “o siyah şeyler”. Sonra öğreniyor ki onlar midye.
Önce alıyor eline bir tepsi, tepside midye satıyor. Sonra işi arabaya çeviriyor, araba alıp “Midyeci geldi” diye ortalıkta dolaşıyor.
Ama midye dolması o kadar güzel ki yemeniz lazım yani.
Sonra oğullarını da işe sokuyor. “Hadi” diyor, “Gidin yurtdışına, bu midyeden neler yapılıyor öğrenin”...
Eyüp, Yasin, Ömer ve Faruk.
Dört oğlunu değişik ülkelere yolluyor.
“Belçika, İtalya, Nevvv...” diyor bana, “Ya neydi orası?”
“New York mu?” diyorum, “Evet evet orası” diyor.
Nasıl egosuz, nasıl olduğu gibi...
Sarılmamak için kendimi zor tutuyorum.
Ve sonra Gündoğan’da lokantasını açıyor.
Bu arada iki de kızı var Şehmuz’un, Elmas ve Hatice. Kızların biri de lokantada çalışıyor.
Eşi Hevla Hanım ve gelini Gülşah da hep birlikte çalışıyorlar.
Deniz mahsullü spagettiye kadar midyeyle ilgili her şey var burada.
Ben rakı içiyorum diye bana Mardin cacığı söyledi, böyle bir lezzet yok!
Sekiz kişi kalamar, midyenin her türlüsü, karides ne varsa hepsini götürdük ve hesap 400 lira geldi.
Şehmuz’a dedim ki; “Büyüt burayı!
Çok talep var.”
“Kısmetse büyüteceğim” dedi.