Bırak artık iki yüzlülüğü!

Uzun bir süredir zihnim bulanıktı. Her ne kadar kişisel gelişim danışmanı olsam da her şeyden önce ben de insanım. Benim de dengelerim zaman zaman şaşabiliyor ve ne zaman ki “hayır” ve “evet”lerimin dengesini kaybetsem hep aynı durumu yaşıyorum.

Hayatınızda “evet”ler ağır bastığı zaman kontrolü başkalarına teslim etmeye başladınız demektir.

Ben bu noktada mesleğimden dolayı şanslıyım, zihnim bulanıp enerjim düştüğünde ya da kendimi mutsuz hissettiğimde sinyalleri çabucak fark edip “ne oluyor yahu?” diye sorabiliyorum.

Yaklaşık bir haftadır yaşadığım zihin bulanıklığı, kafasına koyduğunu bekletmeden hayata geçiren ve üretmeden duramayan ben, projelerimi bir türlü hayata geçiremez oldum.

Üzerine ölü toprağı atılmış misali...

Bu sabah yaşadığım aksilikler ağlama nöbetiyle sonuçlanmış olsa da bana unuttuğum bir şeyi tekrar hatırlattı.

İnsanların iki yüzlülüğüne teslim oluyoruz.

“Hayır” demeyi bilmiyoruz.

Sözde samimiyetle başlatılan, sonrasında “ama” ile biten sahte samimiyetlere teslim oluyoruz.

Önce egomuzu okşamalarına izin verip, sonra “ama” ile biten sonuç cümlelerine karşı koyamıyoruz.

İki yüzlülüklerini allı pullu cümlelerle süsleyip saklamaya, akıllarınca kırmadan iş halletmeye çalışan bunu yaparken de en büyük ihaneti kendilerine yaptıklarını fark edemeyecek kadar şuursuz olanların zekalarına uyup teslim oluyoruz.

Aslında karşı tarafın iki yüzlülüğünü gördüğümüz halde biz de samimiyetlerine inanmış gibi yapıp biz de onlarla aynı oluyoruz.

Zihin burada bulanmaya başlıyor. Kim sahte, kim gerçek birbirinin içine geçiyor.

Aslında geçtiği falan yok. Herkes her şeyi, kendi sahteliklerini biliyor ama dürüstlük gösterecek cesareti bulamıyor.

Bırakalım artık iki yüzlülüğü.

“Allı pullu laflara gerek yok, sonuca gel, kıvırma” deme cesaretini göstermeli hatta iki yüzlülüğü o anda uygun dille açık etmeli, ortaya dökmeli. Farkında olduğumuzu farkettirmeli. Farkettirmeli ki kimse kimseyi aptal yerine koyup kendini çok zeki sanmasın. Gerçeklerle üzülelim. Gerçek ve iki yüzlülük bir arada olunca zihin çok daha fazla bulanıyor çünkü.

Sevgilerimle
Ayça Akın
www.aycaakin.com