Kimse yok mu orada?

En dış kapıda kontrolden geçen seyircinin madeni parasına el konuluyor. Sebep, o bozuk paralar, belki sahaya atılır!

Aynı seyirci daha sonra gişeden 5,5 liralık kale arkası bileti almak istiyor. Örneğin 10 lira veriyor, üzerini bekliyor. Görevli, "Bozuk para yok mu" diyor. İyi de nasıl olsun, biraz önce el kondu!

Sürekli bozuk para aramaktan imanı gevreyen görevli, uzun uğraşlardan sonra paranın üstünü veriyor. Yani o seyircinin cebine tekrar madeni para giriyor. Bu bekleyiş nedeni ile bilet kuyruğu uzuyor!

Aldığı bozuk paralarla stada girmek isteyen seyirci, güvenlik görevlileri tarafından tekrar aranıyor. Bozuk paralara "bağış" adı altında tekrar el konuluyor.

Zar zor tribüne giden seyirci, poğaça yemek ya da ayran içmek istediğinde haliyle kağıt para veriyor, satıcıdan bozuk para alıyor.

Yani, cebe yine madeni para giriyor.

Sıfıra sıfır, elde var sıfır.

Seyirci, el konulan bozuk parasına mı yansın, yoksa kaybedilen onca zamana mı?

Böyle rezil, böyle komik bir uygulama olur mu?

KİMSE YOKMUŞ!

19 Mayıs Stadı’ndaki bu eziyeti, geçen hafta kaleme almıştım. Yazının sonunda da aynen şu ifadeleri kullanmıştım:

"Bunları biliyor muydunuz Ankara Emniyet Müdürü sayın Ercüment Yılmaz?

Görüyor muydunuz sayın İlhan Cavcav?

Duyuyor muydunuz sayın Cemal Aydın?

Biliyor, görüyor ve duyuyorsanız, işte o zaman sorun yok."

Yazı sonrası ne oldu biliyor musunuz? Hiçbir şey olmadı.

Çıt yok...

Yöneticilerin umurunda değil çünkü.

Varsın taraftar, eziyet görsün.

Yazık.

Biz işte böyle yönetiliyoruz.

A.GÜCÜ DÜŞMESİN

LİGİN ilk yarısı dikkate alınması kaydıyla şöyle bir soru sormak istiyorum: Ankaragücü futbolcuları arasında başarı sıralaması yapmak gerekirse, ilk üçe hangi futbolcular girer?

Siz düşünedurun, ben kendi görüşümü söyleyeyim: 1- Murat Erdoğan, 2- Gökhan Emreciksin. Bu iki isim, herhalde herkesin ortak fikridir. Öyle tahmin ediyorum.

3. isim konusunda biraz tereddütlerim oldu. Ama yine de oynadığı maç sayısı ve hırsı açısından Cem Can’ı sıralamaya aldım.

Yani ne oldu? Murat Erdoğan, Gökhan Emreciksin ve Cem Can.

Bu üç futbolcunun ortak konumunu tabii ki biliyorsunuz.

Üçü de gitti. Üçü de artık yok.

Gönderildiler.

Bu nasıl transfer politikası, anlamak mümkün değil.

Ankaragücü resmen ateşle oynuyor.

Dileriz yanmaz.

HACETTEPE YOLCULARI!

HACETTEPE’nin transfer ettiği futbolcuları biliyor musunuz? Sayayım: Klusic (Sibenik, Hırvatistan), Tambwe (Belçika, Lokeren), Adnan Güngör (Trabzonspor), Arda (Almanya, Rot Weis), Serhat (Almanya St. Pauli), Tolga Seyhan (Kocaelispor), Selçuk (Kartalspor), Ümit (Kartalspor), Smeltz (Avustralya, Welington Phoenix)

Kimleri tanıyorsunuz, bu futbolculardan? Elbette Tolga Seyhan’ı... Kocaelisporlu Tolga Seyhan’ı! Başka?

Smeltz de Avustralya liginin gol kralıymış. Hadi hayırlısı!

Peki diğerleri? Kimse bilmiyor.

Kurtarıcı olarak alındılar ama kimse tanımıyor! Konuşmaya gelince "sistem-plan-görev tanımlaması" sözcüklerini ağızlarından düşürmeyen Beş tepe’deki zat-ı muhteremlere sormak gerekiyor.Sezon başında 11 futbolcu almak, o güzel takımın kaderi ile oynamak, devre arasında da 9 futbolcuyu kadroya katmak, ne derece planlı bir uygulamadır?

Bu nasıl sistem efendiler.

18’LİK AYBABA!

SAMET Aybaba, devre arasında akılcı transferler yaptı. İşi artık daha kolay. Şu bir gerçek, Aybaba, statükocu bir teknik adam değil. Sürekli yenilik peşinde koşuyor, inandığı isimlere forma veriyor.

Geçmişte Türk futboluna kazandırdığı genç isimleri saymakla bitmez.

İsmin değil, cismin önemli olduğunu biliyor.

Bu sezon başında Bursaspor’da 18 yaşındaki Sercan’a şans verdi. Sercan’ı şimdi tüm Türkiye konuşuyor.

Aybaba, son olarak Soner’in üzerinde duruyor. Soner de 18 yaşında. Büyük bir yetenek olan Soner, takır takır oynuyor.

Kısacası, Aybaba gençlere hayat veriyor ve gençlerle hayat buluyor.

ANKARA’DA EN SON YALAN NEDİR?

Ankara futbolu çok iyi yönetiliyor.