İnsanoğlunun kendi ile savaşıdır bu!

Yaralarımızı saracağız…

Ve hep birlikte çocuklar gibi kutlayacağız…

O gün bayram olacak…

Tek bir milletin tek bir dinin değil, tüm Dünya’nın bayramı olacak!

Belki de bu bir ilk olacak!

***

İnsandan insana geçti…

Bitki ve hayvanlar masumdu. Nefretimizi kazanmadılar…

Birazcık tehlike olsaydı, inanın hepsini yok edebilirdik.

Hava ve su da masumdu…

Onları öldüremezdik.

Yok edersek, yok olurduk.

***

Önce Çin, sonra İran…

“Bize gelmez, biz medeniyiz”, diye avuttular kendilerini…

Medeniyetin beşiğine girdi!

İtalya’ya, İspanya’ya, Amerika Birleşik Devletleri’ne gitti.

Başkanlarını ziyaret etti.

En zengin, en ünlü kimse onunla tanıştı…

Gariban hastalığı değilmiş…

Irk, mezhep, din, para, ayırt etmeden saldırıyor…

***

Dalga geçiyor bizimle…

Korkuyoruz, çünkü tanımıyoruz.

İnsan bilmediğinden, göremediğinden korkar.

Geceler ürkütür insanı…

Bir de bilinmezlik…

Çözülecek elbet!

Yıktıkları ve hatırlattıkları ile anılacak…

***

Ben anladım ki, boşa geçirmişiz zamanı…

Sözüm bize değil. Tüm Dünya’ya…

Birbirimizi takip etmek için kullanmışız aklımızı...

Daha zengin olabilmek için harcamışız paramızı…

Söylemeye dilim varmıyor ama öldürmek için çalıştırmışız beynimizi…

En genç, en zeki beyinlerimize, silah ürettirmişiz.

Ya da en şık arabayı yaratmak için sarf etmişiz emeğimizi…

Boşmuş…

Zengin fakir demeden kartondan bütün kaleleri yıkmış…

***

İbadet evlerinin kapılarına zincir vurdu…

Belki de:

“Bütün gün birbirinizi yok etmek için uğraşıp günde bir sefer af dilemek için bana gelmeyin!”, demek istedi…

“Çocuklarınızı bakıcılar değil, siz eğitin!”, dedi…

“Eşiniz ile evlenirken konuşmuştunuz, biraz daha tanıyın!”, dedi…

Birlikte yemek yemenin lezzetini anlattı…

Birlikte seyredilen filmin tadını…

Birlikte atılan kahkahanın lezzetini anlattı bize…

“Sağlık olsun!” sözcüğünün gerçek anlamını anlattı bize…

Canımızı acıtarak anlatıyor bize…

***

Ben bu beladan kurtulduğumuz günü düşünüyorum.

O gün kaybettiklerimizi anacağız.

Yaralarımızı saracağız…

Ve hep birlikte çocuklar gibi kutlayacağız…

O gün bayram olacak…

Tek bir milletin, tek bir dinin değil tüm Dünya’nın bayramı olacak!

O gün anlayacağız tek bir geminin içinde birlikte yüzdüğümüzü…

O gün anlayacağız, sevdiklerimizin ve hatta sevmediklerimizin bile değerini…

O gün anlayacağız yaşamın kıymetini…

Umuyorum, bugünleri hiç unutmadan kutlayacağız…

Hoşgörü ile…

“Yıkmaya değil yapmaya çalışan”, yeni bir felsefe ile…

Ben bu zor ama eğitici günlerde, hep o günün hayalini kuruyorum…

Tavsiyem, sizlerde düşünün o güzel günü…

***

Şimdi zamanı tekrardan geriye sarma zamanı…

Eskide kalan tüm güzelliklere tekrar kavuşma zamanı…

İnsanoğlunun kendi ile savaşıdır bu!

Corona’yı yok ettiğinde bitmeyecek!

Bir arada mutlu ve birbirine saygı göstererek yaşamayı öğrendiğinde son bulacak bir savaştır bu!