Depresyondayım

Ne olimpiyatlar, ne sinemaya gidip film izlemek, ne televizyon seyretmek, ne kitap okumak, ne de müzik dinlemek...

Anlayacağınız ot gibi yaşıyorum bu aralar....

Eskiden yapmaktan keyif aldığım hiçbir şey, eskisi gibi keyif de vermiyor son günlerde.

Arkadaşlarımla güzel bir yemek, gün batımına karşı günün yorgunluğunu unutturacak bir kadeh içki, Fatih Sultan Mehmet Köprüsü’nden geçerken görülen İstanbul manzarası, Anadolu Kavağı’nda balık yemek, Rumelihisarı’nda konser dinlemek hiç ilgimi çekmiyor son birkaç gündür...

Sanki hayattan, yaşamaktan aldığım zevk yok olmuş gibi...

Hele işime karşı olan konsantrasyonumu iyice kaybettim. Çok ilgi çekeceğini düşündüğüm ‘Ünlüler Çiftliği’ projesiyle uğraşırken bile zor toparlıyorum konsantrasyonumu.

Geceleri uyuyamıyorum. Oysa hiç uyku sorunum olmazdı benim. Önce dalar gibi oluyorum uykuya, sonra sanki birisi dürtmüş gibi uyanıveriyorum. Uyu bir daha uyuyabilirsen.

Televizyonun karşısına geçiyorum, gecenin o saatinde yayınlanan sıkıcı programlar uykumu getirir diye, boş bakıyorum. Ama o sıkıcı programlar bile gram uykumu getirmiyor! Sonra sabaha karşı uyuyakalıyorum evin herhangi bir yerinde!

Her gün içimde aynı duygu var: ‘Bu gece bir şey yapacaktım, bir işim vardı ama unuttum.’ Aslında yok bir işim.

Bakmayın, domuz gibiyimdir. Hafızam kuvvetlidir. Ama atamıyorum bu duyguyu içimden. İçim hep huzursuz. Canım eve gitmek istemiyor. Ama ne yapmak istiyorsun sorusuna verebileceğim bir cevabım da yok! Aslında var: ‘Hiçbir şey!’

Aslında biliyorum ne olduğunu.

Depresyondayım... Deneyimliyim üstelik bu konuda. Şu yaşıma kadar, defalarca girip çıkmışımdır depresyona. Antrenmanlıyım anlayacağınız.

Geçiyor!

Şimdi yine, geçmesini beklemekten başka çare yok sanırım. Bir sabah uyandığımda ‘oh be geçmiş’ diyeceğim. Ben depresyonunu öteleyenlerden, yaşamaktan korkanlardan değilim. Sonuna kadar yaşıyorum, dibine kadar!

‘Ben hiç depresyona girmedim, girmem de’ diyenlere de inanmıyorum. Gülüyorum sadece. Çünkü biliyorum ki hayatlarının bir noktasında yaşayamadıkları depresyonlarının hepsini birlikte, aynı anda yaşayacaklar ve o zaman bu yükü taşıması daha ağır olacak. Şanslıyım belki de onlara göre... Korkmuyorum hiç olmazsa bunu yaşamaktan. Bu durumun farkında olmak en önemli şeymiş, öyle diyor kitaplar. Demek ki şimdi depresyonumun keyfini çıkarmam gerekiyor. Çünkü bu (da) benim hayatımın bir parçası!


Reiki enerjisi almak kaç dolar


Cuma günü yazdığım Feng Shui yazısı ile ilgili olarak çok sayıda mail aldım. Maillerin bir kısmı yazının ne kadar eğlenceli olduğu ile ilgiliyken, daha fazlası da negatif enerjilerini (!) bana yollayan Feng Shui’ciler ve Reikiciler tarafından yazılmış mailler.

Olsun varsın! Bu kadar negatif enerji ne yapar bana!

Ama bir şeyi çok merak ediyorum. Reiki enerjisi almak kaç dolar? Eğer bu enerji insanın daha mutlu ve sağlıklı yaşamasını sağlayan bir enerji ise, niye para karşılığı satılıyor? Feng Shui ile ev döşemenin bedeli nedir? Bu konuyla ilgilenenler bana detaylı bilgi verirlerse çok sevineceğim.

Ha bu arada unutmadan, evim Feng Shui’ye uygun olarak döşenmediği için depresyona girmiş olabilir miyim? Ve de reiki enerjisiyle depresyonumu tedavi edecek bir Reiki master var mı?

1966 doğumluyum. Baba adım Fikret. Reiki yollayacaklara duyurulur!

NASIL BÜYÜDÜM

Bebeklerin cinsiyeti doğmadan bilinmezdi