Teker teker dökülüyor yapraklar...

Bir eski şarkıcı daha göçüp gitmiş işte, değil mi? Yalan yok, ben de babam dönemi sanatçılar göçüp gittiklerinde pek yoğun hisler içinde olmazdım. İnsan, magazinden ve maalesef son günlerinde tanıdığı, sadece hasta yatağında gördüğü bir insana ne kadar içten veda edebilir?

*

Ama şimdi durum bizler için öyle değil...

*

Bizler, Harun Kolçak’ı öyle zamanlarda tanıdık ki; baba Eşref Kolçak, karizmasıyla Türk sinemasını ezip geçiyordu. Biz de anımsayamıyoruz o kadar ama ilk filmini 1949’da yapmıştı. İki yüz’ün üstünde film ve dizide oynamıştı. Hepsinde sağlam, ağır abiydi.

Eşref Kolçak dedin miydi, bırak birine baba olmayı; istese bize bile hesap sorabilirdi! Eşref Kolçak ağırlığı diye bir şey vardı memlekette yahu!

Biz, evde Eşref Kolçak olmayan pamuk gibi babamıza karşı bile ‘düt demeye dudak yok’ bir tavır içindeyken; Harun Kolçak, Eşref babamıza protest bir ruh sergiliyordu. Babayı geçiyor, kendi tarzıyla, kendi emeğiyle, bir isim oluyordu.

*

Çok sakil yıllardı seksenler. Tuhaf bir moda anlayışı tüm dünyada yaygındı. Harun’da seksenler neydiyse, oydu!

Saçıyla, başıyla, müziğiyle, ‘sound’uyla; bugünden bambaşka, o günlerde stardı.

*

Bizlere göre çok normaldi ama babaerkil toplumdandık ya, Harun’a baktıkça özenir, babasını düşündükçe ürperirdik.

*

Öyle bir dedikodu vardı ki memlekette, Eşref Kolçak oğlunun bu halini beğenmez, oğlunu reddedermiş!

Hiç doğrusunu bilemedik. Çünkü, okullarda saç kontrolü yapıldığı dönemdi. Baskı altındaydık, saçlarımız ve ruhumuzla ‘alaburus’tuk.

Küçük oğlanlardık, bir babanın oğlunu hiç bir zaman içten reddedemeyeceğini anlayamayacağımız yıllardaydık. Yıllar sonra, oğlumuz olunca anladık.

*

Müzik çok kişisel bir konu. Birinin sevdiğini, bir başkası sevmeyebilir.

Ama Harun Kolçak’ın tartışmasız bir şarkısı vardı. Aşkın Nur Yengi’yle birlikte söylerler ve bizleri bir yerlerdeki sevgiliye sürüklerlerdi...

*

Bir arada olabilmek ne mümkün, 
Bir arada kalabilmek imkansız. 
Seneler alıp gitmiş ne var ne yoksa her şeyi. 

İnanılmaz, değişen ben miyim? 
İnanılmaz, bu yabancı da kim? 
Sen misin böyle uzak 
Veda sözleri söyleyen?

...ve işte burada Harun Kolçak girerdi! Hepimizin kulağında değil mi sesi?

Geri dönmek, inan işten değil! 
Hani var ya, tutamazsın kendini.
Bir ümitle, ya olursa dersin hep 
Bile bile, her şeyin bittiğini! 

*

...ve sonra yıllar geçti.

Harun’u pek tanımayan sizler ve Harun’u hayatın akışında unutan bizler, O’nu hasta yatağında gördük.

Direnirken, her şeye rağmen gülümserken, ölümden korkmazken...

*

15 Temmuz günü, Twitter’dan paylaştığı son mesajında, ‘Unutma, sen gelecek planlarını yaparken, hayat da kendi planlarını yapıyor’ demişti.

*

Hepimiz biliyorduk da, bir de ondan duymuştuk. Düzelir diye umut etmiştik.

Geri dönmesi işten değildi, tutamazdı kendini! Bir ümitle ya olursa demiştik, bile bile bir gün gideceğini.

Gitti.

Mekanı cennet olsun, çok güzel insandı.

*

Bana Twitter, Facebook ve Instagram’dan ulaşabilirsiniz: @anlatanadam