Tarih yazar...

Bu 6 oyuncu F.Bahçe tarihinin en önemli Avrupa sınavında maçı tamamlayan on birde değillerdi. Skor 2-1 iken bu isimlerden hiçbiri sahada yoktu. Webo çok önemli bir derbide, tam da ihtiyaç duyulan an sahne aldı. 2 santrfor golü attı, 2 Drogba golü attı. Ve ibreyi değiştirdi. Penaltı penaltıydı. Riera’nın Kuyt’a yaptığı hareket de penaltıydı. Kırmızı kartlar doğruydu. Fenerbahçe hırslı, organize, sakin ve en önemlisi tam kadro olduğu zaman çok çok güçlü bir takım olma yolunda. Eksikleri var elbette. Ama 3 forvetle mutlaka kazanmak için sahaya çıkan Galatasaray’ı geriden gelip yenebiliyorsan önümüzdeki sezon Avrupa’da çok daha başarılı olabilirsin demektir. Planlar bu göre yapılmalıdır. Avrupa başka bir arena. Fenerbahçe için Galatasaray maçları başka bir arena. Galatasaray’ı yenmek bazen şampiyonluk kadar kıymetlidir bu camia için. Bazen ondan da öte bir duygu kaplar taraftarı...
Galatasaray için Fenerbahçe maçlarını kazanmanın anlamını pek bilmem. Ben Fenerbahçeliyim. Ama Ümit Davala’nın, Riera’nın, Ebo-ue’nin, Sabri’nin yaptıklarını anlayabiliyorum. Dokunman kendini atmak, Milli Takım arkadaşına küfür etmek, sahaya çıkarken topu havaya diken bir teknik direktör adayı olmak pek de hoş değil. Tıpkı kazanılmak üzere olan bir derbiyi kaybetmek için uğraşan Volkan gibi. Tıpkı Çek maçında, maçı rakibin kucağına bırakırcasına kırmızı kart gören F.Bahçe kaptanı gibi. Derbiler tarihtir. Unutulmaz. 1905’te kurulan bir büyük takımın şampiyonluğu kazandıktan 1 hafta sonra Kadıköy’den sevinerek ayrıldığını görüyorum. Hem de kalecisiz bir takımın kalesine gidemediği halde. Üstelik yenilerek. Neyin kutlaması anlayamadım. Anlayacak renklere ve ruh haline de sahip değilim. Tarih bunu da yazar...