‘Irkçı, faşist, kafatasçı ve savaş yanlısı...’

Şayet Kürt kimliği bugün hâlâ tanınmıyor, bu kalabalıklar da inkâr ve imha politikalarına örtülü destek atmak için bayrak sallıyor olsaydı belki...

* * *

Şayet inkâr, imha ve asimiliasyon politikaları bugün hâlâ yürürlükte tutuluyor olsaydı...
Şayet JİTEM’in beyaz Torosları hâlâ bölgede kol geziyor, şayet gece yarısı yatağından alınan insanlar ortadan kayboluyor, şayet faili meçhul cinayetler işlenmeye devam ediyor, şayet köy boşaltmalar sürüyor, şayet Türkiye hâlâ 90’ların alacakaranlığında yaşıyor olsaydı...
Şayet bugün hâlâ düz ovada, silahsız yapılamayıp dağa çıkarak silahla yapılabilecek şeylerin Diyarbakır 5 No’lu Cezaevi işkencehanesi gibi gerekçeleri, Kürt ozanların kaçıp sürgünde yaşamaya zorlanması gibi mazeretleri geçerli olsaydı...
Şayet bugün hâlâ ‘silahsız siyasetle yapılamayan ne var; demokratik mücadeleyle hak mı aranamıyor, HDP yüzde 13’le Meclis’e mi giremiyor, kabineye bakan mı veremiyor, Cizre’ye yüzde 80’lerle belediye başkanı mı seçtiremiyor’ denilecek bir ortama kavuşulmamış olsaydı...
Şayet HDP’nin varlığına ve Türkiyelileşme vaadine açılan kredi bile başlı başına silahlı yöntemi anlamsızlaştırmamış olsaydı...
Belki HDP Eşbaşkanı Figen Yüksekdağ’ın bu iddiası, üzerinde durmaya, düşünmeye değebilirdi. Belki söylediklerinin içinde bir parça makul şüphe payı, bir nebze haklılık karinesi de bulunabilirdi.

* * *

Fakat bugün Gülay Göktürk’ün, Akşam gazetesinde ‘Özyönetimmiş’ başlıklı yazısıyla resmettiği türden bir Türkiye gerçeği var.
90’lara tersinden geri döndüğümüz gerçeği.
Ceberut devletin yerini ceberut bir örgüt almış...
YDG-H derler, JİTEM’i aratmayan bir ‘gençlik örgütlenmesi’ cirit atıyor bölge şehirlerinde...
Öteki Kürtlerin evleri, mahalleleri, köyleri boşalttırılıyor; zorunlu göçe tabi tutuluyorlar...
Örgütün iradesine karşı çıkan Kürtler cezalandırılıyor, dağa kaldırılıyor, öldürülüyor...
Öteki Kürtlere karşı acımasız bir tek tipleştirme, inkâr ve imha siyaseti dört nala gidiyor...
90’larda Kürt olduğunu söylemekten korkan insanlar, bugün ortalık yerde yüksek sesle PKK’lı olmadığını söyleyemiyor...
Halkın bütün tazyiklere rağmen ilgi, alaka gösterip katılmadığı sözüm ona bir ‘devrimci halk savaşı’ yürütülüyor...
İlçe, mahalle sakinlerine fikri sorulmadan, isteyip istemediklerine bakılmadan, iradeleri hiçe sayılarak güya ‘özyönetimler’ ilan ediliyor...
Kendi arkadaşlarının sandıkla idare ettiği Cizre gibi yerlerde, dipçik zoruyla tahakküm edecekleri ‘kurtarılmış bölgeler’ peşinde koşuluyor. Gülay Göktürk’ün deyişiyle ‘küçük beylikler’ kurmaya heves ediliyor...
Ve bütün bu fanteziler gariban, masum halka dayatılıyor...
Kürtler, örgütün ideolojik ve fiili esareti altında bir hayata mahkûm ediliyor...

* * *

İşte bu terör örgütüyle mücadeleyi desteklemek, Figen Yüksekdağ’ın jargonunda ‘savaş yanlısı’ olmak manasına geliyor.
İşte bu şoven kafayı protesto etmek, gizli ‘kafatasçılık’ demek oluyor.
İşte bu faşizan pratiklere, bu örgüt faşizmine tepki göstermek örtülü ‘faşistlik’ oluyor.
İşte bu Türk’le Kürt’ü birbirine düşürme eylemlerine karşı ‘Teröre hayır, kardeşliğe evet’ diye gösteri yapmak, her nasıl ise ‘ırkçılık’ oluyor.

* * *

Yüksekdağ’a göre dün Ankara’daki Kürt yanlısı ama terör karşıtı nümayişe katılanlar, ellerindeki bayrağı ‘ırkçı, faşist, kafatasçı ve savaş yanlısı’ emellerine alet etmiş oluyorlar.
Oysa içsavaş çıkarmak için her yolu denedi PKK. İşi etnik çatışma havasına sokmak için, 30 yıldır elinden geleni ardına koymadı...
Yine de ellerinde bayraklarla sokağa dökecek ‘ırkçı, faşist, kafatasçı ve savaş yanlısı’ kalabalıklar bulamadı.
Yine de Türk’le Kürt’ü birbirine düşman edemedi, iç kavgaya tutuşturamadı. Bir ırk savaşına çeviremedi işi.
Figen Yüksekdağ haklı olsaydı, dünkü gibi kalabalıklar PKK değil Kürt düşmanlığından toplanacak olsaydı, PKK bugüne dek çoktan emeline ulaşmış, zil takıp oynuyor olmaz mıydı?