Adamı çarpmaz mı sandık?

Kaç gündür bekledim ama “Sandık her şey midir, değil midir” mevzularına girecek cesarette bir AB lideri ufukta belirmedi daha.

* * *

Pazar günü, 28 AB ülkesinde Avrupa Parlamentosu için seçimler yapıldı. Neticesinde AB karşıtlığı, antisemitizm, yabancı düşmanlığı, İslamofobi, ırkçılık, aşırı sağcılık, neo-Nazi’cilik ve başka her ne kötülük varsa hepsi kazandı. AB değerleri kaybetti.
Tersinden bakarsanız durum şöyle...
Demokratik dünyanın ne kadar yüksek değeri varsa hepsi kafa üstü sandığa çakıldı.
AB karşıtlığı, Avrupa genelinde yükselen değer oldu. Bilhassa lokomotif ülkeler Fransa ve Almanya ile İngiltere’de.
Biri “Modern tarihimizin dönüm noktası” diye konuştu esefle, diğeri dehşet içinde bir “siyasi deprem” olduğunu söyledi, öbürü “Mesaj alınmıştır” dedi ve sustu.
Büyük bir şok yaşanıyor, sarsıcı...
Sandığın demokrasideki yerini, acı bir tecrübeyle ezber ediyor AB komiserleri.

* * *

Çoğulcu, çok kültürlü liberal demokrasinin hemen tüm kazanımlarını tehdit eden tehlikeli bir yöne meyletti Avrupalı seçmen.
Aradan günler geçti, ne Şansölye Merkel, ne Başbakan Cameron, ne de Cumhurbaşkanı Hollande, Ukrayna’da yaptıkları gibi sokağı, sandığa meydan okumaya çağırdı.
Elleri kolları bağlı, zavallıca bir acziyet içindeler.
Sandıktan çıkan neyse onu kızılcık şerbeti içip kan kusarak kabulden başka bir çare düşünemiyorlar.
Ukrayna’da kafaları değişik çalışıyordu halbuki. Sandıktan ‘yanlış’ bir ‘çoğunluk’ çıktığında, akıllarına ilk gelen şey ‘doğru azınlığı’ ayaklanmaya kışkırtmaktı.
Yüzünü Brüksel’den Moskova’ya döndüğü için, Devlet Başkanı Yanukoviç’i kanlı sokak olaylarıyla devirtmediler mi?
Fransa’da, İngiltere’de seçmen yüzünü Brüksel’den de, onun ortak parası Avro’dan da, entegrasyon politikalarından da çevirdi. Almanya’da, kafayı kendi üstün ırk ve inancına gömdü...
AB’yle yakınlaşmayı birinci önceliği ilan eden ‘Çikolata kralı’ Poroşenko, Ukrayna’da devlet başkanlığına seçildiği gün yaptı hem de bunu...
Kandırılmış mı oldu şimdi o Ukraynalılar, boşuna mı sokağa döküldüler, yok yere mi birbirlerine düştüler, haybeye mi öldüler ve öldürüldüler?
Le Pen, histerik zafer kahkahaları atarken onun gibi sandıktan çıkan Yanukoviç’in günahı neydi, ardına bakmadan kaçmak zorunda bırakıldı.

* * *

Peki ya ABD? Onun da sesi içine kaçtı.
“Demokrasi sandıktan ibaret değildir, bu sonuçlar sayılmaz, o sandıkları tanımıyoruz, AB’nin demokratik geleceği için çok endişeliyiz” yollu bir ses, seda duydunuz mu Beyaz Saray’dan?
Bir özür borçları da mı yok bugüne dek aşağıladıkları sandık sonuçlarına, küçümseyip itibarsızlaştırdıkları demokratik çoğunluklara, iradeleri alaşağı edilen Mısır halkına, tercihleri tanınmayan Gazzelilere, ders üstüne ders verilen Türkiyeli seçmene, içsavaşa sürüklenen Ukraynalılara?
E yani, orasını burasını kurcalar, şımarıkça çekiştirip dururlarsa çarpmaz mı onları da sandık!