Paylaş
İnanası gelmiyor insanın...
Olmaz, olamaz diyorsun.
Ansızın bu kadar yakın, bu kadar sevdiğin bir dostu kaybetmek çok yaralıyor insanı.
Gerçek değil sanki...
Kaybettiğin bir dost ve bir canın ardından yazmak ne zormuş meğer...
Mustafa Koç, ne çok insan için ne çok şey ifade ediyordun sen...
Kaybetmek hem çok acı hem de çok can acıtıcı...
Tanıdığım en iyi insan, en iyi baba, en iyi işadamı, en sanatsever, en mütevazı kişi...
Pozitif, enerji dolu, hayata ve insana bakışı gözleri gibi sıcacık ve derin canım dostum...
Seni kaybetmek yüreğimden bir parçayı kaybetmek gibi...
Başımız sağ olsun...
Kelimelerin yetersiz kaldığı bu acıyı, tüm ailesi ve sevenleriyle paylaşıyor, Allah rahmet eylesin ve sabır versin diyorum...
Bu hafta ne kalemim ne de yüreğim daha fazla yazacak gücü bulabiliyor.
Zamansız bir gidişin acısının ardından, kelimeler yetersiz kalıyor.
Paylaş