İyi ki Ali Bulaç danışman değil

Fıkra şöyle:

İki erkek kardeş ile iki kız kardeş eş zamanlı olarak evlenmiş.

Gerdek gecesine girerken, annelerinin tavsiyesine uyan gelinler, odalara birer kedi salmışlar.

Küçük kardeş, kediyi sevmiş. Gelin hanım, içinden "Tamam" demiş, "Bu emrim altına girecek."

Ağabey ise kediyi görür görmez, "Bunun ne işi var burada" diyerek kediyi "cart" diye ikiye ayırmış ve camdan dışarı atmış. Gelin hanım içinden, "Eyvah" demiş, "Bu adam bütün ipleri elinde tutacak".

Nitekim öyle olmuş: Büyük kardeş evde tam otorite kurmuş, küçük kardeş ise kılıbığın teki olmuş.

Aradan 6 ay geçmiş.

Küçük kardeş, bakmış olmuyor, ağabeyine sormuş: "Sen ne yaptın da yenge sözünden dışarı çıkmıyor? Benimki beni takmıyor bile."

Ağabey sormuş: "İlk gece odada gördüğün kediye ne yaptın?"

Kardeş cevaplamış: "Kediyi sevdim."

Ağabey, kardeşinin bu tutumunu beğenmemiş ve şöyle demiş: "Tamam orada hata ettin. Yapman gereken kediyi ikiye ayırıp camdan dışarı atmaktı."

Ağabeyinden tüyoyu alan kardeş, o gece odaya bir kedi salmış. Sonra da "Ne işi var bu kedinin burada" diye haykırarak, kediyi cart diye ikiye ayırıp pencereden atmış.

Karısı ise bu tutum karşısında gülerek şöyle demiş:

"Geçti. Bunu ilk gece yapacaktın."

Evet, Ali Bulaç’ın hayli "irrite edici" fıkrası böyle.

***

Hadi fıkranın, "Kediyi cart diye ikiye ayırdı", "Odaya kedi saldı", "Küçük kardeş kılıbık oldu", "Kocasının sözünden çıkmayan yenge" gibi aşırı feodal, kaba saba ve kedi düşmanı göndermelerini geçelim.

Ve esas meseleye gelelim:

Bulaç’ın fıkrası nasıl bir AKP eleştirisi geliştirmektedir?

Tabii ki şöyle bir eleştiriyi:

Ey AKP’liler, iktidara geldiğinizde neden ’cart curt’ yapmadınız?

Neden daha ilk günden muhalifleriniz üzerinde tahakküm kurmadınız?

Neden oyların büyük çoğunluğunu aldığınız gün, şöyle dört başı mamur bir güç gösterisiyle göz korkutmadınız?

Neden karşınızdakileri daha ilk dakikada emriniz altına alacak etkili bir kabadayılık sergilemediniz?

Neden sudan sebeplerle de olsa "Heyt! Var mı bana yan bakan" çekmediniz?

Aradan geçmiş üç buçuk yıl.

Şimdi çıkıp efelenmeye kalkışıyorsunuz.

Geçti!

Bunu ilk günden yapacaktınız.

İlk günden öyle bir gösteri sergileyecektiniz ki, karşınızdakiler korkup pısacaktı.

Evet, Ali Bulaç’ın anlattığı fıkrayla, AKP’ye söylemek istediği bunlardır.

Aklı başında AKP eleştirilerine büyük ihtiyaç duyulan bugünlerde, en aklı başında görünen İslamcı ideoloğumuzun nasıl bir eleştirel tutum içinde olduğunu gördünüz mü?

Daha doğrusu dilinin altındaki baklanın, "Sallandıracaksın bir iki kişiyi" şeklinde özetleyebileceğimiz o meşhur kahvehane geyiği çağrışımına kadar gerilediğini fark ettiniz mi?

Bu mudur yani İslamcı perspektiften AKP eleştirisi?

Unutmayalım:

Eğer AKP, daha ilk günden uzlaşmacı bir yaklaşım sergilemişse, bu onun zaafı değil artısıdır.

Bunu fark etmemek için "Ben neden danışman olamadım" diyerek "dışlanmışlık hırsı" ile yanıp tutuşmak mı gerekiyor?

Ne diyelim?

İyi ki AKP, Ali Bulaç’ı dışlamış.

İyi ki Bulaç, Tayyip Erdoğan’a danışman falan yapılmamış.

Kemal Derviş neden olmasın

KEŞKE Tayyip Erdoğan ve arkadaşları, biraz ’humor’ duygusu içinde olsalar ve bir sürpriz yapıp, Çankaya’ya Kemal Derviş’i aday gösterseler...

Ne şamata çıkar ama!

Düşünün: Kemal Derviş ismi, ulusalcısından cumhuriyetçisine anti-AKP çevreyi, en az herhangi bir AKP’li adayın rahatsız ettiği kadar rahatsız edecektir.

Ama seslerini de çıkaramayacaklardır.

Çünkü AKP’lilerin söyleyecekleri cümle baştan bellidir:

"Laik bir aday mı demiştiniz? İşte size laik mi laik bir aday."

Ayrıca AKP, Derviş’i aday göstererek, CHP’ye de etkili bir gol atmış olacaktır.

Derviş’in Çankaya’ya çıkmasını içten içe istemeyecek olan CHP’liler, kendi partilerinden bir ismin adaylığına açıktan muhalefet edemeyecekleri için çaresiz katlanıp oy vereceklerdir.

Yani "uzlaşma" ise olayın bonusu olacaktır.

AKP, ancak zeki insanların kullanabilecekleri bir "direniş mekanizması" olan "humor duygusu"na sahip midir?

Bundan emin olmadığım için bu önerimin boş bir öneri olarak kalma ihtimalini hayli yüksek görüyorum.