Ergenliğini aşamamış bir başkonsolos

Fotoğraf, işte bu ziyaretin fotoğrafı.

Fotoğrafa dikkatlice baktığımızda şu üç unsur öne çıkıyor:

*

- BİRİNCİ UNSUR: Bizim başkonsolosun, ziyaretine gittiği başpiskoposun bir adım önünde durmaya çabaladığı görülüyor.

*

- İKİNCİ UNSUR: Başkonsolosumuzun yüzüne sert bir memnuniyetsizlik ifadesi kondurduğu fark ediliyor.

*

- ÜÇÜNCÜ UNSUR: Başkonsolosun şehadet parmağına dikkat! Parmağı kaldırmış. “İmanımı koruyorum dostlar” mesajı verir gibi.

*

Neresinden bakarsan bak üç hareket de ergence, neresinden bakarsan bak üç hareket de utanç verici.

Madem böyle tripler atacaksın ne diye adamın ayağına gidiyorsun a be konsolos?

*

Bu başkonsolos için söyleyeceğim tek şey şudur:

*

Türklük ve Müslümanlık karşıtı yürüyen propaganda gibi kendisi. Verdiği mesaj, “Bakın, bakın. Biz işte böyle adap erkan tanımayan insanlarız” mesajından başka bir şey değil çünkü.

Olivier de Germay - Cemil Çağdaş Yıldırım

BU ÖFKE, BU KABALIK, BU DELİRME NE DİYE

MUHALEFET medyacıları, “yumuşama” ya da “normalleşme” karşısında niye öfkeliler, niye kabalaşıyorlar, niye deliriyorlar?

*

Şöyle izah edeyim:

*

İtibarlarını cepheleşme ortamına borçlular.

Reytinglerini, tirajlarını kutuplaşmadan sağlıyorlar.

Erdoğan nefretini körüklemeden yorum yapamıyorlar.

Temasın, diyalogun kariyerlerini baltalayacağına inanıyorlar.

*

Bu nedenle öfkeliler, bu nedenle kabalaşıyorlar, bu nedenle deliriyorlar.

AK Parti’nin hiç bilmediği bir şey

AK Parti, ömrü boyunca şöyle bir muhalefet stiliyle hiç karşılaşmadı:

- Hem görüşmeye, temasa, diyaloga sonuna kadar açık.

- Hem de mücadeleye, muhalefete, mitinglere sonuna kadar açık.

*

Yani AK Parti’nin önünde bugünlerde şöyle bir ev ödevi daha bulunuyor:

*

Özgür Özel’in geliştirdiği bu yeni tarza karşı ne yapacaklar? Nasıl bir Özgür Özel politikası izleyecekler?

TADINDA BIRAK MUAZZEZ TEYZE

MONA Roza, devasa bir karşılıksız aşk şiiridir.

Sezai Karakoç tarafından yazılmıştır. Muazzez Akkaya’ya yazılmıştır.

Şairi olayı magazinleştirmemek için ömrü boyunca olağanüstü titizlenmiştir.

*

Sonra Muazzez Akkaya ortaya çıkarıldı bir biçimde.

Kendisiyle röportajlar yapıldı. Kendisine sorular soruldu. Kendisine yerler verildi.

Tamam, bunlar bir biçimde kabul edilebilir ölçüler içindeydi.

*

En son Muazzez Akkaya’yı Sezai Karakoç’un kabri başında dua ederken gördüğümde...

Kederli bir gülümsemeyle “Tadında bırak istersen Muazzez Teyze” cümlesi dökülüverdi dudaklarımdan.

YILMAZ MORGÜL’ÜN ATEŞE DÜŞTÜM’Ü SESLENDİRMESİ

YILMAZ Morgül, Mert Demir’in “Ateşe Düştüm” şarkısını seslendirmiş. Dinledim ve şu üç şeyi söyledim:

*

- BİR: Allah’ım, senden niyaz ediyoruz, lütfen Yılmaz Morgül Bey’i ateşlere düşürme ki coşmasın.

- İKİ: Biri bu arkadaşa “bağırmak” ile “iyi şarkı söylemek” arasında bir bağlantı olmadığını söylemeli.

*

- ÜÇ: Şarkıyı Yılmaz Morgül’den dinleyince Mert Demir’in kıymetini daha iyi anladık valla.

Gördüğüm en bön Atatürk tartışması

KIZILLI DİZİLERDEN BİRİNDE BİR ATATÜRK TARTIŞMASI.

*

İşyerinin duvarına Atatürk portresi asan bir kadın ile bundan pek memnun olmayan bir adam arasındaki tartışma.

*

“Ne o rahatsız mı oldunuz? Sevmiyor musunuz yoksa?” diyor kadın. Adam da hık mık ediyor, “aksesuar” falan diye olaya dalıyor.

*

Ben hayatımda çok Atatürk tartışması gördüm.

Ama bu kadar bönünü, bu kadar içi boşunu, bu kadar lüzumsuzunu, bu kadar tribünlere oynayanını görmedim.

*

Soruyorum: Hem toplum olarak bizler hem de Atatürk, bu tür şapşallıklara maruz kalmaktan ne zaman kurtulur?

*

Cevap veriyorum: Tribünler bu tür bönlüklere prim vermemeye başladığında.