Kadınlar bir cins

Diyelim ki, kadının biri hediye alınca sevildiğini anlar, birisi dokunulunca, birisi sohbet edince, birisi sevişince, birisi de onu sevdiğini söylediğinde.

Hangi kadının neyi nasıl anladığını tespit edeceksin kardeşim. Bu işin şakası yok.

Benim beklediğim karımın sadece olanı hatırlaması.

Budur.  

Orada olduğunu bildiğim şeyi diri diri mezara gömmeyi kabul etmiyorum kardeşim.

Dirilteceğim anasını satayım! Anasına danasına rağmen!

Her bir haltı göze alırım.

Kaybedeceğim az, kazanabilme şansım çok.

Basit bir örnekle başlayayım. Arkasını da getireceğim ara ara.

Karımın işte canının çok sıkıldığını bildiğim gün, süpermarketten de nefret ediyor diye, eve yemeyi sevdiği ne varsa, gittim seçmece aldım getirdim. Bizim yardımcı kıza da rica ettim: “Bu gece geç git, taksiyle gidersin” dedim, sofrayı kurdurttum. Sağolsun halden anlayan bir kızdır. Yardım etti.

Çocuğumuzun banyosunu da ben yaptırdım, hani “oh maşallah ne güzel! Kıza yaptırmışın niye kendin yaptırmadın?” diye laf olmasın diye değil, sevdiğim ve fırsatını verse bana, benim de yapabileceğimi göstermek için.

İşimi gücümü bıraktım hiç düşünmeden! Eve geldiğinde en azından bunlar aradan çıkmış olsun dedim.

Sürpriz işte!

Yok kardeşim... Eşşeklik!

İşine karışmış oldum!

“Tamam” dedim, “hem yorgun hem de canı sıkkın”. Sadece aktif dinleyici olayım dedim. Cevap vermedim.

Konuşmak istemedi. Buna da tamam dedim.

“İstersen tatile çık, kafanı dinle” dedim.

“Kafayı mı yedin?” dedi.

Çocuğu nereye bırakacakmış (ben ne güne duruyorum bilmem babası olarak??), tek başına takılırsa annesi boşanıyoruz sanırmış! Ona neyse!

İyi de kendi ne istiyor mesela bunu hiç düşünmüyor! Haberi bile yok!

Ben bu yaşta bir kadına bunları nasıl öğreteyim?

Annesinin ne düşündüğü, onun neye ihtiyacı olduğundan nasıl daha önemli olabilir ben anlamıyorum!

Dır dır dır söylendi. Uzatmakta üzerine yok kadınların.

Yine de garip bir his vardı içimde.

Ben uğraştıkça, ne kadar terslese de beni, sanki içinden birşeyler de cız ediyor.

Umursamaz görünse de, içinden hoşuna da gidiyor hissediyorum bakışlarından.

Haklıymışım.

Gece uyurken ayaklarını getirdi bana dayadı!

Hiçbir şey demedi jestime; ama o ayakları geldi bana dayadı.

Anladınız mı?

Bu da bana yetti.

Huzur içinde uyumuşum.  Sabah dayak yemiş gibi uyanmadım.

Bence o da huzurlu uyudu.

Ayak temasına ayakla verdiğim cevaptan başka tek cevabım olmadı.

Ben biliyorum, var onda hala aşktan kırıntılar.

Ben o kırıntıları toplayıp ekmeğimi taştan çıkaracağım.

“Sen de kadınına kendini kadın hissettirecek ne yaptın?” diye bilmeden sitem eden mail atmayın bana.

Ayıp oluyor!

Çok kız arkadaşım oldu benim.

Hepsinin neden ayrıldığını, neden mutsuz olduğunu gördüm.

En önemlisi dünyanın en medeni kadını olan Annemi çok iyi gözlemledim. Babamın hatalarını gördüm, bir çuval inciri nasıl mahvettiğine erkek evlat olarak şahit oldum.

Kolay değil yine de.

Yazarken bunaldım.

Kapatıyorum bu konuyu.

Adam

adam@hurriyet.com.tr