×
Haydi bana eyvallah!
Paylaş
Kalamadım, çektim gittim.
Kusura bakmayın, geçen hafta yazamadım.
Darma dumanım.
Her şey berbat oldu.
Hayat insanı aksattırıyor. Yapacak bir şey yok.
Hayatın tokadını yedik suratımıza oturduk.
Nerede olduğumu merak eden okurlarıma cevap:
Otelin tekindeyim.
Eve çıkmadım.
Daha doğrusu o kadarını gözüm yemedi.
Evden çıkarken eşyalarımı yarım yamalak topladım. Evde mahalle karılarının kavgasına benzer bir manzara vardı; kayınvalidem ve karım birbirine girdi. Baktım ben de dalmak üzereyim, koşarak kaçtım.
Biz o haldeyken o kadının bizde ne işi var?
Bunu nasıl ve neremden anlamalıyım bilmiyorum.
Hani “sen düştün al sana bir tekme de benden” psikozu mu?
Sade manyaklık mı?
Bilmiyorum; ama normal değil orası kesin.
Düşünceler içindeyim.
Bir i-podum var. İlk onu kaptım. Dizüstü bilgisayarım ve bir kaç başka şey daha. Don paça derler ya, aynen o şekilde çıktım.
En berbatı, karımın gözyaşlarından ıslanmış yanaklarına temas etmek ve çocuğuma sarılmaktı!
Bu duruma sebep olan ve sebep veren kişilere karşı kin duydum.
Buyursun şimdi o çok “sayın kayınvalidem”, kendini iyi bir kız annesi olarak gören “hanımefendi” kıçına kınayı yaksın. Elini kolunu sallaya sallaya kızının evine sahiplensin bakalım.
Bakalım karım buna ne kadar dayanabilecek esas.
Haydi göreceğiz kim haklıymış!
Çocuğumuza anlattım ama anasını satayım. Tabi elimden geldiğince, dilim döndüğünce geveledim.
Ne zormuş be kardeşim!
Babalık esas böyle zamanda zormuş.
Ulan arkamdan kim ne der belli olmaz en iyisi birileri çocuğumu bana karşı kullanmadan ben anlatayım istedim.
“Bana bak!” dedim.
“Dünyanın sonu gelmedi. Anneni seviyorum. O da beni seviyor. Sadece gönül yorgunuyuz. Kendimize gelelim diye ben bir süre evde kalmayacağım. Azıcık sabırlı ol ve anneni üzme. Senin bir suçun yok. Bunu da kafana kazı” dedim.
Suratıma öyle bir baktı ki!
Kalbim ne anlatmayı ne de yazmayı kaldırmıyor inanın.
Karım çok ağladı. Dayanamadım ben de ağladım.
Bir kal dedi, bir git dedi.
Saçmaladı.
Ne istediğini bilse zaten, sorun olmazdı. Bu noktaya da gelmezdik.
Yok kardeşim.
Arabanın 4 tekerinden biri patlaksa araba gitmez. O tekerin tamir edilmesi şart. Yoksa aynen böyle kaza olur.
Umarım ölümden döneriz.
Ben de bu durumda “Otel günlüğüme” başlıyorum.
Meğer insan bir yatakta yalnız kalınca neler de kurarmış.
Adam
Paylaş
