Viyana sözleşmesi var, dava açılamaz

Başbakan Erdoğan belgelerle ilgili dün ilk kez konuşuyor. Alıştığımız ve bildiğimiz gibi, müthiş öfkeli. Kendisinin haklı olduğuna inandığı her konuda olduğu gibi, “İsviçre bankalarında hesabı var” iddiasını da aynı öfkeyle yalanlıyor. Her zamanki gibi, hedefinde muhalefet ve medya var. Ağır sözlerle onları suçluyor.
Bence haklı. Bir iddiayı doğru imiş gibi sunmak yanlış.

Ancak, Erdoğan’a hatırlatmak gerek. Kendi deyimiyle, bu iftiralar, Batı Basınında da aynen yayınlanıyor.

Bazı yayınlarda belki kasıt olabilir, ama bu bütün medyayı bağlamaz.

DOKUNULMAZLIK

İftiraya karşı Erdoğan, Amerika ile görüşmeyi yeterli görmüyor. Ayrıca, parti içinde olayın hukuk açısından incelendiğini belirtiyor.

İnceleme sonrasında yazıları gönderen Amerikalı diplomatlar hakkında Erdoğan dava açma yoluna gidebilir. Oysa, dava açmak o kadar kolay değil.
1963’te kabul edilen Viyana Sözleşmesi var. Türkiye’nin de imzaladığı bu sözleşmeye göre:

Görevlerini rahatça yapabilmeleri için, diplomatlara dokunulmazlık tanınıyor. Görevleri nedeniyle, onlar hakkında dava açılamıyor.

O kadar ki, bir diplomat adam öldürse bile, onu yargıç karşısına çıkarmak için izin gerek.

Ankara’da görevli Amerikalı diplomatlar saçma sapan kriptolar göndermiş olabilir, Başbakan, bakanlar ve bazı kişiler hakkında ileri geri laflar yazmış olabilir. Bunlar iftiradan ibaret olabilir.

Yine de, Viyana Sözleşmesi’ne göre, onlar hakkında Amerika ya da Türkiye’de dava açmak mümkün değil. Ancak, Amerikalılara şikayet edebilir.

ESKİSİ GİBİ OLMAZ

Erdoğan’ın dünkü konuşmasının tonu başka bir ipucu veriyor.

Her ne kadar Ahmet Davutoğlu belgelerden sonra “Türk-Amerikan ilişkileri eskisi gibi” demiş olsa da, Erdoğan’ın dünkü duruşu, bunun sanki pek öyle olmayacağı yönünde.

Herkesde olduğu gibi, ortada artık güven bunalımı var.

Bunalımı aşmak üzere, Erdoğan büyükelçilerle ilgili “gereğinin yapılması için” Amerikan Yönetimine dün çağrıda bulunuyor.

Belli ki, belgeler ikili görüşmelerde ve yazışmalarda hep didiklenecek, Amerikalılara “büyükelçilerle ilgili ne yaptınız” diye sorulacak.

Sorgulamanın iki tarafta da, rahatsızlık yaratacağı ortada.

AKP xxxx aramıyor

WİKİLEAKS belgelerinde AKP ve hükümete yönelik değerlendirmelere kaynak olan kişilerin isimleri yok. Onlar xxxx diye şifreleniyor.
AKP Genel Başkan Yardımcısı Hüseyin Çelik’e dün soruyorum, bu kişilerin kimliği ile ilgili parti içinde araştırma yapılıyor mu, diye. Çelik:
“Bu cadı avı olur, böyle bir şey olmaz. Kim, ne zaman, kimlerle görüşmüş bunun çetelesi tutulmaz. Kaldı ki, yazılarda xxx diye geçen kişiler parti dışından da olabilir”.
Çok ilgimi çeken bir yanıt. AKP kendi içinde xxx’ler aramıyor. Üyelerine duyduğu güvende sorun olmadığını belirtmek istiyor. Partiyi koruyan, kol kırılsa da, yen içinde kalmasını sağlayan bir tavır.


Sadece iki ülkede yasak

WİKİLEAKS belgelerini dünyada sadece iki ülke yasaklıyor. Suudi Arabistan ve Suriye.
Bu iki ülkenin vatandaşları İnternet üzerinden bu belgelere ulaşamıyor. Belgelerle ilgili haberler bu iki ülkede hiç bir biçimde yayınlanmıyor.
Dünyada bir kaç milyar insan bu belgelerle haşır neşir, ama Suriye ve Suudi Arabistan halkı bundan mahrum. İran’ı, Irak’ı sanki daha mı farklı?
Orta Doğu işte bu. Birilerinin özendiği diktatörlük işte bu.


Bu operasyon ‘kaçmaz’

BASINA dağıtılan görüntülerde polis inanılmaz ölçüde ısrarcı.
Az buz değil, tam yirmi polis Hatay’da otel odasına dalıyor, iki kamerayla yargıç Osman Kaçmaz’ı görüntelemek istiyor. İhbara göre, Kaçmaz’ın otel odasında fuhuş ve kokain iddiası var. Kaçmaz Adalet Bakanlığı’na Hatay’a gideceğini önceden bildiriyor. Bu operasyondan dört ders çıkıyor:
1-Anayasaya göre, güvence altına alınmış özel hayatın gizliliği, kağıt üstünde bir cümleden ibaret.
2-Osman Kaçmaz Sincan Ağır Ceza Mahkemesi yargıcı, hükümete muhalif olmakla tanınıyor.
3-Bu ülkede herkesin başına, her an, her şey gelebiliyor.
4-Adalet Bakanı Sadullah Ergin Hatay milletvekili.
Kaçar mı böyle bir operasyon? Elbette “kaçmaz”.