Veli toplantısını unutan anneye ne denir?

Karne haftası öncesi her okuldaki gibi Rüzgar’ınkinde de geleneksel veli toplantısı organize edildi. 10 gün önceden randevulaştık. Çarşamba 17.00. Peki ne oldu? Babası yurtdışındaydı, bense bir röportajdan diğerine koştururken unuttum gitti. Futbolla ilgili bir röportajdan çıkıp randevuyu hatırladığımda saat 18.00’di. İlk üç-dört saat çok üzüldüğümü itiraf edeyim. “Bu hayatta oğlundan değerli neyin olabilir ki? Onun hakkında öğretmenleriyle konuşma randevusunu unutmak nasıl bir beyinsizliktir?” diye söylenip durdum. Ama Allah’tan çok da gaza gelmedim, en önemli konuyu hatırladım: Oğlum henüz üç yaşındaydı ve altı üstü yuvaya gidiyordu. Veli toplantısını unutmak dünyanın sonu olmamalıydı.

KARNE VE STICKER

Rüzgar’la ilgili sık sık görüşlerine başvurduğum Pınar Mermer de bana hak verdi zaten. Ve tam da karne haftasında anne-babalara bu köşe aracılığıyla bir şeyler söylemek istedi. Lütfen kulak verin: “Karne asla bir başarı ölçüsü olmamalı. Yuva çağındaki çocuklara uygulanan üzgün surat, gülen surat değerlendirmelerine de karşıyım. Gülen yüz alamayan çocuk inanılmaz mutsuz oluyor ve bu, minik yüreğine ağır geliyor. İlkokuldaki çocukları bir şeyi doğru yaptığında sticker’la ödüllendiriyorlar. Takdir edilmeyen çocuk sticker’sız kalarak cezalandırılıyor. Bunu yaparak performans kaygısı taşıyan çocuklar yetiştiriyoruz. Örnek vermek gerekirse resim dersinde yaptığı manzara resmiyle sticker alan çocuk, sonraki derslerde hep aynı resmi yapıyor. Bir kere beğenilmesi yaratıcılığını öldürüyor, hayal gücüne sınır koyuyor. Bu yüzden ödül ve ceza yöntemine eğitim sisteminde yer verilmemeli. Yetişme çağındaki çocuklarda en önemli nokta aileyle olan ilişkisi. Uykusu ve yemeği sorgulanmadan önce ilişkisi sorgulanmalı. Çünkü sağlıklı bir ilişki kurulduğunda diğerleri yüzde yüz yolunda gidecektir.”