Terörle el yordamı mücadele

Londra’daki saldırılardan sonra yapılan açıklamalardan anlaşıldığı kadarıyla önlemler, Avrupalı Müslümanların yaşamını iyice zorlaştıracak.

Teröre karşı mücadelede çok yönlü ve siyasi ağırlıklı bir strateji gerekirken, şimdiye kadar yapılan şey, hakların sınırlandırılmasından öteye pek gitmedi. ABD’nin Irak savaşını teröre karşı küresel mücadele yöntemi ilan etmesiyle başlayan hataya, güvenlik örgütleri arasındaki ortak çalışmalarda etkin bir bilgi paylaşma ağının kurulmasını engelleyen anlayışların kırılamayışını da ekleyince terörle mücadele ‘kördöğüşü’ne döndü.

Irak’a karşı topyekün savaş, terörizme karşı mücadele ile ilişkilendirilerek Irak’tan yabancı askerlerin çekilmesiyle terör eylemlerinin sona ereceği beklentisi yaratıldı.

Madrid’deki saldırılardan sonra İspanyol askerlerinin Irak’tan çekilmesi İspanya’yı teröre karşı sonsuza kadar koruyabilir mi?

Bu savaşa karşı olduğumuzu en açık biçimde ifade etmemiz bizi korudu mu?

Terör ve ABD’nin Irak’taki savaşı, bir arada gürbüzleşen iki yapışık kardeş haline geldi.

Üstelik, sadece radikal İslamcı terör örgütleri değil, PKK terörü de, büyük paralar karşılığında insan kaçırmayı ve öldürmeyi ticaret haline getiren karanlık örgütler de aynı damardan besleniyorlar.

Irak’taki savaşın teröre karşı mücadele ile hiç ilgisi olmadığı aşikar. Ama İngiltere ve İtalya asker çekecekleri yolundaki açıklamaları ile bu bağlantıyı Irak batağından sıvışmanın gerekçesi haline getirmeye hazırlanıyorlar gibi görünüyorlar.

Terörün savaşla ilgisi olmadığı gibi, savaşın sona ermesi ile de ortadan kalkmayacağı kesin.

Sorunlara samimi ve akıllı çözümler üretilemedikçe, terör ağalarının peşinden gidecek çaresiz insanlar her zaman olacak.

* * *

LONDRA’daki saldırılardan sonra İtalyan Başbakanı Berlusconi, ‘Bu, Batı’ya karşı savaştır’ dedi. Mısır’ın Bağdat Büyükelçisi’nin kaçırılarak öldürülmesinden birkaç gün sonra yapılan bu yorum ne kadar doğru?

Karşı karşıya olduğumuz terör ile doğru mücadele edebilmek için onu daha iyi tanımamız gerekiyor ama henüz teşhis yok.

Teşhis mümkün olmayınca tedavi için verilen ilaçlar da işe yaramıyor.

Bu arada insanlık tarihinde mücadeleler sonucu elde edilmiş haklar sürekli tırpanlanıyor. Ama terör karşısında sindirilmiş kitleler, bunları değil sorgulamak, haklı bile görüyor ve tüm gerici düşüncelere, popülist politikacılara sarılıyorlar.

* * *

İTALYA, 13 Temmuz’da yapılacak olan AB Adalet Bakanları toplantısı için hazırladığı önerilerde ülkedeki yabancıların valiliklerce sürekli gözlenmesi önerisini getiriyor. Ayrıca uluslararası terör örgütleriyle ilişkisi olduğu kanıtlanmasa bile şüphe üzerine herhangi bir kişinin iş yerini kapatmak, mal varlığına el koymak gibi önlemler alınabileceği de tartışılıyor.

Şüphelenilen bir kişinin, mahkeme kararı olmadan sınır dışı edilmesi de akla gelen ilk önlemlerden. Ayrıca camiilere giren çıkanların gizli servis elemanları tarafından kontrolü de gündemde.

Avrupa Birliği Adalet Bakanlarının amacı, terör eylemlerine karşı ortak acil cevap mekanizmaları oluşturmak. Şimdiye kadar alınan önlemlerin yetersiz kaldığı ortada.

11 Eylül’den 10 gün sonra Europol içinde bir birim kuruldu, 2002’de Avrupa tutuklama kararı kabul edildi ve üye ülkelerden sınırdışı formalitelerini kolaylaştırmak üzere ulusal yasalarında uyarlama istendi. Ama bu iki adım bile tam verim sağlayamadı. İlkiyle ilgili olarak üye ülkelerin ulusal güvenlik güçleri bilgi paylaşımı konusunda kıskanç davrandılar. Ayrıca, ABD’nin bilgi paylaşımına hiç yanaşmadığı da en büyük şikayet konusu. İkinci uygulama daha iyi işlese de şimdiye kadar en etkili olduğu alan Kıbrıs Rumlarının Türklere açtığı mülkiyet davalarıyla ilgili oldu.

Teröre karşı mücadelede başarısızlığın çeşitli nedenleri var ama en önemlilerinden biri tarif konusundaki kafa karışıklığı. Avrupa Birliği ve ABD terörizme karşı mücadelede sadece radikal İslamcı terörü hesaba katıp, diğer terör örgütleri ve onların arkalarındaki güç odaklarını görmezden geldikçe teröre karşı kapsamlı bir mücadele stratejisi geliştirmek mümkün olmayacak.