Kendilerine ada inşa ettiler! Dünya haritasının yeni üyesi...

İşte, dünya haritasının yeni yüzü Marker Wadden’in doğuşu…

Leystad rıhtımının hemen yakınında bulunan Markermeer, sevimsiz beton kazıklarla güçlendirilmiş, bir iç deniz olarak kabul edilen sığ gölü ile yaklaşık 40 kilometrelik alana yayılır ve merkezi Hollanda’nın 700 kilometrekarelik bölgesini sular altında bırakır.

Markermeer’in en güney noktası, Amsterdam’a kadar ulaşır. Bölgeyi çoğu kişinin ikinci defa ziyaret etmeyi düşünmeyeceği kuzeyde Enkhuizen, batıda Hoorn, doğuda Lelystad kasabaları çevreler. Marker Wadden de kıyıdan görünen tüm vahşiliğin ortasında, aslında muazzam bir güzellik saklıdır. Gölün kıyısından uzakta, Markermeer’in adeta camı andırırcasına durgun iç kısmı, şimdilerde Avrupa’nın en heyecan verici ‘doğal çevreyi koruma’ hikayesine ev sahipliği yapan bir ıslah projesi.

Düşünün ki bu, üç yıl öncesine kadar sadece kağıt üzerinde bir projeydi. Şimdi ise son aşamada… Marker Wadden artık Flevoland eyaletindeki beş adadan oluşan insan yapımı, yapay bir takımada… Projenin direktörü Roel Posthoorn, korkutucu bataklık, sazlık ve kuşların üreme bölgelerini, muhteşem vahşi bir hayat atmosferine dönüştüren vizyonu ile projeye liderlik etmiş.

Marker Wadden’de yaşayan canlılar
Bölgedeki son sayımlara göre, kaz, martı, ördek, karabatak, su kıyısında yaşayan dalıcı kuş, kaşıkgaga ve denizkırlangıcı gibi türler olmak üzere 120 kuş türü buraya akın etmiş.

Markermeer’in geçmişi
40 yıldan daha uzun bir süre önce Hollanda hükümeti, Flevoland’daki yaşanabilir alanını arttırmak ve civardaki nüfusu yoğun olan şehirler üzerindeki baskıyı hafifletmek için Markermeer’den toprağı geri kazanmayı planlıyordu.

Fakat göl, kendisinden daha büyük bir göl tarafından güçlendiğinden bürokrasi ve yükselen maliyetler, projeyi engellemişti. Bu arada, Markermeer'in su kalitesi, doğal kıyı şeridinin ortadan kalkmasından ötürü hızla kötüleşti, çamurlu bir havza doğdu ve balık popülasyonu ciddi anlamda düşüşe geçti.

Projenin direktörü Roel Posthoorn, 1960'larda neredeyse tamamen geri kazanılmış topraklardan inşa edilen insan yapımı bir il olan Flevoland’ten ilham alarak biyoçeşitliliği arttıracağına inanmıştı. Suyun inanılmaz bir şekilde toprağa dönüştürülmesi, Posthoorn için her şeyin mümkün olabileceği anlamına geliyordu.

Posthoorn'a göre bu su, takımadalar ve doğanın basit bir denklemiydi fakat bunu insanlara açıklamakta güçlük yaşıyordu. Gölün dibinden nasıl kara parçası kazanabileceklerini anlatmak için teknelerle insanları buraya getirip onları kendi gördüğüne ikna etmeye çalışmıştı.

Görünürde imkansız gibi gelen şey, bir süre sonra Posthoorn’un gözleri önünde gerçek olmuştu. Birkaç ay önce, doğal verimliliği destekleyecek olan hareketten ve fosfattan mahrum olan su, oldukça donuk ve durgundu. Bu sırada yeni kıyı şeridi, çeşitli gelgitlerle uyarıldı ve gölün tabakasındaki verimli toprak, bitki yaşamı ve yosunlarını patlamasına sebep oldu. Herhangi bir kalıcı etki belirlemek için çok erken olsa da su saflığı artıyor ve ortaya çıkan işaretler, gelecek için umut verici oluyordu.

Projenin amacı
Markermeer projesinin hedefi, yeni doğal ortamlar yaratıp aynı zamanda su kalitesini iyileştirmek ve insanları vahşi doğayla yeniden bir araya getirmek. Tüm bunların sonucunda esas amaç, biyolojik çeşitliliği arttırmak ve insanların bu yolculuğa tanıklık etmelerini sağlamak. Başka bir deyişle, bitkiler, hayvanlar ve insanlara hitap eden daha çekici bir doğal ortam yaratmak.

Takımadaya, charter feribotları haftada birkaç kez adaya seyahat düzenlerken, bu hizmetin 2020 yılına kadar daha düzenli hale gelmesi bekleniyor. Ayrıca proje kapsamında yat limanının yanında oluşturulan plajın, doğa, yürüyüş, plaj ve su sporu meraklıları tarafından ziyaret edilmesi de umuluyor.

Dünyada tıpkı Marker Wadden gibi çok az kişinin varlığından haberdar olmadığı yerler bulunuyor. Tabi ki dünya üzerinde turistik ve bilinen yerleri ziyaret etmek, gezginlere ilk etapta daha cazip gelebilir fakat bazen de az bilinen ve keşfedilmemiş yerlere ayak basmak insana inanılmaz haz verebilir. Keşfedilmeyi bekleyen onlarca yer, sizleri bekliyor. İşte onlardan bazıları...

İnsanlık için güvenli olmayan gizli bir ada burası. Adanın küçük ve dar plajına yaklaşmak bile cesaret istiyor. Çünkü son 60 bin yıldır Sentinelliler, dışarıdan yabancı insanları kabul etmiyorlar ve alışkın olmadıklarından bunu ciddi bir tehlike olarak görüyorlar.

Timur İmparatorluğu’nun anıtlarına ev sahipliği yapan Semerkant, cami ve tarihi yapılarıyla pek çok turisti cezbetmekte. Kültür, güzellik ve efsanelere aynı anda şahitlik etmek istiyorsanız, UNESCO tarafından 'Kültürlerin Kesiştiği Yer' olarak adlandırılan Semerkant’ı ziyaret etmelisiniz.

Deniz altında yemek deneyimi yaşatan ve dünyanın ilk su altı cam restoranı olan Ithaa Sualtı Restoranı, Hint Okyanusu’nun altında bulunuyor. Balıklarla ve deniz canlıları ile eşsiz bir yemek, Ithaa’da meraklılarını bekliyor.

Fas’ın kuzeybatısında Rif Dağları’nda konumlanan Şafşavan, dünyada her yeri mavi renk olan tek yer. Medina olarak bilinen kasabanın sakin ve sessiz bölümü, mavinin farklı tonlarıyla ziyaretçilerine adeta gökyüzünün ihtişamını yaşatıyor.

Garajonay Ulusal Parkı, yıl boyunca süren kalın sis tabakası, narin hayvan türleri ve laurisilva yani defne ormanları ile biliniyor. Parka adım attığınız anda, kendinizi rüya aleminde ya da bir film setinde hissetmeniz an meselesi.

Baykal Gölü, dünya üzerindeki en eski ve en büyük göl olarak biliniyor. Dünyadaki taze suyun yüzde 20’sini bünyesinde barındıran gölün içerisinde, dünya üzerinde başka hiçbir yerde bulunmayan sayısız deniz canlısı türü yaşamakta.

Lima’nın güneyinde bulunan Huacachina, çölün ortasında muhteşem gölü ile maceracı ruhlar için mükemmel bir yer. Adeta normal bir gölü andıran vaha, kum sörfü yapmak için oldukça ideal bir zemin. Çölün ortasında nefesinizi tutmaya hazır olun.

Havzasının dibinde bulunan ot ve yeşil renkli çeşitli bitkiler, Yeşil Göl’ün efsane rengini oluşturur. Ayrıca bu gölün bir diğer özelliği de mevsimler değiştikçe su altında kalan ağaçların gölün bir parçası olması.

Antarktika'da bulunan bu kan kırmızısı şelale, ilk olarak 1911 yılında keşfedildi. Antarktika'nın Taylor Buzulu'nda yer alan bu şelale, devamlı bir akış halinde ve suyu Bonney Gölü'ne karışıyor. Bilim insanları uzun seneler boyunca suya bu rengi verenin kırmızı yosun olduğunu düşündüler. Fakat daha sonra elektromanyetik alıcılar vasıtasıyla Kan Şelalesi üzerinde yapılan taramalar, şelalenin altında çok daha büyük bir yeraltı su kaynağı bulunduğunu ortaya çıkardı. Yapılan araştırmalar, tahminen 5 milyon yıl önce deniz seviyelerinin yükseldiğini ve Doğu Antarktika'yı sular altında bıraktığını; bunun da tuzlu bir göl oluşumuna yol açtığını gösteriyor. Şelalenin altındaki büyük su hazneleri yerin 185 metre derinliğinde saklanıyor. Suların yeraltı akıntıları halinde Güney Kutup Denizi'ndeki derin körfezlerden biri olan Ross Körfezi'ne döküldüğü tahmin ediliyor.