Dünyanın en eski yerleşim yerinde ilginç yaşam! Hiçbir parayı kabul etmiyorlar, hatta...

Hindistan'ın en kutsal şehri olarak bilinen Varanasi, aynı zamanda dünyanın en eski yerleşim yerlerinden. Hinduların ibadet şehri olarak da bilinen Varanasi, ölü yakma törenlerine ev sahipliği yapıyor. Ayrıca burada yaşayan Sadhular, Tanrıların temsilcileri olduklarına inandıkları için Hindular tarafından saygı görüyor. Toplumdan kutsamalar ve dualar karşılığında yiyecek alıyorlar. İşte size Varanasi ve ilginç yaşamalarıyla Sadhular hakkında sıra dışı bilgiler…

Ölü yakma deyince gözünüzde ne canlanıyor? Ben Hindistan’a giderken en çok bunu görebileceğim için çok heyecanlanmıştım. Tabii bir de Taj Mahal’i… Ama size Varanasi’yi anlatacağım. Delhi’den Varanasi şehrine gitmek uçakla 1.5 saat, trenle ise 12.5 saat sürüyor.

Herkes Hindistan’a gitmişken şehirlerarası yolculuklarınızı trenle yapın dese de 12 saatlik tren yolculuğundan gözüm korktu açıkçası. Varanasi, diğer adıyla Benares, Hindistan’ın en kutsal şehri.

Ülkenin dört bir yanından gelen Hinduların hac ziyareti yaptıkları yer. Şehrin içinden ölülerin yakıldığı ve küllerinin atıldığı kutsal nehir Ganj geçiyor. Yaklaşık 4 bin yıllık tarihiyle dünyanın en eski yerleşim yerlerinden.

Şehrin koruyucu ve aynı zamanda yok edici Tanrısı olan Şiva Vishwanat’ın şehri olan Varanasi, Hinduizm ve Jainizm’de yedi kutsal şehrin en kutsal olanı.

Şehre iner inmez değişik puslu bir hava sizi karşılıyor. Zaten daha şehre girmeden fark ediyorsunuz buranın mistik havasını. İnekler caddelerde dilediği gibi dolaşıyor, kimsenin onlara müdahale etme hakkı yok.

Biliyorsunuz Hindistan’da inekler kutsal sayıldığı için Hindular ineklere tapıyor. Bunun nedeni ise bu hayvanı seviyor olmaları. Aslında bunu sadece ineklerle sınırlandırmamak gerekiyor. Tüm canlılara karşı sevgi ve saygı besliyorlar.

Zaten Hindistan’a gittiğinizde fark edecekseniz bu insanların sevmediği bir şey yok mu diye. O kadar sevgi dolular ki anlatmak imkansız. İneklerin kutsal sayılmasının bir diğer nedeni ise ineklerin tüm kainatın anası olan Tanrıça'nın sembolü olması ve insanlığa olan yararları.

Hatta o kadar ki, bir ineği öldürmek Tanrıyı öldürmek anlamına geliyor. Siz siz olun ve Hindistan’da sakın ineklere yaklaşmayın.

Sivrisinekler şehri istila etmiş durumda. Onlardan en fazla şikayetçi olanlar ise yine inekler. Bu nedenle caddedeki arabaların yanında durarak kendilerini bir şekilde sivrisinekten korumaya çalışıyorlar.

Rehberimiz de bizi uyarıyor mutlaka sivrisinek ilacınızı kullanın ve yanınıza alın diye. Özellikle de ölü yakma törenlerinde....

Gelelim ölü yakma törenlerine… Bu şehir kutsal sayıldığı için Ganj Nehri’nde 24 saat boyunca ölüler yakılıyor ama turistler en çok sabah güneşin doğumunda ölülerin yakıldığı belirli hatlara kayıklarla götürülüyor.

Amaç hem güneşin doğuşunu izlemek hem de ölülerin yakılışını izlemek. Ghat, nehrin kıyısında bulunan basamakların adı.

Hindular günahlarından arınmak için bu ‘Ghat’larda yıkanıyor aynı zamanda burada ölülerini de yakıyorlar.

Ölen ve külleri nehre atılan kişilerin ruhlarının özgürleştiğine inanıyorlar yani bir diğer deyişle Hindular bu şehirde ölüp yakıldıklarında sürekli tekrarladıklarına inandıkları ölüm-yaşam döngüsünden kurtulup huzura kavuşacaklarına inanıyorlar.

Birçok Hindu ölmeden önce Varanasi’ye gelip burada ölümü bekliyor.

Dünyevi her şeyi bırakıyorlar, sadece karınlarını doyurmak ve yakılacakları zaman ihtiyaçları olacak odun parasını toplamak için dileniyorlar.

Bir de Sadhular denen din adamları var. İşte onlarla ilgili ilginç detaylar…

Sıra dışı hayatlar
Sadular ya da ‘Sadhular’, Hindistan ve Nepal’de bulunan etnik ve dini bir grup. Tanrıların temsilcileri olduklarına inandıkları için Hindular tarafından saygı görüyorlar.

Toplumdan kutsamalar ve dualar karşılığında yiyecek alıyorlar. Sadhular antik Vedik ayetlerinde ‘Sessiz olanlar’ veya ‘Uzun saçlılar’ olarak adlandırılmışlar.

Eski zamanlarda Sadhuizm dinsel yaşamın en yüksek biçimi olarak görülmüş. Bir şehrin bir Sadhu tarafından korunduğuna hâlâ inanılmakta.

Eskiden sadece Brahmanların Sadhu olmasına izin verilirdi fakat artık her kast üyesi Sadhu olabilir. Sadhular, safkanlık ve yoksulluk sözü verirler.

Hiçbiri parayı kabul etmez ve genellikle evlenmezler. Belirli dini düzenlemelere uyarlar, muhtaç olanlara dini hizmet sunarlar.

Çoğu Sadhu erkektir. Az sayıdaki kadın sadhular’a ise ‘sadhin’ denilmekte...

En muhafazakâr Sadhular ‘Nagalar’dır. Nagalar, kıyafet giymezler. Sadhular genellikle ait oldukları mezhepe ait semboller taşımaktadırlar.

Sadhular, sol ellerini havaya kaldırmak, bir ayağa kalkmak veya bir kaktüs yatağında yıllarca uzanmak gibi şeyler yapar.

Paraları veya yiyecekleri toplamak için diğer insanlar sık sık yanlarına bir battaniye verirler. Çoğu bir bez ve bir altın bilezik takar. Onlar başka bir topluluğun parçası değillerdir ve genellikle manastırda yaşarlar.

Bir Sadhunun günlük rutini fiziksel bedenini arındırmak ve zihni yükseltmek, kutsal ayetleri okumak ve namaz yoluyla Tanrıya ulaşmak amacıyla yapılan egzersizleri içerir. Ayrıca birçok Sadhu ailesinden ayrı yaşamaktadır. Sol ellerini havaya kaldırmak, bir ayağa kalkmak veya bir kaktüs yatağında yıllarca uzanmak gibi şeyler yapar.