‘Sen imam hatiplisin aramızda işin yok’

Seyman halen Birgün gazetesinde yazıyor. Birgün’de 16 Kasım tarihli yazısında günümüze denk düşen bir anısını aktarıyor:
“O günlerde Paris’e gittiğimde, CHP Genel Başkan Yardımcısı olarak Yılmaz Güney’in mezarını ziyaret etmiştim. O gezide Paris’te yaşayan kızı Elif Güney ile söyleşi yaptım, o söyleşi Cumhuriyet’te yayınlandı. Aynı gün CHP Parti Meclisi toplantısı vardı”.
Seyman’ın yazısı bundan sonra heyecan kazanıyor:
“Genel Başkan Altan Öymen beni kutladı, aynı Parti Meclisinden tepkiler aldım. CHP Genel Başkan Yardımcısı olarak Yılmaz Güney’in mezarına nasıl gidersin, diyenler oldu”.
Şimdi başkan yardımcısı değil, doğrudan Genel Başkan Kemal Kılıçdaroğlu benzer ziyaretler gerçekleştiriyor. Sosyalist Enternasyonal toplantısı için Paris’te bulunması nedeniyle, Yılmaz Güney ile Ahmet Kaya’nın mezarlarına çiçek bırakıyor, Güzin Dino’yu ziyaret ediyor.
Geniş kapsamlı kabullenme ve kucak açma.
O GENÇ
Seyman’ın yazısını okuyunca, bildiğim bir başka olayı anımsıyorum.
İmam hatip mezunu bir genç CHP’ye gidiyor. Kendisini anlatıyor ve “CHP’ye üye olmak istediğini” bildiriyor.
Konuştuğu kişi, CHP’nin üst yöneticilerinden biri. Adı son zamanlarda sık duyulan, artık unutulmaya yüz tutacak biri. O yönetici imam hatipli gence:
“Sen imam hatiplisin, bizim aramızda sana yer yok”.
Genç neye uğradığını şaşırıyor. Kendisiyle günlerce hesaplaşıyor. O genci tanıyorum, zaman zaman sohbetlerimiz oluyor, o şimdi kamu kesiminde önemli bir görevde, yüksek bir bürokrat.
KUCAK AÇMAK
Kılıçdaroğlu’nun Yılmaz Güney ve Ahmet Kaya ziyaretleri, bir CHP açılımı olarak, toplumda olumlu yankılanıyor.
Aslına bakarsanız, iki mezar ziyareti nedir ki. Neden bu kadar ilgi çekiyor? Çok basit. O iki ziyaret simge. Yıllardır CHP’nin bu tür girişimleri yok. CHP yıllardır kendi içine kapanık, işi Politbüro ile idare eden, oligarşik bir yapı.
Ne demek, imam hatipliye bizde yer yok? Yılmaz Güney’in mezarını ziyarete tepki ne anlama geliyor?
İmam hatipliye yer vermezsen, Yılmaz Güney’i ziyarete tepki duyarsan, topluma en uçtan diğer uca kucak açmazsan, onları kazanmak varken, itersen, işte böyle yıllardır muhalefette sürünür gidersin.
Açlık grevine yatan kadın işçiyi ziyaret de, bir CHP açılımı, anılan mezarları ziyaret de. Bunlar simge, CHP’de bir şeylerin değişmekte olduğunu gösteren simgeler.
Kılıçdaroğlu genel başkan olarak canını dişine takmış dolaşıyor. CHP Örgütü de, onun kadar çalışkan olsa, Türkiye’de çok şey değişebilir.
CHP’nin yeni yönetiminde görev alanların ilk işi, örgütü harekete geçirmek. Ve bu simgeleri halka anlatmak.

Türkiye ve İsviçre bir terslik var

DÜNYANIN 17. büyük ekonomisi biziz, bununla övünüyoruz.
Büyüklükte ölçü ülkelerin gayri safi milli hasılaları. G-20 dünyadaki en büyük ilk yirmi ülkenin gayri safi milli hasılalarına göre sıralanıyor.
Biz 17. büyük ekonomi iken, İsviçre bizden iki sıra sonra, 19. büyük ekonomi. Bizim milli hasılamız 614.466 milyar dolar, İsviçre’nin 491.923 milyar dolar.
Ancak, burada bir terslik var. Biz 17.yiz, ama kent alt yapılarında, ormanlık alanlarda, köylerde, yollarda, eğitimde, sağlıkta biz İsviçre’den önde miyiz? İsviçre’deki hayat standardı ile bizimki arasında eh, şöyle böyle temiz bir elli yıl var mı, yok mu?
Orada kişi başına gelir 40 bin doları aşıyor, biz henüz 10 bin doları yakalamaya uğraşıyoruz.
Buna insan davranışlarını, diğer sosyal ölçüleri katın, refahı kim yakalamış, kimin kamu sistemi daha iyi işliyor, kentler nerede daha temiz, insanlar nerede daha saygılı, dikkatli, özenli?
Gelişmişliğin ölçüsü çok farklı.