Seyyar bir arabayla Mersin caddelerinde dolaşarak kebap satıyordu önceleri. Eşi Vahide, küçük oğlu sırtında kocasına yardım ediyordu. Yokluklar içinde sürüp giden bir yaşamdı onlarınki. Bir lokantada garsonluğa başlamak büyük bir değişim getirdi Mehmet Fehmi Bey’in yaşamına. Lokanta sahibi olma rüyasına doğru atılmış bir adımdı bu. Minik çerçeveli gözlükleri ve çok kitap okumasından dolayı ‘Doktor’ diyorlardı ona işyerinde.