Meme kanseriyim diyemedim

İzmit’te bir trafo fabrikasında kalite kontrolcü olarak çalışan Burhan Aslan, erkeklerin de meme kanseri olabileceğini hiç bilmiyordu. Bir gece yarısı uyandığında atletinin kan içinde olduğunu gördü. Ne ağrı ne de kesik vardı. Kanın nereden geldiğini bulamadı. Sabah benzer manzarayla karşılaştı. Aslan o anları, “Aklımı yitirecek gibi oldum. Fırladım, hastaneye gittim” diye anlatıyor.

Tetkiklerde meme kanserinin birinci evre olduğu anlaşıldı. Meme ucu açılarak tümörü alındı. 5 yıl boyunca hormon ilaçları kullanması planlandı. 15 gün sonra da işinin başına döndü. Düzenli kontrollerini yaptırmaya devam etti. 5 yıl boyunca her şey yolunda gitti. “Bu 5 yıl boyunca kanserliler veya ilgili derneklerle görüşmedim. Çünkü kendimi kanserli görmedim. 5 yıllık süre bitince, doktorum ‘Artık ilaca devam etmene gerek yok’ deyince de rahat bir soluk aldım” diyor.

SAĞ MEMESİ ALINDI
Ta ki bu konuşmanın üzerinden bir hafta geçene kadar... Yine bir öğle uykusundan uyandığında sağ memesinde bir ağrı hissetti. Eliyle yaptığı kontrolde eline bir kitle geldi. Hastaneye koştu ama ikinci kez kanserini kendine konduramadı. Patoloji raporu aldığında bir şey çıkmayacağından o kadar emindi ki bakmadı bile. “Sonucu alır, işe geri giderim” diye düşündü. Ama tetkikler yine meme kanseri olduğunu gösteriyordu. Üstelik üçüncü evredeydi ve koltuk altı lenf bezlerine sıçramıştı.

Önce kemoterapi verildi. Sonra ameliyat oldu. Ucu dahil tüm sağ memesi alındı. Arkasından da radyoterapi uygulandı. Aslan, ilkinde duymadığı konuşma ve destek ihtiyacını ikinci tanıdan sonra hissetti. Kanserle ilgili farklı hasta dernekleriyle iletişime geçti. Derken engelli derneklerine de gitmeye başladı. İşaret dili öğrendi, sertifika aldı. Aslan, “Farkındalığım inanılmaz arttı. Nerede engelli birini görsem gidiyor ve dinliyorum. Kemoterapiyi alırken ailem yanımdaydı. Ama benzer süreçleri yaşayan, beni anlayan biri yanımda olsaydı çok daha kolay atlatırdım. Şimdi de ben meme kanserlilere destek olmaya çalışıyorum” diyor.

DERNEKLER ÇOK ÖNEMLİ
Çevresindekilere “Meme kanseriyim” dahi diyemediğini anlatan Aslan, “Soranlara ‘göğüs kanseriyim’ diyordum. Bu kez, ‘akciğer mi’ diye soruyorlardı. ‘Erkeklerde olmaz’ diyorlardı” diye anlatıyor hastalığının ilk günlerini. Katıldığı her konferans, dayanışma toplantısı, verdiği her röportajda kadın, erkek meme kanserlilere destek vermeye hazır olduğunu belirten Aslan, “Bugüne kadar tek bir erkek hasta gelmedi” diyor.

Kanserle Mücadeleyi Destekleme, Pembe İzler, Kanser Savaşçıları, Kanserle Dans derneklerine destek veren Aslan, “Bu tip dernekler çok önemli. İnternette bilgi kirliliği var. Dernekler sayesinde bilinçlendim, iyi ki varlar. ‘Kanseri yendim, artık normal hayatıma döneyim. Kanserin K’sinden bile bahsetmeyeyim’ demek bence bencillik. İnsanlarla konuşmak, anlatmak hoşuma gidiyor. Maratonlarda koşuyorum. Bisiklete biniyorum, trene atlıyor geziyorum. Koyu Beşiktaş taraftarıyım. Hatta beni en çok Beşiktaş tedavi etti diyebilirim” diyor.

KARI-KOCA 10 YIL ARAYLA MEME KANSERİ OLDU

Birol Tutcu (53) hemcinslerinde ender görülen bu kanserle 15 yıl önce tanıştı. “Tesadüfün bu kadarı” denen olaysa tam 10 yıl sonra aynı hastalığa bu kez eşi Sedef’in yakalanması oldu.

Turist rehberi Birol Tutcu 2002’de sol memesinde bir ağrı ve şişlik hissetti. Meme ucu da içeri çekilmişti. Yapılan tetkiklerle meme kanseri olduğu anlaşıldı. Tutcu erkeğin de meme kanseri olabileceğini kendi deneyimiyle öğrendi. Ameliyatla sol memesi boşaltıldı, sol koltuk altındaki 31 lenfi alındı.

Birol Tutcu, “Baktım her şey yolunda gidiyor. Moralimi yüksek tuttum, turlara gitmeye devam ettim. Hayattan kopmadım hiç. Belki de memem olmadığı için çok da sorun yaşamadım. Meme başım alındığında yerine dövme yaptırmayı düşündüm. Ama sonra alıştım yaptırmadım” diye anlatıyor.

KONTROLLERE BİRLİKTE GİDİYORUZ
Tedavi süreci tamamlanmış, rutin kontroller sürerken bu kez aynı hastalık 2012’de eşi Sedef Tutcu’nun kapısını çaldı. Sedef Tutcu’nun sağ memesindeydi kanser. Hatta tümörün patolojisine göre kanserin tipi ikisinde de aynıydı. Ameliyattan sonra kemoterapi aldı. O da üstesinden geldi.

Sedef Tutcu, “Bir kızımız var ve onun için endişe duyuyoruz. Hem anne hem de babasının meme kanseri olması onun için bir risk olabilir mi diye? Karı-koca düzenli kontrollerimize birlikte gidiyoruz. Bize ‘deneyimli hasta’ diyorlar. Ne zaman, hangi testlerin yapılacağını biliyoruz” diyor.

Sedef Tutcu’nun kanser deneyimi etrafındaki arkadaşları için alarm görevi de gördü. Taramalara giren arkadaşlarından ikisinde kanser yakalandı.

KANSER SONRASI İKİNCİ ŞANS
Üç çocuk babası, inşaatçı Hakan Tarhan (40) 4 yıl önce sol memesinin altında, ceviz büyüklüğünde bir sertlik hissedince önce yağ bezesi olduğunu düşündü ve ciddiye almadı. Aradan geçen zaman kitlenin sertliğini artırdı. Üstelik arada süt de geliyordu. Tarhan erkeklerin meme kanseri olabileceğinden habersizdi ve bu ihtimal aklına bile gelmedi. Ancak bir kuzeninin ısrarıyla gittiği doktor meseleyi anladı. Sadece memesi değil, akciğerinde de kanser vardı. Ameliyatları kemoterapi izledi. Takip kontrollerinde her şey iyi çıkınca mutluluk gözyaşları döken Tarhan, “Kanseri atlatmak hayatta ikinci bir şansı yakalamak. Kanser öncesi ile sonrası çok farklı. Her dakikanın, her nefesin anlamını, değerini daha iyi biliyor insan” diyor. Hâlâ 3 ayda bir kontrollerine devam eden Tarhan, “Sadece ailem değil sülalem, bütün çevrem benden sonra kontrole gitti” diyor.

BUNLARA DİKKAT
Çok az erkek durumun farkına varıyor. Bu nedenle hastalık tanısı kadınlara göre daha geç konuyor ve hastalık genellikle ilerlemiş oluyor. Erkeklerde bu belirtilere dikkat:

- Meme dokusunda kitle veya kitleler,
- Memenin boyutu, biçimi veya üzerindeki deride değişiklikler,
- Meme ucunun görünümünde değişiklikler,
- Meme ucunda akıntı, memede ülserler, meme ucu veya etrafında ürtiker. / BİTTİ

SON 24 SAATTE YAŞANANLAR