Bir Niang bir de Fernandes

Futbolculuk iyi fizikten ziyade sağlam bir psikoloji gerektiriyor. Her defasında ‘sil baştan’ yapmak her meslek erbabının harcı olmasa gerek... Portekizlinin özelinde yaşanan bu makûs sekans, esasen Aybaba’lı sezonun da ‘kısa filmi’dir.
İlk çeyrekte Mersin’in 2-0 öne geçmesi oyunun hakkıydı. Veli-Necip-Fernandes üçlüsü kağıt üstünde durduğu gibi durmuyordu sahada. Almeida talihsizliği mecburen ezber dizilişe dönüşü sağladı. Niang’ın gayreti ve hakemin başarılı avantaj uygulamasıyla oluşan ataktan çıkan gol sürprizdi. Attığı gole sevinmeyen Fernandes, belli ki hafta içinde çıkan haberlere tepki gösteriyordu. Fakat gol haricinde Fernandes’in doğru düzgün bir atak organizasyonu yapamaması da ilk 45’in dikkat çeken noktalarındandı.

MESSİ’NİN TERSİ

MESSİ’nin her maç gol atması, Beşiktaş’ın da her maç gol yemesinin haber değeri yoktur! Kaleci, Kartal’ın 30 yıllık kronik bir sorunudur. Cordoba’yı çıkarın kenara, kim için “Hey gidisi” dersiniz ki... McGregor’un altıpas dokunulmazlığını kullanmaması bir yana, bir ‘duran yan top’ta defansın bu kadar gömülmesi de hatadır.
İkinci bölüme ‘fırça’yı yemiş bir ekibin arzusuyla başladı Beşiktaş ve semeresini de 5 dakikada aldı. Kartal’a golünü atan Nobre, bu sefer kafasını takımının kalesi için kullandı ve adeta kendisini siyah beyazlı sevenlerine affettirdi (!). Bu onun talihsizliğiyken, golün geldiği korner öncesi Fernandes’in attığı depar da Beşiktaş’ın talihiydi.
Golden sonra Mersin sadece 65-70 arasında baskı kurabildi. Beşiktaş, 3. gol için bir çok fırsatı hesapsızca harcadı. Neyseki bu defa ‘oyunu tuttu’! Peki ne olacak bu Niang’ın basiretsizliği? İyi futbolunu gollerle süslemeyi fazlasıyla hak ediyor. İkinci 45’te tam bir Fernandes şov izledik. Sahanın her yerinde ve her pozisyonunda oynadı. Sanki birilerine “Ben oynarsam bu takım kazanır” mesajını verdi!..