12 haftadır mememi ellemedim!

Bir sene herkes sutyen rengini yazdı; pembe, mor, dantelli vs. gibi, bir sene herkes ayakkabı numarasını yazdı filan falan.
Bu sene de herkesin doğum yılı için verilmiş bir rakam, doğum günü için de verilmiş bir besin maddesi var ve herkesin profilinde şöyle bir cümle yazıyor mesela: 12 haftadır baklava yemedim, 6 haftadır süt içmedim, 9 haftadır simit yemedim gibi.
Ben bu uygulamaya biraz gıcığım. Bu kodlamanın neresi kadınlara meme kanseri hakkında farkındalık hissi veriyor anlamadım.
Ne uyarı var kodun içinde, ne bir önlem fikri. Erkekler de dalga geçip duruyorlar. Hatta bir arkadaşım “20 yıldır dayak yemedim” yazmış, karısı da altına “E belli kaşınıyorsun” demiş mesela. Gülsem gülemem, ağlasam ağlayamam.
Keşke bu kodlar yerine kadınlar açıkça “En son dün mememi elledim, kitle yok!” yazsa da meme kontrolünü yapmayanların aklına gelip kontrol yapsalar mesela! Bir başkası da “mamogram çektirdim, erken teşhisle iyiyim!” yazsa bari de başka birileri de ayılsa.
Açık ve direkt olsak ya!
Bu arada, meme kanseri olup tedavi gören veya bu süreci yaşamış kadınlardan ve yakınlarından bir mail aldım: www.umitliyiz.com Kanser Hastaları Platformu.
Dört yıldır hastaları meme kanseri konusunda bilgilendiriyorlar, morallerini yükseltmek için çabalıyorlar.
Hasta hakları konusunda çalışmalar yapıp hazırladıkları dokümanlarla Sağlık Bakanlığı Onkoloji Daire Başkanı Dr.Orhan Karakoç ile toplantılar düzenliyorlar.
24 Eylül günü saat 12.00’de, Türkiye’nin pek çok ilinde, tıpkı İzlanda, Almanya, Norveç, New York, Cape Town, Tunus, İspanya ve Danimarka’da da yapıldığı gibi kansere veda anlamında kanser hastası ve yakınları olarak buluşup gökyüzüne balonlar uçuracaklar. Hatta aralarında benim de tanıdığım meme kanseri arkadaşlarım varmış.
O gün 12.00’de İnciraltı Turkuaz ve eş zamanlı olarak İstanbul Taksim Meydanı’nda olursanız, belki kanser hastaları ve yakınlarına destek vermiş, Facebook’ta profillere yazılan o abidik gubidik geyik muhabbetten bir adım ileriye gitmiş olursunuz.
Yonca
“Dün duşta mememi elledim, elime kitle gelmedi”

Yavuz Abadan
42 yaşında danışmanlık ve yöneticilik yapan bir aile babası. Bir ara 80 kiloydu. Sürekli dizleri filan ağrırdı. Genç yaşta mızmızlanmaktan hiç de hoşlanmazdı ama, 1km bile koşamazdı. Yardım amaçlı koşmak nedir bilmiyor, böyle şeyler yapabileceğine de hiç inanmıyordu.
Derken Adım Adım’a katıldı. Koşmaya başladı. 68 kiloya indi. 42km’lik maratonlara katılır oldu. Üç yardımseverlik koşusu yaparak TEGV için bağış topladı. İlkokul çağındaki birçok çocuğun okumasına faydası oldu. Teşekkür plaketleri aldı.
10 yaşında İstanbul Karate ikincisi dünya tatlısı, her ortama uyumlu bir oğlu var. Eşi Ülkü embriyolog. Amerika’da tanışıp evlenmişler. O da maraton koşuyor. Koşan karı koca olarak, çocukları da spor ve yardımsever olarak yetişiyor.

Gözde Uysal

36 yaşında. O bir İzmirli ama İstanbul’da yaşıyor. Etkinlik Yönetimi ve Kongre organizasyonları yapıyor. Geçen sene Adım Adım’ı köprüde desteklemek ve fotoğraf çekmek için gitmiş. Gidiş o gidiş. Cumartesi günleri Adım Adım’ın Belgrad Ormanı’nda Kees’le beraber yaptığı antrenmanlara sarmış.�
Spor yaparak başkalarına fayda sağlayabilmenin ne kadar önemli olduğunu dinledikçe gaza gelmiş. 16 Ekim’de Avrasya Maratonu’nda 15km koşacak. Avrasya’da ilk defa bağış toplayacağı için heyecanlı. Bağış mektubunda herkese spor öncesi ve sonrası fotoğraflarını da göndermeyi planlıyor. Çünkü tam 14 kilo vermiş! Altı kilo daha vermek istiyor. Bu şekilde devam ederse bence kesin verir. Koş be Gözde, kim tutar seni! Bilgi için: www.adimadim.org

Bu pazar Darıca

Meraklısına Darıca’da Darıca Yarı Maratonu var bu pazar. Bilgiler burada: http://www.darica.bel.tr/maraton