Zor işleri kimler yapar

Çocukluğumdan beri hep zor işleri yüklenmek durumunda kaldım. Önce arkadaşlarım, şimdi de iş arkadaşlarım... Hatta sokaklarda bile çetrefilli işler gelip beni bulur. Kim ne yapamasa gelip bana sorar veya yapmamı ister.'

Bu sözlerin üzerine hep birlikte gülüştük. 'Gülmeyin' dedi, 'çok ciddiyim' bu kez kahkahalar daha da arttı ve gülmemin arasında zorlukla konuşabildim ve 'ne yaparsın, kader işte!' deyiverdim.

Nihayet sakinleştik ve açıklama yapma gereğini hissettim. Fakat bir başka arkadaşımız benden önce davrandı ve 'oğlum, sen kaderini daha küçük bir çocukken belirlemişsin. Zor işleri kimler yapar? Sadece yapabilenler. Sen de yapmışsın. Bir kere ortaya çıktın mı, gerisi gelir.'

Sonra bir başka arkadaş; 'Söylediği doğru. Sen becerikli olduğunu gösterdikten sonra herkes peşine düşer.'

Yakınan arkadaşımız 'iyi ama sokaklarda başıma gelenlere ne demeli? Bir de bakıyorum işin içindeyim ve beni hiç ilgilendirmeyen sorunları bile çözmek zorunda kalıyorum.'

Ben de bunun üzerine 'sen bu durumu alışkanlık haline getirmişsin. Farkında olmadan işin içine bulaşıyorsundur. Durup dururken kimse senden bir şey istemez' dedim. Düşünmeye başladı.

Bir hayli düşündükten sonra 'yok, hayır, senin dediğin gibi değil. Sanırım benim alnımda yazıyor.' Ben de 'evet' dedim. Bunun üzerine bir kahkaha daha patladı.

'Sen çocukluğundan bu yana becerikliliğini ortaya koymuşsun. Etrafındaki kişiler ellerindeki işi yapmaya uğraşırken bir süre izledikten sonra dayanamayıp büyük bir ihtimalle müdahale etmişsin. Tabii bu durum senin zekanı gösteriyor. Ama aynı zamanda duygularının da yoğun olduğunu anlatıyor. Sıkıntılı ve sabırsız biri olmalısın.'

'Evet' dedi, çocukken öyleydim. Dayanamazdım. Ama şimdi öyle değilim.

Ben de 'elbette öyle değilsin. Zaten yaşadıklarında daha farklı. Artık daha önemli ve büyük sorunları çözmek durumunda kalıyorsundur.' Deyince çok şaşırdı. 'Nereden biliyorsun' dedi.

Hiçbir şey bilmiyorum, kendin anlatıyorsun, dedim. Az önce kaderini çocukken belirlemişsin, derken bunu söylemeye çalışıyorduk.

Aslında hepimiz daha çok minik yaşlarda kendimizle ilgili pek çok şeyi belirliyoruz. Nasıl bir hayat yaşayacağımızı, içinde bulunduğumuz koşullara ve ilişkilerimizde ortaya koyduğumuz davranışlarla ortaya koyuyoruz. Ama bunları hiç farkında olmadan yapıyoruz. Sonra da kaderimiz olup çıkıyor. Senin kaderinde de zor işleri yapmak var. Aslında bundan yakınmak yerine memnun olmalısın. Böylece çevrende ne kadar çok insan var. Aslında zor işleri yaparak hayatını zorlaştırmış olmuyorsun. Kendine bir de bu açıdan bak bakalım. Aslında hepimiz kendi hayatımıza değişik pencerelerden bakmayı öğrenmeliyiz diyorum, Yasemin'ce...