YüzdeYüz Ä°lham Veren Sohbetler ‘Anjelika Akbar: Türkiye'ye aşığım"

https://www.yuzdeyuzcafe.com/

Sovyetler Birliği’nde dahi çocuk olarak özel eğitimden geçiyor. 18 yaşında bir ameliyat sırasında ölüp tekrar hayata dönüyor. UNESCO ile dünyanın bir çok yerinde bulunuyor ve en son Türkiye’ye aşık oluyor ve kalmaya karar veriyor. Bir çok eseri, film müzikleri, besteleri, kitapları, müze organizasyonları, televizyon programları var ve tüm bunları müthiş bir farkındalık ile gerçekleştirerek insanlara olumlu etkiler bırakıyor.

Yüzde Yüz İlham Veren Sohbetler’de müziğini, işini, hatta varlığını insanlık için en üst ve iyi niyetlerle gerçekleştiren çok özel bir sanatçı olan Anjelika Akbar ile gerçekleştirdim.

Â

 

- Anjelika hanım, bir çok kişiye ilginç gelen bir detay ile bizleri tanıştırdınız. İki piyano ile konser veriyorsunuz, neden?

ANJELİKA AKBAR: En son çıkan ‘Ahenk432" (432 Hertz) adlı albümümden yola çıkarak dinleyicilerimle bunu paylaşıyorum. Çok uzun bir konu ama kısaca bahsedeceğim. ‘Her İnsan Bir Bestedir’ adlı kitabımda da bu konudan kısaca bahsediyorum. Bundan yaklaşık 100 yıl kadar önce dünyadaki bütün müzik enstrümanları bir dayatma sonucunda 432 Hertz iken 440 Hertz’e çıkarıldı. Oysa ki 432 Hertz insana en uygun olan, insanı doğaya ahenkli bir şekilde yaklaştıran frekansıdır. 440 ve üzeri Hertz’te dinlenen müzik insanı daha asabi, gergin ve agresif yapıyor. Müzik eğitimi gören çoğu insan bile bu konuyu bilmiyor, çünkü konservatuvarda bu bilgi net olarak verilmiyor, bilinsin istenmiyor. Ben bunun farkındalığını yaratmak istiyorum. Konserlerimde biri 440, diğeri 432 Hertz’e ayarlanmış farklı iki piyanoda örneğin ‘la’ tuşuna basarak ne kadar farklı olduklarını gösteriyorum. Ayrıca konuşulmayan çok önemli iki unsur var:

1- Örneğin enstrüman 432 Hertz'e (titresim hızı) ayarlanmış, ama seslendiren müzisyen iyi bir ruh halinde değilse, kendi içinde asabi ve gergin ise o zaman 432 Hertz'in faydası yok! Biz ne çalarsak çalalım onu ruhumuzdan geçiriyoruz ve içimiz o anda ahenkli olmak durumunda.

2- Tam tersi, çalınan enstrüman 440’a ayarlı, ama müzisyenin ruhu yüksek titreşiyor ise o zaman 440 Hz veya üstü olsa bile, ruhen yine de dinleyiciyi ahenkli hale getirebiliyor. Sonuç olarak önemli olan teknoloji değil, içimizdeki frekansın yüksekliğidir.

 

SANAT Ä°NSANA Ä°YÄ° GELMELÄ°

 

- Siz sadece müzik yapmıyor, adeta dinleyicilerinize farkındalık da oluşturuyorsunuz…

ANJELİKA AKBAR: Öncelikle insanım ve insan olarak dünyaya nasıl hizmet edebileceğimi sorguluyorum. Müzik ise bir dil. Yaşadığım, düşündüğüm, hissettiğim her şeyi müzik diline çeviriyorum. Müzisyen kimliğimi hizmet aracı olarak kullanılıyorum. Burada önemli olan 'tüm bunları ne için yapıyorum?'

 

- Sizce hakiki sanat nedir?

ANJELİKA AKBAR: Kitabımda bundan bolca bahsediyorum. Şu anda sanat adı altında dünyada yaygın olan bir çok şey var. Çok basitçe söylemem gerekirse bir insan, bir sanat eseriyle, bir müzikle, bir resimle karşı karşıya geldiğinde daha ahenkli bir hale geliyorsa, kendinin daha farkına varır bir hale geliyorsa ve güzellik duygusunu algılamışsa, o sanat eseri o kişiye etki etmiştir ve o gerçek sanattır. Sanat eseri bizi bir üst seviye çıkarabilmelidir.

 

- Anlıyorum ama bir taraftan da bize dağıtılan sisteme uyanık olabilmek adına daha keskin hatlı, daha sert sanat akımları ya da eserleri sanat olmuyor mu?

ANJELİKA AKBAR: Biri kızgınlıkla ya da nefretle bağırdığı zaman siz bin kere haklı olsanız bile aynı şekilde bağırır, aynı tepkiyi verirseniz, kendinizi onu seviyesine indirmiş olursunuz ve haksız hale gelirsiniz. Onun için her şeyin, protestonun bile bir adabı olmalı. Bir insanın duruşu varsa, kendine, dünyaya saygısı varsa, yaptığı işe inanıyorsa, o zaman o duruşunu bağıra çağıra sert bir şekilde yapmak zorunda değildir. Bilirsiniz bazı insanlar vardır, bir ortamda kavga varken bile o girdiğinde, herkes susar. O kişi ne bağırıyordur, ne de başka bir şey yapıyordur. Onun o enerjisiyle, duruşu başka bir şey yaratır.

 

Ä°NSAN KALPTEN SEVÄ°NCE OLUMSUZLUKLAR BATMIYOR

 

- Rusya’da dahi çocuk olarak sizi özel eğitimi aldılar. Sonra UNESCO ile Türkiye’ye geldiniz. Yadırgadığınız şeyler oldu mu?

ANJELİKA AKBAR: UNESCO üyesiydim. Sovyetler Birliği dağılmadan önce bir takım projelerden dolayı eski eşim ve ben UNESCO üyeliği ile dünyanın çeşitli yerlerine gidiyorduk. Hindistan’da bulunduktan sonra Türkiye’ye geçtik ve ben Türkiye’ye aşık oldum. O dönem Sovyetler Birliği’nden Türkiye’ye gelen kimse yoktu. İnsan aşık olduğunda gözü hiçbir şey görmez ya, bende de öyle oldu. İlk uçaktan indim ve çarpıldım! Neden çarpıldığımı bilmiyordum. Tek kelime bilmiyorken, iletişime geçtiğim insanlardan Türkçe’ye aşık oldum. Türkçe’nin müziğine aşık oldum. İnsan kalpten sevince olumsuzluklar batmıyor. O zaman insan ‘tamam, olumsuzluk var nasıl düzeltebiliriz?’ demeye başlıyor. Her yerde, her zaman hatalar, olumsuzluklar olabilir. Mühim olan bunlara merhem olabilmek, ‘nasıl düzeltebiliriz?’ diye düşünebilmek. Burada da olumsuz şeyler olabilir ama o kadar güzel değerler var ki, onlar o kadar kıymetliler ki… Bunlar dünyanın başka yerinde yok. Benim burada kalmamı sağlayan, bu ülkenin vatandaşı olmamı sağlayan çok derin bir maneviyat var. Çok kişi soruyor ‘burada kalmasaydın, başka yerde olsaydın, çok daha farklı olurdun’ diye ama bilmiyorlar ki ben buraya aşık olduğum için kaldım! Zannediyorlar ki Sovyetler Birliği dağıldı, ondan geldim… Oysa ben çok öncesinden buraya bağlandım, aileme de Türkiye'yi tanıttım. Benim ailemin bütün fertleri SSCB dağıldığında dünyanın farklı ülkelerine gittiler. Herkes beni çağırıyordu ‘Türkiye’de kalma’ diyorlardı. Ben hiçbir yere gitmedim, üstelik şimdi bütün ailem Türkiye’ye aşık.

 

TÃœM EVREN SES ÃœZERÄ°NE KURULU

 

- Akademik olarak yaptığınız bazı çalışmalar vardı, biraz bunlardan bahsedebilir misiniz?

ANJELİKA AKBAR: Hacettepe’de yüksek lisans ve doktoramı yaptım. Diğer yandan Ankara Üniversitesi’nde kurulacak olan konservatuvarda ilköğretim üyesiydim, sevgili Hikmet Simşek'in daveti ile. Akademik olarak oralarda yoğruldum. Oldukça zamanımı alan çalışmalarımdan dolayı bir daha da akademik çalışmalarına dönmedim. Sadece bestecilik değil, bir çok prodüksiyon şirketlerinde, birçok projeyi yönetiyorum. Mesela Boyut Yayın Grubu ve Ones Medya ile uluslararası İvan Ayvazovski İstanbul projesini yaptım. Sadece Rusya ve eski SSCB memleketlerinden en az 45 tane müze ile birebir iletişime geçiyordum, proje yöneticilerinden biri idim. Bütün dünyada o tabloları, eserleri toparlamak, bir araya getirmek işlerini organize ediyordum. 3 sene boyunca "Anjelika Akbar ile Sesler" adında bir TV programı yaptım TRT2 kanalında, 160'tan fazla program ve yüzlerce konuk ağırladım. Programı hazırlıyor ve sunuyordum. Aynı zamanda kitapları yazıp film müzikleri yapıyorum.

 

- Müziğiniz için hep bir hüzün var deniyor. Oysa bana çok dingin geliyor. Siz ne düşünüyorsunuz?

ANJELİKA AKBAR: Öyle deniyor ama aslında değil. İçinde hüznün gölgesi bile olmayan parçalara hüzün var diyorsa, o kişinin kendi içindeki hüznün yansımasıdır. İşte o müzik onun içindeki hüzne değiyor ve değdiğinde ağlayabiliyor.

 

- Hayatımıza müziği çıkarsak ne büyük bir boşluk olur! İlk çağ insanlarından beri bu ritim, müzik duygusunu nasıl açıklarsınız?

ANJELİKA AKBAR: Bu bizim atomlarımızda var. Tüm evren ses üzerine kurulu. Bizim bildiğimiz ve bilmediğimiz her işlem aslında bir titreşimdir. Onun sesli bir versiyonu da bizim burada duyduğumuz müziktir. Dar bilincimizle adlandırdığımız aslında her şey müzik, çünkü her şey sestir. Eşyanın bile sesi var. "Dost eşya, düşman eşya" konusundan bile kitabımda bahsediyorum ve hepsi sese dayanıyor. Ben ses kelimesini büyük harflerle yazıyorum. O bir frekans. Kitabımı okuyan insanların yorumlarına bakılırsa, artık dünyaya daha farklı bir kulakla yaklaşıyorlar, çünkü dinlemeye başlıyorlar. "Sessizliği Sesi" denen bir şey var. Bu ezoterik felsefesinde olan bir kavram. Her müziğin, her insana yaptığı farklı bir kimyasal etkileşim var. Bana iyi gelen, başkasına iyi gelmeyebilir.

 

- Dünyada yaşanan bu olumsuzluklardan etkileniyor musunuz?

ANJELİKA AKBAR: Çok etkileniyorum. Bu yüzden de kendi enerjimi düşürmeye hakkım olmadığını düşünüyorum. Bunun için haberleri izlemiyorum. Bana lazım olan haberler, bilgiler bana nasıl olsa ulaşıyor. Benden doğrudan gitmesi gereken yer, alan varsa elinden geleni daima yapıyorum.

 

BİR İNSAN DEĞİŞİRSE DÜNYA DEĞİŞİR

 

- Anjelika hanım, kıskanıldığınızı düşünüyor musunuz?

ANJELİKA AKBAR: Ben bu konular ile ilgilenmiyorum, onun için sonuçta bir şekilde o insanlar yakınınıza pek gelemiyor ya da geliyorsa bile fazla durmaz uzaklaşır ya da öğrenebileceği bir şey varsa kalır ve değişir. Bizim iyiliğe ve ışığa odaklanmamız gerekiyor, çünkü o zaman yaymaya başlıyoruz. Bir insan değişiyorsa, binlerce insan değişiyordur. Bakın benim sıklıkla kullandığım bir şey cümle vardır: ‘Kanatlarınızı ıslatmayın’ İşte o zaman değişim oluyor.

 

 

SOHBETTEN Ä°ZLENÄ°MLER

 

- Çok hoş ve alımlı.

- Türkçesi mükemmel.

- Bence bilmediğimiz bir çok sırra vakıf.

- Esprili, eÄŸlenceli, sakin ve bir o kadar da naif bir coÅŸkusu var.

- Zeki, çalışkan ve disiplinli.

 

 

 

 

İKİLİ SEÇENEKLERDEN BİRİNİ SEÇİN

 

- Yürüyüş-Koşu: Yürüyüş

- Susmak-KonuÅŸmak: Susmak

- Dans Etmek-Oturmak : İçimde dans ederim ama fiziki olarak otururum

- Klasik-Modern: Klasik

- Dobra-Politik: Dobra

- Samimi-Mesafeli: Samimi

- Uykucu-Uykusuz: Uykusuz

- Sakin-Heyecanlı: Sakin

- Kitap-Dergi: Kitap

- DoÄŸa-Konfor: Konforlu doÄŸa

- Kedi-Köpek: Köpek

- Güneş-Yağmur: Güneş

- Çay-Kahve: Türk kahvesi

- Et-Ot: Ot

- Disiplinli-Rahat: Öz disiplinimden dolayı rahat

- Unutur-Affetmez: Affederim ama o unutmak deÄŸildir

- Tatlı-Tuzlu: Tatlı

- Çin Yemeği-İtalyan Yemeği: Çin yemeği

- Şarap-Rakı: İçki içmem

- Esprili-Ciddi: Esprili

- Sıkılmak-Sabretmek: Ben hiçbir zaman sıkılmam ama sabretmek de değil çünkü sabır kelimesini kullandığımızda o sistemi zorlamak oluyor. Bir şeye tahammül etmek zorunda kalıyorsunuz demektir. Oysa ki akışta olunmalı… Ben hep akarım.

 

KÄ°MLÄ°K

 

 

- Burcu: (Burcunu söylemek istemedi) Ben klinik ölüm yaşadım. Burç, insan doğduğu zaman gezegenlerin konumuna göre alınan kimyasal reaksiyondur. 18 yaşımda ameliyat esnasında öldüm, sonra geri geliyorum. O zaman başka bir kompozisyon, başka bir etki alanıyla gelmiş oluyorum.

 

- İlgi alanları: Yemek yapmak ile ilgili kitabım var. Bu kitapta ailemin ve benim 50 tane yemek tarifimiz var ve her birinin yanında müzik tavsiyesi var. QR koduyla onları okutuyoruz ve dinliyorlar. Fotoğrafları iki oğlum çekti

 

 

- Senin için yüzde yüz tek gerçeklik nedir?: Yaşadığımız yerin bir an önce karanlıktan kurtulmasını bütün atomlarımla diliyorum. Ben bunun için yaşıyorum, çünkü dünya olmaması gereken durumda ve gezegen artık insanların bu halini kaldıracak gibi değil .Kalbi açık olan insan bunu biliyor. Zannediyoruz ki ‘biz kimiz? ne yapabiliriz?’ Kendi gücümüzü keşfettiğimiz zaman -ki keşfetmek zorundayız, çünkü insanlık böyle devam edemeyecek- kalbimizden gelen güzelliği ortaya çıkarıp bize dayatılan şeylerden farklı bir istikamette yürümek zorundayız. Ben bunun için çalışıyorum.

 

- Yüzdeyüz olmak istediğin yer neresi?: Kariyer benim için hiçbir şey değil. Ben bu kelimeyi kullanmıyorum bile. Ben bu işi aşık olduğum için yapıyorum. Coğrafi olarak olmak istediğim yerdeyim ama Himalaya dağlarını çok seviyorum. Oraya 20 sene boyunca, her sene gittim.

 

- Yüzdeyüz güvendiğin kişi?: Oğullarım, annem ve güvendiğim birkaç kişi daha var.

 

- Yüzdeyüz bilmek istediğin şey? (kimsenin bilmediği ve senin öğrenmek istediğin bir şey): Ben bilgi odaklı değilim. Evet bilgi ediniyorum ama önemli olan gelen bilgi ile ne yapacağım. Burada önemli olan bilgelik! Genellikle öğrenme isteği, merakı gidermek için yapılıyor. Ben hiçbir zaman merakı tatmin etmek odaklı yaşamıyorum. Bana bir bilgi geliyorsa, ben onunla ne yapabilirim? Daha iyisi olabilmesi için ne yapabilirim? ve bu bilgi insanlara ne fayda sağlayacak? Ona bakıyorum.

 

 

KÄ°MSÄ°N?

 

- Kimin beyninde olmak isterdin? -düşüncelerini merak ettiğin-: Türkiye’de manevi bir hocam vardı, evet onun beyniyle bakmak isterdim.

- Kimin kulaklarıyla dünyayı duymak isterdin? S. Rahmaninov.

- Bir ‘beste’ olsan hangisi olurdun?: Tchaikovsky’nin çocuk albümünden ‘Tatlı Düş’ adlı eseri olmak isterdim.

 

- MANEVİ ANLAMDA YAŞAMDAN KAZANÇLARIM VE YATIRIMLARIM: Bence en önemli şey insanın sadece vücut olmadığı gerçeği. Biz bu vücut değiliz. Fiziki vücut bizim dev yapımızın küçücük bir parçası. Ufak ama önemli bir parçası. Beden bu fiziki alanda ruhumuzun hareket etme imkanını sağlıyor. Bu geçici bir kap ve ona iyi bakmak zorundayız. Hayatı okuyabilirsek her şey önemli! Ruhumuzun bedeni var. Biz aslında sonsuz ruhuz. Buradan hayata baktığımız zaman, her şeyi farklı idrak etmeye başlıyorsunuz. Kazanımım budur. Bu gerçeği bir insana bile yansıtabiliyorsam, güzellik, iyilik getirebiliyorsam en önemli yatırım da budur.

 

SANA DAÄ°R KISA KISA

 

- Müzik insanı olmasan ne olmak isterdin?: Sinema oyuncusu ve yönetmeni olmak isterdim.

- Hayat motton varsa nedir?: Kanatlarınızın ıslanmasına izin vermeyin.

 

 

Ä°YÄ° KÄ°...

 

- İyi ki yapmışım: İyi ki Türkiye’de kalmışım.

- İyi ki kabul etmişim: İyi ki bu dünyaya, bu zor zamanlarda gelmeyi kabul etmişim.

 

 

NOKTALI YERLERÄ° DOLDUR?

 

- ….. çok iyi yaparım: Pasta

- ….. hiç beceremem: Araba kullanmayı

- Çevrem beni ….. biri olarak tanımlar: İyi

- Az kişi bilir ben ….. biriyim: Komik

 

 

 

İlandır