HAYATA DAİR

HAYATA olumlu bakabilmek, insanı en çok motive eden şeylerden biridir diye düşünüyorum. Bu aralar en çok ihtiyacımız olan duygu, “hayata olumlu bakabilmek”. Ama bir hayli zorlandığımız kesin. Yolda yürüyenin yüzünden düşen bin parça, trafikteki sürücü desen küfür etmek için an kolluyor... Geçim derdi herkesin ortak sorunu. “Büyük başın derdi büyük olur” derdi babam. Herkes senin işlerin tıkırında sanır ama gel gör ki madalyonun diğer yüzü öyle olmuyor derdi. Bazen küçük olmak daha az dertli olabiliyor. Azıcık aşım ağrısız başım gibi...

***

Birkaç gün önce, aksam üzeri trafiğin yoğun saatinde arkamdan bir araç benim aracıma çarptı. Daha ne olduğunu anlamak için araçtan çıktım ve aracın fotoğrafını çekeyim dedim. Adam bir anda “Sen de ne ukalasın fotoğraf çekiyorsun?” dedi ve kaba üslupla devam etti. Sabır çektim! Dedim bu insanlar ne alıyor da yola çıkıyor? Hem haksız hem güçlü... Ben yiyeceğim yemeğin fotoğrafını çekiyorum sen benim arabama vurmuşsun tabii çekeceğim diyecektim ki onu bile anlayacak bir espri anlayışına sahip olmayan biri olduğunu görünce dedim ‘Yeliz, sus”. Artık her yerde var bu manzaralar. Markette ensene soluyan adam, kadın... Ne ararsan var.

***
“AYI” DEYİP GEÇMEYİN!
Allah sonumuzu hayır etsin duamı artık demirbaş yaptım. Geçim derdi arttıkça insanların tahammülleri daha da düşecek. Ha, doğuştan kaba insanlar yok mu? Elbette var. Ben onlara “ayı” derdim artık demiyorum. Çünkü bir araştırma daha doğrucası gözlem sonucu; bir ayı kilometrelerce yolu her gün gidip bir yarın başında durup günbatımını izleyip tekrar geri geliyormuş, fotokapanları ile tespit edilmiş bir şey bu. Hiç bilmezdim, ayıların bu kadar duygu yüklü romantik varlıklar olduğunu. O nedenle, kaba insanlara artık ayı demiyorum lakin ayıya hakaret etmiş oluyorum. Doğadan ilham aldığımız; hoşgörü ve anlayışla beslendiğimiz, kimi hayvanların güzelliklerini kendimize örnek aldığımız günlerimiz bol olsun.
Sevgiyle kalın.